به گزارش سلامت نیوز در روزهای اخیر، تصاویری در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است که الهه کاظمی، پرستار بیمارستان لقمان حکیم تهران را در حال اغما نشان می‌دهد. این پرستار به دلیل فشار کار شدید و خستگی مفرط، از پنج روز پیش تاکنون در کما به سر می‌برد.

برادر الهه کاظمی، در ویدیویی که در صفحه اینستاگرام خود منتشر کرده، تأیید کرده است که خواهرش به دلیل حجم بالای کاری و خستگی مفرط، ابتدا بدن درد شدیدی داشته و تحت درمان با سرم قرار گرفته است. او اشاره کرده که به نظر می‌رسد استفاده بیش از حد از داروهای ضد درد باعث از حال رفتن الهه و ورود او به وضعیت اغما شده است.

خانم کاظمی در کلینیک‌های مختلف در تهران و شهرک اندیشه مشغول به کار بوده و فشار سنگین کاری به عنوان یکی از دلایل اصلی این وضعیت عنوان شده است.

این حادثه تلخ، همزمان با تجمعات اعتراضی گسترده پرستاران در شهرهای مختلف ایران رخ داده است. پرستاران در اعتراض به اضافه‌کاری‌های اجباری و شرایط سخت کاری، در برخی مراکز درمانی دست از کار کشیده‌اند و خواستار رسیدگی به وضعیت ناعادلانه کاری خود هستند.

این حادثه تلخ یادآور شرایط دشواری است که بسیاری از پرستاران به آن گرفتار شده‌اند. خستگی مزمن، استرس شدید، و مشکلات جسمی و روحی از جمله مسائلی است که در میان جامعه پرستاری به طور گسترده دیده می‌شود. برخی از پرستاران به دلیل فشار کار و استرس مزمن حتی به افسردگی و فرسودگی شغلی دچار می‌شوند.

حادثه‌ی به کما رفتن الهه کاظمی، نماد دردناک فشار کاری است که بر دوش پرستاران سنگینی می‌کند؛ فشاری که نه تنها بر سلامت جسمی و روانی آن‌ها اثر گذاشته، بلکه به این نقطه رسیده که زندگی یکی از آنان را به خطر انداخته است.

یکی از مهم‌ترین مشکلات پرستاران ، تعداد بسیار زیاد شیفت‌های کاری و نبود استراحت کافی بین آن‌هاست. بسیاری از پرستاران به دلیل کمبود نیرو مجبورند روزانه بیش از ۱۲ ساعت و گاه حتی بدون وقفه کار کنند. این وضعیت نه تنها خستگی جسمی را به همراه دارد، بلکه باعث ایجاد فشار روانی و فرسودگی شغلی می‌شود.

اضافه‌کاری‌های اجباری یکی دیگر از مشکلاتی است که پرستاران با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. به دلیل کمبود نیروی پرستاری در بیمارستان‌ها، بسیاری از پرستاران مجبور به انجام اضافه‌کاری‌های طولانی هستند، که اغلب بدون رضایت آن‌ها تحمیل می‌شود. این اضافه‌کاری‌ها که گاه به صورت اجباری اعمال می‌شوند، بار اضافی روی دوش پرستاران می‌گذارند و به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی آن‌ها تأثیر می‌گذارد.