به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، چند شبی است که سریال «طوبی» روانه آنتن شبکه یک سیما شده است. پخش این سریال از چند منظر قابل توجه است و می‌بایست با دقت بیشتری به آن نگاه کرد.

اقتباس از کتاب «اربعین طوبی»

اول اینکه «طوبی» سریالی اقتباسی محسوب می‌شود و براساس کتاب «اربعین طوبی» نوشته سید محسن امامیان ساخته شده است. این داستان توسط نویسنده 44 ساله آن در سال 1395 نوشته شده و حالا بعد از 8 سال نسخه نمایشی آن روانه آنتن می‌شود. داستان درباره دختری به نام طوبا است که در دهه 1330 به عراق رفته و آنجا ازدواج می‌کند.

حوادث متعدد میان ایران و عراق بر زندگی او تأثیر عمیقی می‌گذارد و نهایتاً او راوی زندگی پرفراز و نشیبش در جریان راهپیمایی اربعین برای خانواده‌اش است. داستانی که با اساسی برگرفته از واقعیت در فضایی دراماتیزه ساخته و پرداخته شده است.

اهمیت اقتباس در حوزه نمایش

بی‌تردید اقتباس یکی از ظرفیت‌های بزرگ در حوزه نمایش محسوب می‌شود و هر زمان سازندگان آثار نمایشی به سمت استفاده از اقتباس رفته‌اند، نتایج خوبی به دست آمده است. شاخص‌ترین آنها سریال «قصه‌های مجید» نوشته هوشنگ مرادی کرمانی و به کارگردانی کیومرث پوراحمد است که در سال 1369 ساخته شد و اقبالی فراگیر یافت.

نکته حائز اهمیت در حوزه اقتباس این اثر توجه به مسئله روز یعنی راهپیمایی اربعین و اتحاد دو ملت ایران و عراق تحت لوای عشق به حسین بن علی علیه‌السلام است. متاسفانه با وجود ظرفیت بالای راهپیمایی اربعین، آثار نمایشی ما در این حوزه بسیار فقیر و در حد فیلم‌هایی مانند «هیهات» مانده است.

کارگردانی و بازیگران

منظر دیگر سریال «طوبی» را باید در حضور کارگردانی کارکشته و کاربلد دید. سعید سلطانی با ساخت سه‌گانه «ستایش» و «پس از باران» نشان داده که مخاطبان تلویزیونی و به خصوص خانم‌ها را می‌شناسد. او به خوبی آگاه است که رمز موفقیت یک سریال این است که خانم خانه را درگیر آن کند. همین نگاه درست باعث شده تا قهرمان‌های داستان‌های سلطانی همه زن باشند. در همین کار اخیر هم طوبا با بازی شبنم قربانی، نقش اصلی سریال را بر عهده دارد.

عملکرد بازیگران

حضور شبنم قربانی در سریال «طوبی» قابل توجه است. او پارسال با ایفای نقش کوتاه ولی مؤثر همسر شهید زین‌الدین در فیلم «مجنون»، سیمرغ بهترین بازیگر نقش مکمل زن جشنواره فیلم فجر را به خانه برد. قربانی در مسیر طی‌شده‌اش با بازی‌های روان در سریال‌ها و فیلم‌هایی مانند «ملکه گدایان» و «تمساح خونی» نشان داده چگونه به راحتی و بی‌واهمه میمیک صورت و فیزیک بدن را به کار می‌گیرد تا نقش را از آب و گل درآورد.

در کنار قربانی، حضور بازیگرانی مثل رحیم نوروزی، فریبا متخصص، پرویز فلاحی‌پور، هومن برق‌نورد، امین زندگانی، فرهاد آییش، رامین راستاد، مهدی سلوکی و سودابه بیضایی چیدمان جالبی ساخته است. هر کدام از این بازیگران به قول اهل فن، گرمای حضور در برابر دوربین تلویزیونی را دارند و مخاطب را جذب می‌کنند.

طراحی صحنه و لباس

منظر دیگر سریال «طوبی» را باید در دکور و طراحی صحنه و لباس آن جست. مجموعه مفصلی در شهرک سینمایی غزالی برای ساخت این اثر ساخته شده که معماری و فضای ایران و عراق در دهه‌های گذشته را نشان می‌دهد. ساخت این دکورها پتانسیلی برای ساخت آثار بعدی با محوریت سریال‌های مشترک با کشورهای دیگر خواهد بود. در واقع، بسترسازی حاصل از ساخت دکورهای «طوبی» زمینه را برای ساخت سریال‌های مشترک با عراق و سایر همسایگان عربی هموار می‌کند.

پتانسیل جذب مخاطب در عراق

منظرگاه دیگر استفاده از ظرفیت عظیم جذب مخاطب در همسایه غربی‌مان، عراق است. ساخت و پخش «مختارنامه» با گذشت 15 سال همچنان این شخصیت تاریخی را برای عراقی‌ها بیش از قبل محبوب کرده است و به واسطه همین سریال، مزار وی در کوفه آباد شد و رونق گرفت.

پتانسیل چندوجهی اربعین می‌تواند علاوه بر التیام‌بخشیدن به زخم‌های جنگ هشت‌ساله، محورهای مشترک بزرگ دو طرف را فعال کند و وجوه اشتراکات فرهنگی را با توجه به تعریف ایران فرهنگی بازمهندسی کند. یادمان باشد که عراق همواره جزئی از ایران بزرگ فرهنگی بوده و هست. وجود تیسفون، پایتخت هشتصد ساله اشکانی و ساسانی در این کشور و نمادهایی مانند مزار سلمان فارسی، یار ایرانی پیامبر، عراق را عملاً بخشی جدا ناپذیر از فرهنگ ایرانی و اسلامی ما کرده است. بنابراین، ساخت سریال‌های مشترک به تقویت این نگاه منجر خواهد شد و «طوبی» یکی از همین سریال‌ها در راستای استراتژی فرهنگی بین‌المللی ما تعبیر می‌شود.

جمع‌بندی

با این منظرگاه‌های مختلف، سریال «طوبی» با همه نقاط ضعف و قوتش که ویژگی ذاتی یک اثر هنری است، کاری درخور توجه است که می‌تواند به عنوان مدل و نمونه‌ای برای کارهای اقتباسی از این دست میان دو کشور و در قالب کارگردانی و تیم سازنده حرفه‌ای معرفی شود.

انتهای پیام/