به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، وزارت بهداشت به عنوان یکی از بزرگترین وزارتخانه کشور که سیاستگذاری‌‌های آن تأثیر مستقیم بر جان و سلامت مردم دارد، همواره موردتوجه جدی دولت‌های مختلف بوده است.

از سویی شیوع کرونا در سال‌های گذشته بر میزان توجه مردم و مسئولان به وظایف خطیر این وزارتخانه در تأمین سلامتی جامعه، افزوده است و از سوی دیگر به دلیل ملموس بودن آثار سیاستگذاری‌های بهداشتی بر زندگی مردم، اقشار مختلف جامعه نتایج تصمیمات مقامات بهداشتی و درمانی کشور بر زندگی خود را بیش از سایر حوزه‌ها احساس می‌کنند و شاید همین حساسیت‌ها، مسیر سختی را از نظر اخذ رای اعتماد از مجلس پیش رو قرار داده باشد.

از ابتدای آغاز به کار مسعود پزشکیان به عنوان رئیس دولت چهاردهم، همانند سایر وزرا، برای انتخاب وزیر بهداشت نیز کارگروهی متشکل از تعدادی از افراد دانشگاهی و سیاسی و مسئولان سابق حوزه بهداشت و درمان کشور تشکیل شد و از همان ابتدا با توجه به ترکیب اعضای این کارگروه، نام محمدرضا ظفرقندی به عنوان گزینه پیشنهادی وزارت بهداشت مطرح می‌شد البته در این میان، اسامی برخی دیگر از پزشکان نزدیک به جریان اصلاحات نیز به گوش می‌رسید اما در نهایت، امروز محمدرضا ظفرقندی به عنوان وزیر پیشنهادی بهداشت، درمان و آموزش پزشکی معرفی شد.

محمدرضا ظفرقندی کیست؟

ظفرقندی که در بین جامعه پزشکی به عنوان یکی از چهره‌های فعال اصلاح طلب شهرت دارد، متولد فروردین ماه 1337 در محله سرچشمه تهران و جراح عمومی و فلوشیپ جراحی عروق و تروما و استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران است.

وی در سال 1355 پس از تحصیل در مدرسه علوی و شرکت در کنکور، در رشته پزشکی دانشگاه تهران بود پذیرفته و در سال 1363 از مقطع پزشکی عمومی فارغ التحصیل شد و سپس به تحصیل در رشته تخصصی جراحی به ادامه تحصیل پرداخت و در سال 1370 فلوشیپ جراحی عروق و تروما را در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی آغاز کرد.

وی اکنون در بیمارستان سینای تهران مشغول به فعالیت است؛ او در دو دوره طی سال‌های 1379 تا 1383 و 1397 تا 1400 رئیس کل سازمان نظام پزشکی ایران بوده است. ظفرقندی همچنین از سال 1376 تا 1384 ریاست دانشگاه علوم پزشکی تهران را عهده‌دار بوده است.

نگاهی به سایر سوابق محمدرضا ظفرقندی نشان می‌دهد که او طی سال‌های 1376 تا 1384 دبیر هیئت امنای دانشگاه علوم پزشکی تهران، از 1379 تا 1383 عضو شورای عالی سازمان نظام پزشکی، 1396 تا 1397 رئیس شورای عالی نظام پزشکی و از سال 1396 تا 1400 رئیس انجمن علمی ترومای ایران بوده است. او از سال 98 تاکنون رئیس انجمن جراحی عروق ایران نیز بوده است.

انتهای پیام/