به گزارش خبرگزاری مهر، با رأی اعتماد مجلس به وزرای پیشنهادی دولت چهاردهم، که به گفته دکتر پزشکیان بعضی از آنها ایده آل وی نبودند اما برای توافق و وحدت و تفاهم معرفی شدند، کابینه جدید شکل گرفت تا جایگزین دولتی شود که علیرغم شعارها و ادعاها، در تحقق خواسته‌ها ومطالبات جامعه و مردم توان و ظرفیت لازم را نداشت و با کارنامه‌ای ضعیف در حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، و فرهنگی به کار خود پایان داد.

حوزه ورزش و جوانان نیز در دولت سیزدهم از این قاعده مستثنا نبود و به دلایل متعدد، و به ویژه مدیریت ضعیف و تعداد قابل توجه مدیران تحمیلی ناآشنا و ناکارآمد در معاونت‌ها و مدیریت‌های ارشد در ستاد وزارتخانه و استان‌ها نتوانست در قواره یک وزارتخانه شش دانگ ایفای نقش کند و علیرغم ادعای برنامه راهبردی در حوزه ورزش، صرفاً با سیاست گذران وقت و انجام امور روزمره در قالب‌های همایش و نمایش و بازدید و سفرهای داخلی و خارجی، این دوره سه ساله به اتمام رسید.

احمد دنیامالی به عنوان وزیر ورزش و جوانان دولت چهاردهم که نامش در فرآیند توافق سیاسی مورد نظر دکتر پزشکیان مطرح و موفق به رأی اعتماد از مجلس شد کار دشواری را با توجه به وضعیت وزارتخانه‌ای که تحویل خواهد گرفت در پیش رو خواهد داشت. وزارتخانه‌ای با انباشتی از مشکلات، نابسامانی و مطالبات و نارضایتی، معاونت‌ها و مدیریت‌های ناکارآمد و تعطیل شده، و کارها و تکالیف قانونی معطل و برزمین مانده در حوزه‌های جوانان، فرهنگی، ورزش همگانی و قهرمانی، بیش از دوهزار ساخت و ساز ورزشی ناتمام، و ورزشگاه‌های فرسوده و نیازمند نوسازی که باید همه این امور بسرعت رسیدگی و تعیین تکلیف شوند.
اضافه بر موارد فوق باید به چالش‌های بزرگی اشاره کرد که هر کدام شأن یک پروژه سنگین و زمان بر خواهند بود و بدیهی است که رفع این چالش‌ها علاوه بر بودجه و اعتبار مکفی، نیازمند یک تیم مدیریتی ارشد، مجرب و کارآزموده، هماهنگ، مقبول، مسئولیت پذیر و پاسخگو است که بتوانند با اولویت بندی و زمان بندی دقیق نسبت به حل آن اهتمام ورزند.

برخی از چالش‌های مهم ورزش کشور که می‌توان به آن اشاره داشت عبارتند از:

