به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، "ان تی وی" آلمان در مطلبی نوشت: بازی های المپیک مدتی است که باعث ایجاد حواس پرتی از بحران عمیق دولتی شد که امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه در آن قرار گرفته است. هنوز مشخص نیست که ائتلاف آینده در این کشور چگونه خواهد بود، چه رسد به اینکه چه کسی آن را رهبری خواهد کرد. با این حال، زمان برای جلوگیری از هرج و مرج سیاسی بدتر در این کشور در حال اتمام است.

در ادامه این مطلب آمده است: بیش از یک ماه از انتخابات زودهنگام پارلمانی در فرانسه می گذرد، اما اینکه دولت جدید چگونه  ظاهر  می شود و چه ترکیبی دارد هنوز مشخص نیست. امانوئل ماکرون، رئیس جمهور وقت، همچنان با زمان بازی می کند و می خواهد منتظر بازی های المپیک باشد که البته اکنون به پایان نزدیک می شود. آیا فرانسه حالا نخست وزیر جدیدی خواهد داشت؟ حداقل حالا فشارها بر ماکرون از همه جهت افزایش خواهد یافت تا کشور را از بن بست سیاسی نجات دهد.

امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه اعلام کرده بود که نمی‌خواهد قبل از پایان بازی‌های المپیک، نخست‌وزیر جدیدی را برای کشورش تعیین کند.

ماکرون قبل از شروع این بازی ها در این باره گفت: ما باید تا اواسط آگوست بر روی بازی های المپیک تمرکز کنیم. پس از آن، بسته به وضعیت گفتگوها، وظیفه من تعیین نخست وزیر است.

لوسی کاستز، یک کارمند ارشد از ائتلاف چپ پیروز در انتخابات فرانسه  است که طبق خواست اردوگاه جناح چپ، و بر اساس توافقی که انجام شده است قرار است نخست وزیر این کشور شود و به عنوان نامزد به ماکرون پیشنهاد شده است.  ائتلاف چپ جدید Nouveau Front Populaire به طرز شگفت انگیزی در انتخابات پارلمانی زودهنگام در فرانسه پیروز شد. در این انتخابات ائتلاف میانه‌روی ماکرون در جایگاه دوم قرار گرفتند، در حالی که حزب راست‌گرای اجتماع ملی حول مارین لوپن که در دور اول موفقیت چشمگیری به دست آورد در دور دوم این انتخابات در جایگاه سوم قرار گرفت.

اتحاد چپ متشکل از سوسیالیست‌ها، سبزها، کمونیست‌ها و حزب چپ‌گرا La France Insoumise پس از پیروزی در   انتخابات ادعای خود را برای حکومت داری و تعیین نخست وزیر آشکار کرد، اما بحث‌ها بین احزاب مختلف در ابتدا ناموفق بود. La France Insoumise به طور موقت در سایه این مناقشات مذاکرات را به حالت تعلیق درآورد.

گابریل اتال، نخست وزیر فرانسه پس از شکست انتخاباتی اردوگاه میانه رو ماکرون استعفای خود را ارائه کرد که ماکرون البته آن را پذیرفت. اما تا زمان روی کار آمدن دولت جدید، آتال و دولت کنونی بر سر کار هستند.

به این ترتیب گابریل آتال، نخست‌وزیر کنونی و دولت او هنوز بر سر کار هستند. ماکرون به زعم خود با تعویق انتخاب نخست وزیر جدید می خواست از ناآرامی های سیاسی در جریان بازی های المپیک تابستانی جلوگیری کند. مجلس ملی تازه منتخب فرانسه تشکیل شده و به یازده فراکسیون تقسیم شده است. با این حال، این مجلس عملاً بیکار است، زیرا دولت دیگر نمی‌تواند پیشنهادهای درخواستی را ارائه کند. ماکرون به نوعی ائتلاف با راست میانه رو و سوسیالیست ها امیدوار است، اما هیچ کدام نمی خواهند درگیر این مسئله شوند.

در حال حاضر فرانسه در یک موقعیت دشوار سیاسی قرار دارد ، زیرا سازش‌ها و ائتلاف‌های عمده در سیاست فرانسه غیرعادی هستند.

ان تی وی آلمان در ادامه این پرسش ها را مطرح کرد که آیا ماکرون که انتخابات زودهنگام پارلمانی را بدون نیاز واقعی راه اندازی کرد و به شدت شکست خورد، فقط یک بازنده دردمند است که نمی خواهد قدرت را رها کند؟ یا او یک واقع گرا است؟ برخلاف کنوانسیون های فرانسه، آیا او به دنبال یک ائتلاف بزرگ احتمالی برای فرار از بن بست سیاسی است؟

در این میان اورور برگه از وزرای کابینه ماکرون اعتراف می کند: "ما باید با نتایج انتخابات پارلمانی روبرو شویم و تواضع زیادی نشان دهیم. این بدان معناست که نخست وزیر بعدی نمی تواند از صفوف ما بیاید."

انتخاب نخست وزیر از صفوف غیر خودی و چپ گرا حکومت داری در دوران باقی مانده ریاست جمهوری را به شدت برای ماکرون دشوار خواهد کرد و وی در تلاش است تا به هر نحو از این مسئله جلوگیری کند. 

گروهی از کارشناسان که روی برنامه‌های اتحاد چپ، اردوگاه مرکزی و محافظه‌کاران کار کرده‌اند، اخیراً 40 پیشنهاد سیاستی را منتشر کرده‌اند که معتقدند احزاب چپ، محافظه‌کار و میانه می‌توانند با هم آن را اجرا کنند.

اما اینکه چگونه این احزاب مخالف می توانند گرد هم آیند هنوز نامشخص است. اردوگاه جناح چپ که چندان به همکاری با حزب ماکرون فکر نمی کند، بعید است که بخواهد با محافظه کاران ائتلافی تشکیل دهد. همین امر برعکس نیز صدق می کند. برخی از اطرافیان ماکرون همچنین در ایجاد هدف مشترک با سبزها مشکل دارند.

اگرچه ماکرون تاکید می کند که در اینجا تنها مسئله یک نام مطرح نیست، اما این سوال که چه کسی دولت را رهبری خواهد کرد احتمالا نقش اصلی را در این مذاکرات ایفا خواهد کرد. علاوه بر بازیگرانی که چپ‌ها برای نخست وزیری معرفی کردند، خاویر برتراند، از مقامات منطقه ای، برنارد کازنوو، نخست وزیر سابق و میشل بارنیه، وزیر خارجه سابق فرانسه و کمیسر اتحادیه اروپا هم به عنوان نخست‌وزیرهای بالقوه این کشور در نظر گرفته می‌شوند. اما همانطور که اخیراً در مورد گابریل آتال، نخست وزیر این کشور اتفاق افتاد، ماکرون همچنین می تواند یک نامزد غافلگیرکننده را از کلاه بیرون بکشد.

از طرفی در این شرایط زمان بسیار مهم است. چون باید برای سال آینده بودجه ای برای فرانسه تصویب شود. بحث در این مورد در مجلس در واقع از پاییز آغاز خواهد شد. دولت جدید مطمئناً مایل است پیش نویس قبلی دولت موقت فعلی آتال را مجدداً اصلاح کند.

مسئله دیگر این است که روند طولانی تشکیل یک دولت نیز این خطر را دارد که به عنوان یک تاکتیک تاخیری توسط ماکرون تلقی شود و باعث ناامیدی و از دست دادن اعتماد وی  در میان شهروندان شود. بنابراین رئیس جمهور فرانسه وقت زیادی برای یافتن نخست وزیر جدید ندارد.

انتهای پیام/