خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها: محمود کاوه جوان بانشاط، فعال و مذهبی بود که با شروع جریان‌های انقلاب اسلامی در محافل درسی مساجد جوادالائمه (ع) و امام حسن مجتبی (ع) پای درس آیت الله خامنه‌ای می‌نشست.

همه چیز به نفع ضدانقلاب بود. تنها امتیازی که ما داشتیم، این بود که کاوه با ما بود و همه از او حرف‌شنوی داشتند. فکرم را به کاوه گفتم: «این شاید تاکتیک است که با تیراندازی‌های بی‌هدف سرمان را گرم کنند تا یک گروه از پشت به ما حمله کنند». گفت: «ضدانقلاب فکرش به این چیزها نمی‌رسه».یواش‌یواش شک افتاد تو دلم. با خود گفتم: «این چه وضعیه؟ چرا کاوه همه ما را زیر این همه تیر و گلوله نشانده»؟سلیم را صدا کردم و با ناراحتی گفتم: «من که سر درنمی آرم سلیم. دارن ما رو می‌زنند، آن وقت کاوه می‌گه دست نگه دارید»!سلیم، نگاه معنی‌داری به من کرد و خاطرجمع گفت: «کاوه می‌دونه داره چه کار می‌کنه».

این‌ها بخشی از کتاب «حماسه کاوه» نوشته حمیدرضا صدوقی است که تصویری از زندگی و ویژگی‌های فرمانده شجاع دوران دفاع مقدس در زندگی و جنگ را برای خوانندگان ارائه کرده است.

محمود کاوه که اول خرداد سال ۱۳۴۰ در محله ضد، یکی از محله‌های قدیمی و نسبتاً نزدیک به حرم مطهر رضوی در مشهد متولد شد ۱۱ شهریورماه ۱۳۶۵ در سن ۲۵ سالگی در عملیات کربلای ٢ بر بلندای قله ٢۵١٩ حاج عمران به شهادت رسید.

او پیش از آن نیز چند باری تا یک قدمی شهادت پیش رفت؛ اسفند ۱۳۶۱ در مهاباد گلوله‌ای به شکمش نشست، تابستان ۱۳۶۳ در دارلک شانه چپش جراحت عمیقی برداشت، بهمن همان سال در منطقه عملیاتی بدر ترکشی دست راست و سر او را زخمی کرد. اواخر سال ۱۳۶۴ در منطقه عملیاتی والفجر صورتش ترکش خورد و اواسط بهار ۱۳۶۵ نیز در منطقه عملیاتی حاج عمران، از انفجار نارنجک مجروح شد؛ همان منطقه‌ای که چند ماه بعدش یعنی ۱۱ شهریورماه در قله‌ای موسوم به قله ۲۵۱۹ بر اثر اصابت خمپاره‌ای که کنارش منفجر شد به شهادت رسید.

محمود کاوه که پس از شهادت سرداران رشید اسلام ناصر کاظمی، محمد گنجی‌زاده و محمد بروجردی در خرداد ۱۳۶۲ رسماً به فرماندهی تیپ شهدا منصوب شده بود، نبردهای تهاجمی مهمی از جمله آزادسازی سد بوکان و جاده ٤٧ کیلومتری آن، آزادسازی جاده صائین دژ به تکاب و آزادسازی محور استراتژیک پیرانشهر به سردشت را طرح‌ریزی و اجرا کرد؛ تنها آزادسازی محور پیرانشهر به سردشت به عنوان مرکز و نقطه ثقل عناصر منافقین موجب انهدام مرکز رادیویی آنها و فتح ارتفاعات مهم مرزی منطقه «آلواتان» و آزادسازی زندان «دوله تو» و کشته شدن بیش از ٧٥٠ نفر از این عناصر شد.

محمود کاوه جوان بانشاط، فعال و مذهبی بود که با شروع جریان‌های انقلاب اسلامی در محافل درسی مساجد جوادالائمه (ع) و امام حسن مجتبی (ع) که در آن زمان از مراکز تجمع نیروهای مبارز بود، پای درس آیت الله خامنه‌ای می‌نشست.

رهبر معظم انقلاب اسفندماه ۱۳۹۲ با گرامیداشت یاد شهید کاوه فرمودند: خوب است من از برادر شهید عزیزمان محمود کاوه یاد کنم؛ که من او را از بچگی‌اش می‌شناختم.

ایشان درباره ویژگی‌های شهید کاوه ادامه دادند: از لحاظ نظم اداره‌ی واحد، مدیریت قوی، دوستی و رفاقت با عناصر لشگر و از لحاظ معنوی، اخلاق، ادب، تربیت توجه و ذکر یک انسان جوان اما برجسته بود.

