خبرگزاری مهر، گروه جامعه؛ افرادی که خودشان درگیر معضلی بوده و به اصطلاح سینه سوخته باشند به دلیل درک درستی که از شرایط دارند با اهتمام و انرژی بیشتری به حل مشکلات و معضلات دیگران می‌پردازند.

کریم روح‌اللهی متولد سال ۱۳۴۱ است و سال ۱۳۶۰ در جبهه بوده است و در سال ۱۳۶۱ بعد از شرکت در عملیات محرم درگیر اعتیاد شد و بیست و یک سال مصرف کننده مواد بود. تا اینکه در سال ۱۳۸۳ به کمک انجمن معتادان گمنام تهران مصرف خود را قطع کرد. پس از آن مسؤول یکی از خانه‌های بین راهی بهبود یافتگان شد. او سال ۱۳۸۴ به زادگاهش شهرستان خمینی‌شهر بازگشت و با همکاری فرمانداری و نیروی انتظامی اولین مؤسسه ترک اعتیاد را در این شهر ثبت کرد.

خمینی‌شهر چهارصد هزار نفر جمعیت دارد. شغل اکثر افراد سنگ‌بری و کار در معدن است. کارگران زیادی در این شهر سکونت دارند که به دلیل شرایط سخت شغلی گرایش به مواد مخدر در آن‌ها وجود دارد. آن‌ها در سکونتگاه‌های غیر رسمی زندگی می‌کنند و همین مساله معضل حاشیه‌نشینی را در این شهر ایجاد کرده است.

در گذشته مصرف مواد مخدر در خمینی‌شهر شامل مصرف تریاک و هروئین بود. اما حالا الگوی مصرف تغییر کرده و به سمت شیشه گرایش پیدا کرده است. در میان نوجوانان و قشر دانش‌آموز هم در سال‌های اخیر مصرف گل و حشیش به شدت افزایش یافته و همین مساله ضرورت ایجاد مراکزی برای ترک اعتیاد را در این شهرستان افزایش داده است.

کریم روح‌اللهی با کمک افرادی که در مرکز آن‌ها پاک شده و توانایی کمک به دیگران را داشتند شروع به سازماندهی و توسعه فعالیت‌هایش کرد که حاصل آن افزایش تعداد مراکز به هشت مرکز فعال بود. او تمامی این مراکز را به افراد زیر مجموعه خود واگذار کرد و حالا دفتری به نام شورای خانه‌های ترک اعتیاد راه‌اندازی کرده است و نماینده فعالان این مراکز در ارتباط با
دستگاه‌های دولتی و حاکمیتی است، تا امور مربوط به این مراکز ترک اعتیاد را تسهیل کند.

وی در حوزه پیشگیری هم به سراغ خانواده‌های بدسرپرست و بی‌سرپرست یا بهبودیافتگانی می‌رود که بضاعت مالی ندارند و در معرض خطر هستند. آن‌ها با همراهی معاونت پیشگیری شهرستان و خیرین به این گروه از نیازمندان کمک می‌کنند. همچنین هیأت‌های ورزشی رزمی و جلسات مشاوره برگزار می‌کنند تا انگیزه مصرف مواد مخدر در افراد به حداقل برسد.

این افراد به نیازمندان کمک مالی هم می‌کنند اما این کمک‌ها جوری انجام می‌شود که فرد کمک‌گیرنده حس نکند به خاطر بی‌سرپرست و بدسرپرست‌بودن مورد حمایت قرار می‌گیرد.

در این شهرستان یکی از مسائل کلیدی در بهبود معتادان بحث اشتغال است. در همایشی که سال ۱۳۸۶ با حضور رئیس جمهور در تهران برگزار شد، درخواست شد که پنج درصد اعتبارات حوزه اشتغال به کار معتادان بهبودیافته اختصاص پیدا کند و وام پنج ساله با کارمزد چهار درصد به آن‌ها داده بشود. با پذیرش این پیشنهاد سالانه سه تا چهار میلیارد تومان از طریق بهزیستی به این کار تخصیص پیدا کرد. طی مذاکره با سازمان فنی و حرفه‌ای بهبودیافتگان در مراکز این سازمان آموزش می‌دیدند و پس از اخذ مدرک با وام بهزیستی مشغول به کار می‌شدند. کارگاه‌های متعددی از این طریق در حوزه سنگ برای بهبودیافتگان راه اندازی شد. کارگاه‌هایی هم در در حوزه رنگ موزائیک و آسانسورسازی برای بهبود یافتگان ایجاد شد. در حال حاضر مجموعه‌هایی وجود دارد که بیش از ۲۰۰ نفر از بهبودیافتگان در آن مشغول به کار هستند.

مساله دیگر شهرستان اعتیاد بانوان است. در این زمینه دو مرکز ترک در سال ۱۳۸۶ تأسیس شد که به توانمندی رسیده‌اند و حالا جلسات مختص بانوان و کارگاه‌های آموزشی مختلفی در حوزه آشنایی با هپاتیت و ایدز برگزار می‌شود.

معمولاً مراکز و کمپ‌های بهبودی مبلغی را برای خدماتشان از خانواده معتاد می‌گیرند اما در خمینی شهر که به آن حسینیه ایران می‌گویند، افراد خیر زیادی هستند که به تأمین هزینه کمپ‌های ترک اعتیاد کمک می‌کنند. هدف مراکز هشت‌گانه هم کسب درآمد از راه ترک اعتیاد نیست و عمدتاً هزینه‌های‌شان را از طریق همین خیرین تأمین می‌کند.