آرش پارساپور: فیلم «هتل» در ظاهر یک کمدی سبک و سرگرم‌کننده است، اما در دل خود نکاتی درباره روابط انسانی، دروغ و فریب را مطرح می‌کند و بدون توهین به شعور مخاطب به خلق موقعیت‌های کمدی زیادی می‌پردازد.

به گزارش فیلم‌نت نیوز، فیلم کمدی «هتل» به کارگردانی مسعود اطیابی و با بازی ستارگانی همچون پژمان جمشیدی و محسن کیایی که در حال حاضر در بخش سینما آنلاین فیلم نت به طور اختصاصی عرضه شده یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های سینمای ایران در سال‌های اخیر بوده است. این فیلم با داستان پیچیده‌ای که حول محور دو زوج درگیر در ماجراهای طنزآمیز در یک هتل در کیش می‌چرخد، توانسته مخاطبان زیادی را به سینماها بکشاند. اکران آنلاین فیلم هتل در پلتفرم فیلم‌نت این فرصت را پدید آورده تا به تماشای یکی از بهترین آثار کمدی چند سال اخیر در کنار خانواده خود بنشینید.

فیلم «هتل» با روایتی ساده و قابل پیش‌بینی آغاز می‌شود، اما به تدریج با پیچیده‌تر شدن روابط بین شخصیت‌ها، موقعیت‌های کمدی جالبی را خلق می‌کند. رامین شخصیت اصلی داستان، پس از یک ازدواج ناموفق با دختری به نام مهتاب آشنا شده و با او ازدواج می‌کند اما در روز عروسی، همسر سابقش با او تماس می‌گیرد و از او می‌خواهد تا با هم به سفری دروغین بروند تا بتوانند از عمه همسر سابقش پول قرض بگیرند. رامین برای حفظ رابطه جدیدش، مجبور می‌شود این درخواست را قبول کند و ماجراهای خنده‌دار و پیچیده‌ای در این سفر برای او رقم می‌خورد.

داستان فیلم، اگرچه بر اساس کلیشه‌های ژانر کمدی ساخته شده است، اما به گونه‌ای روایت می‌شود که مخاطب را تا پایان فیلم همراه خود نگه می‌دارد. پیچش‌های داستانی و موقعیت‌های کمدی طراحی شده، به خوبی از پس ایجاد خنده و تعلیق برمی‌آیند. همانطور که گفته شد داستان فیلم «هتل» دارای پیچش‌های زیادی است و از آن دسته فیلم‌ها است که نمی‌گذارد مخاطب لحظه‌ای حواسش به جای دیگری پرت شود، اما در برخی قسمت‌ها دچار ضعف‌های ساختاری می‌شود؛ ضعف‌هایی که شاید بودنشان در یک اثر کمدی چندان موضوع عجیبی نباشد و بتوان از آن‌ها گذشت کرد. پیش‌بینی‌پذیری برخی از اتفاقات و وقایع درون فیلم و حدس سکانس بعدی و تکرار برخی از شوخی‌ها، از جمله مواردی است که می‌توان به عنوان نقاط ضعف داستان به آن‌ها اشاره کرد اما به‌طور کلی باید گفت «هتل» با وجود این نواقص کوچک در فیلمنامه، یک سر و گردن از آثار کمدی همرده خود در سینمای ایران بهتر عمل می‌کند و فیلمی شانه‌ تخم‌مرغی و یا لوده نیست و یک کمدی واقعی به حساب می‌آید. موقعیت‌های کمدی که بازیگران در آن قرار می‌گیرند و به بلایای مختلف دچار می‌شوند، از دروغ‌های کوچک و بزرگ تا اشتباهات خنده‌دار و رفتار غلوآمیز برخی شخصیت‌ها، به خوبی از پس ایجاد خنده و تعلیق برمی‌آیند. ما در بین شخصیت‌های فیلم یک کاراکتر خدمتکار هتل داریم که بسیار کوتاه و گزیده حضور پیدا می‌کند و یکی از بهترین کاراکترهای نادیده گرفته شده در فیلم به حساب می‌آید.

یکی از نقاط قوت فیلم «هتل»، بازی‌های قابل‌قبول بازیگران به ویژه پژمان جمشیدی و محسن کیایی است. این دو بازیگر با اجرای کمدی قوی خود، توانسته‌اند لحظات خنده‌داری را برای مخاطب خلق کنند. شیمی بین این دو بازیگر کاری کارستان کرده و می‌توان گفت تمام بار خنده‌دار فیلم روی دوش این دو بازیگر است البته از آنسو نباید از بازی خوب برخی از بازیگران فرعی نیز چشم‌پوشی کرد و به‌عنوان مثال ریما رامین‌فر و شخصیتی که از خود در فیلم جای گذاشته، به جذابیت داستان افزوده است. با این حال، در برخی صحنه‌ها، بازی‌ها به سمت اغراق‌گرایی کشیده شده و بازیگران شبیه به افرادی می‌شوند که مشغول گفتن جوک‌های لوس و بی‌مزه هستند و انگار به‌زور دنبال خنده گرفتن از مخاطب هستند در حالی که خود کمدی موقعیت فیلم (که یادآور فیلم‌های کمدی کلاسیک جری لوییس است) به‌اندازه کافی مفرح است و نیازی به زور بیخود زدن نیست.