۱) استمرار حکمرانی معیوب و نامطلوب در ورزش، ادامه تصدی‌گری ورزشی دولت، روزآمد نبودن ساختارهای مدیریتی به ویژه در فدراسیون‌های ورزشی، و فقدان شفافیت و نظارت کافی در عملکرد فدراسیون‌ها، باشگاه‌ها، نهادها و سازمانهای ورزشی.
۲) گران بودن ورزش و ضعف مشهود در ساختار، برنامه و مدیریت ورزش همگانی کشور و به تبع آن پایین بودن سهم ورزش در تأمین تندرستی و نشاط اقشار مختلف جامعه و کاهش هزینه‌های درمان بیماری‌های غیرواگیر
۳) محدود بودن رشته‌های ورزشی مدال‌آور ایران در المپیک (حداکثر ۴ رشته از مجموعه ٣٥ رشته ورزشی المپیکی)، کم توجهی به توسعه ورزش‌های پایه و پرمدال، ناپایداری در استمرار قهرمانی در ورزش و عدم موفقیت در رقابت‌ها و رویدادهای جهانی بسیاری از رشته‌های ورزشی
۴) رویکرد نامتوازن اقتصاد ورزش، سهم ناچیز ورزش در تولید ناخالص داخلی کشور، و بودجه نامتناسب و ناکافی ورزش کشور در جهت پاسخگویی به نیازهای همگانی و قهرمانی ورزش
۵) ناکارآمدی تربیت بدنی مدارس و ورزش دانش آموزی در بهبود و ارتقا سواد حرکتی و جسمانی کودکان و دانش آموزان
۶) پروژه‌های نیمه تمام ورزشی (۲۸۲۷ پروژه نیمه تمام در روستاها و شهرهای مختلف)، و بهره‌وری پایین زیرساخت‌های ورزشی و عدم تناسب آنها با نیازهای تخصصی ورزش کشور
۷) وجود ناهنجاری‌ها، بداخلاقی‌ها و چالش‌های فرهنگی در محیط ورزشگاه‌ها، مسابقات ورزشی و جامعه ورزش
۸) کم توجهی و استفاده ناکافی و غیرموثر از توان علمی و پژوهشی کشور در بخش‌های فنی، مدیریتی و اجرایی ورزش و سهم ناچیز بخش خصوصی در ورزش به جهت نبود تسهیلات و حمایت‌های قانونی برای تشویق و ترغیب سرمایه گذاری در این بخش
۹) کم توجهی به ظرفیت‌های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، و بین‌المللی ورزش و عدم استفاده مؤثر از ظرفیت‌های ورزش و دیپلماسی ورزشی در حوزه بین الملل
۱۰) فقر قانونی در جهت پاسخگویی به نیازهای روز ورزش و وجود چالش‌های حقوقی در بخش‌های مختلف ورزش کشور
۱۱) فقدان نظام آماری و اطلاعات دقیق و روزآمد در حوزه ورزش و شفاف نبودن نقش ورزش در اقتصاد و سلامت کشور
۱۲) عدم بهره‌مندی مؤثر از ظرفیت تربیت بدنی در آموزش و پرورش در جهت شناسایی و شکوفایی استعدادهای کودکان و نوجوانان و به تبع آن ضعیف بودن پایه‌های اصلی توسعه ورزش کشور در بخش‌های همگانی و قهرمانی
١٣) کم توجهی و تبعیض و دسترسی نامتوازن بانوان به امکانات و فرصت‌های ورزشی در ورزش همگانی و قهرمانی
١٤) استمرار مشکلات اشتغال، رفاه، مسکن و معیشت قهرمانان ملی و مربیان و پیشکسوتان ورزش
١٥) توسعه ناکافی ورزش برای جامعه روستایی و عشایری کشور و کم توجهی به ورزش‌های آئینی، سنتی و بومی محلی و ورزش برای اقشار خاص (جانبازان و توانیابان، نابینایان و کم بینایان، ناشنوایان و بیماران خاص)
١٦) بلاتکلیفی وضعیت حق پخش تلویزیونی به عنوان مهم‌ترین منبع مالی پایدار در ورزش قهرمانی و حرفه‌ای علیرغم توجه به این مهم در برنامه‌های پنجم، ششم و هفتم توسعه

امید جامعه ورزش کشور آن است که در دولت چهاردهم و با محوریت وفاق، عقلانیت و خرد جمعی و بکارگیری تجارب و ظرفیت‌های کارشناسی و مدیریتی در بخش‌های مرتبط، و به ویژه فعال سازی شورایعالی ورزش و تربیت بدنی با ایجاد دبیرخانه‌ای پویا و کارآمد، و حمایت عملی و به دور از شعار رئیس جمهور، دولت و مجلس به ویژه در بروز رسانی اعتبارات و بودجه ورزش متناسب با نیازها و جمعیت کشور، شاهد باز شدن گره‌های بسته و برداشتن موانعی باشیم که راه پیشرفت و تعالی را در ورزش مسدود کرده‌اند.

سیدعبدالحمید احمدی