این هم یکی از خصوصیات دوران ماست، که برجستگان همیشه از پیرها نیستند، آدم جوان‌ها و بچه‌ها را می‌بیند که جزو چهره‌های برجسته می‌شوند. رهبان اللیل و اسد النهار غالباً توی همین بچه‌هایند، توی همین جوانهایند. ما نشستیم از دور داریم نگاه می‌کنیم حسرت می‌خوریم، و آرزو می‌کنیم کاش برویم توی محیط آن‌ها. کمتر وقتی است که بنده همین حالاها دلم پرواز نکند به سمت محفل سنگرنشینان؛ آن‌جا انسان ساخته می‌شود و خوب هم ساخته می‌شود، و این جوان‌ها خوب ساخته شدند، و شهید کاوه حقیقتاً خوب ساخته شد.

به گزارش خبرنگار مهر، علی صلاحی از همرزمان شهید کاوه درباره او گفت: شهید کاوه به روستاها می‌رفت و با مردم صحبت می‌کرد. او در واقع یک مبلغ حزب الله در پشت جبهه و یک فرمانده ای دلیر در جبهه بود. در زمان مأموریت و عملیات هم یک نوع جدیت خاصی داشت که در میان دوستان و آشنایان معروف شده بود که زمان درگیری و مواقع حساس، کمتر کسی می‌توانست با وی حرف بزند. تمامی فکر و ذکر محمود بر روی هدایت عملیات متمرکز می‌شد و اگر کسی پیش از عملیات و پس از عملیات او را می‌دید، باور نمی‌کرد که او همان کاوه باشد. با آن‌که خیلی با نیروها خوب رفتار می‌کرد و خیلی مردمی بود؛ ولی در زمان عملیات، خیلی قاطع بود و تمام توان و افکارش را برای هدایت صحیح عملیات صرف می‌کرد و یکی از رموز موفقیتش هم همین بود.

به گزارش خبرنگار مهر، سردار سرلشکر مصطفی ایزدی از فرماندهان دفاع مقدس در سخنانی با بیان اینکه سردار شهید محمود کاوه نقش بسیار مهمی در کردستان و مبارزه با ضدانقلاب و رژیم بعث عراق ایفا کرد افزود: هر زمانی که نام شهید کاوه می‌آمد تن ضدانقلاب می‌لرزید.

ایزدی با بیان اینکه سردار شهید محمود کاوه هم در جنگ‌های داخلی و مبارزه با ضدانقلاب و هم در مبارزه علیه رژیم بعث عراق پیشتاز بود اظهار کرد: لشکر ویژه شهدا به‌فرماندهی این شهید والامقام جان‌فشانی‌های زیادی را در دفاع از انقلاب و کشور انجام داد.

وی با اشاره به اینکه شهید محمود کاوه از صوت قرآن بسیار زیبایی برخوردار بود خاطرنشان کرد: او کسی بود که مراحل عالی را طی کرد و در نهایت به بالاترین درجه یعنی شهادت رسید.

به گزارش خبرنگار مهر، سردار مجید ای افت که از سال ۱۳۵۹ تا هنگام شهادت شهید کاوه در شهریور ۱۳۶۵ در کنار ایشان حضور داشت با بیان اینکه شهید کاوه تمام هستی خودش را برای دفاع و پاسداری از انقلاب اسلامی ایثار کرده بود، گفت: ایشان در سال ۶۳ ازدواج کرد و خدا دختر خانمی به نام زهرا به ایشان داد. خودم شاهد بودم وقتی چند بار با هم به خانه شهید رفتیم دخترشان پدرش را نشناخت. شهید کاوه به‌خاطر فشار جبهه و جنگ، حضور دائمی در جبهه داشت و آن‌قدر در خانه حضور نداشت که دخترش او را نمی‌شناخت. یک روز که به همراهشان به خانه‌شان رفتم دیدم بچه یک ساله و نیمه‌شان که برای پدر شیرین است از آغوش پدر فرار کرد و گفت این آقا کیست. این نشان می‌دهد ایشان برای اینکه راه همرزمان شهیدش را ادامه دهد خانواده و زندگی‌اش را وقف کرده بود.

شاید این موضوع الان برای خیلی‌ها قابل درک نباشد ولی ضرورت جبهه و جنگ چنین چیزی را می‌طلبید.

شهید کاوه همسرش، فرزندش، زندگی‌اش، پدر و مادرش و جوانی‌اش را دوست داشت ولی همه این‌ها را زیر پا گذاشت.

جالب اینجاست که شهید کاوه حواسش به تمام این موارد برای رزمندگان تحت فرمانش بود. مثلاً اگر می‌فهمید یکی از بچه‌ها به سن ازدواج رسیده و ازدواج نکرده یک نفر را مأمور می‌کرد تا مورد خوبی برایش پیدا کند و ازدواج کند و بعد به جبهه بیاید. تا این حد برای دیگران اهتمام داشت ولی برای خودش ایثار می‌کرد.