بلیت هتل را بخرید و از سفرتان لذت ببرید!

فیلم «هتل» با استفاده از کمدی موقعیتی هوشمندانه و طنزهای لفظی جذاب، مخاطب را به خنده وا می‌دارد. شوخی‌های فیلم، اغلب بر اساس موقعیت‌های پیش آمده و دیالوگ‌های بین شخصیت‌ها شکل می‌گیرند و به همین دلیل بسیار طبیعی و باورپذیر به نظر می‌رسند.

فیلم‌های کمدی حال حاضر فاقد محتوایی هستند که بتوان لحظه‌ای به آن توجه کرد. فیلم «هتل» اما در کنار سرگرم کردن مخاطب، به برخی از مسائل اجتماعی مانند ازدواج، خیانت و روابط بین‌فردی نیز می‌پردازد. البته این پرداخت، سطحی و کلیشه‌ای است و نمی‌توان انتظار داشت که فیلم به طور عمیق به این موضوعات بپردازد. با این حال، این پرداخت‌های ضمنی، به فیلم عمق بیشتری بخشیده و آن را از یک کمدی صرف فراتر برده است. کارگردان با توجه به ماهیت کمدی بودن اثری که ساخته، به‌صورت اغراق آمیز به سمت مفاهیمی نظیر ازدواج و عشق رفته اما چیزی که در نهایت به ما نشان داده می‌شود، شخصیت‌ها و روابطی کاملاً آشنا در دنیای امروز ماست. افرادی که با عشق و علاقه ازدواج می‌کنند و وارد یک زندگی مشترک با شور و هیجان می‌شوند اما پس از چند سال، هیچ ردی از آن عشق بین‌شان نیست چرا که درواقع پای یک معامله ایستاده بودند تا یک رابطه رمانتیک. افرادی که تنها و تنها به خاطر پول به خانواده خود سر می‌زنند و محبت‌ خودشان را برای به دست آوردن مال و ثروت نثار عزیزان خود می‌کنند و افرادی که مجبور هستند بخاطر مشکلات مالی و دردسرهایی که در زندگی‌شان به‌وجود آمده، تن به خواسته پلید و ناپسند افراد حاضر در دایره اطراف زندگی‌شان بدهند و در نهایت سرمایه‌دارانی که فکر می‌کنند برای پول می‌توانند هر کاری که می‌خواهند انجام بدهند و آدم‌ها را بازیچه دست خود قرار داده و با مال و منال خودشان یک بازتعریف جدید و من درآوردی از عشق داشته باشند. تمام این حس و حال‌ها که در بین دنیای امروز ما زیاد دیده می‌شود در فیلم «هتل» در کاراکترها متبلور است و با اینکه قرار نیست هیچ یک از این موارد به طور دقیق موشکافی شود (اینجا ما با اثری مثل «آتش بس» روبرو نیستیم که یک کمدی روانشناختی است) اما مطرح کردن آن‌ها هم کاری می‌کند که «هتل» با ارزش‌تر از سایر آثار خنده‌دار چند سال اخیر سینمای ایران به‌نظر برسد.

یک نکته مهم و عجیب که از دست کارگردان فیلم «هتل» در رفته، نمایش لوکیشن‌های زیبای جزیره کیش است که در کمترین حالت خود به نمایش درمی‌آیند و مشخص نیست چرا از این پتانسیل به درستی استفاده نشده است. جزیره کیش موقعیت‌های بی‌شماری برای خلق صحنه‌های کمدی دارد و نمایش پاساژ‌های این جزیره کافی نیست و این نقص این سوال را به وجود می‌آورد که اساساً اگر قرار بود بیشتر سکانس‌ها به صورت داخلی ضبط شود، چه نیازی به روایت داستان در جزیره کیش بود؟

در مجموع، فیلم «هتل» یک کمدی سرگرم‌کننده است که می‌تواند لحظات خوشی را برای مخاطب فراهم کند و باید گفت فیلم «هتل» یک نمونه از سینمای کمدی تجاری ایرانی است که می‌داند باید به کجا ضربه بزند و بدون اینکه قصد داشته باشد توهینی به شعور مخاطب خود کند و به عناصر لوده و مسخره‌بازی روی بیاورد، با تکیه بر فرمول‌های از پیش تعیین شده و نیم‌نگاهی به آثار کمدی کلاسیک و جاودان در سینمای جهان مثل فیلم شاهکار «بویینگ بویینگ»، به دنبال جذب مخاطب عام است. اگر به دنبال یک فیلم کمدی سرگرم‌کننده و لذت‌بخش هستید، تماشای فیلم «هتل» را به شما توصیه می‌کنم.