ورزش مدیا: از دورهمی‌های رقت‌برانگیز مجریان تلویزیون، هر لحظه یک شاهکار جدید بیرون می‌آید. این یکی اما واقعا نوبر است. بعد از شروع مدال‌آوری کاروان ایران در المپیک پاریس، دوستان اعتمادبه‌نفس عجیبی پیدا کرده‌اند. حالا دیگر این چهار تا مدال رسما تبدیل شده به نماد توسعه‌یافتگی و بر اساس آن می‌شود نتیجه گرفت امثال عربستان و ترکیه و قطر و امارات و نروژ پایین‌تر از ما هستند و لابد وضع‌شان بدتر است. خسته نباشید؛ انصافا چه نان پرمشقتی به خانه می‌برید!

باز خدا را شکر همچنان سپر بلاهای سنتی مثل تکواندو و کشتی (این یکی در غیاب روسیه) حضور دارند تا جور کاروان ورزش را بکشند و نطق دوستان را به چنین فلسفه‌بافی‌های حیرت‌انگیزی باز کنند. حالا که مکتب باز است و دارید به فیض می‌رسانید، کاش لااقل دو خط هم توضیح می‌دادید همین پارسال که در بازی‌های آسیایی هانگژو هفتم شدیم و بدترین نتایج بیست سال اخیر را به دست آوردیم، نمادهای توسعه‌یافتگی‌مان در چه حالی بودند؟ یا الان نیوزلندی که با پنج میلیون جمعیت شش طلا و هفت نقره گرفته و در جایگاه دوازدهم جهان ایستاده چه باید بگوید؟ ازبکستان چهاردهم دنیا چی؟ شرم نمی‌کنید از زدن این حرف‌ها؟

دورهمی مضحک آقا بیژن و شهاب جان را زودتر تمام کنید

توسعه‌یافتگی این است که وقتی رییس‌جمهور کشور خواست به بانوی مدال‌آور المپیکی تبریک بگوید، اینترنتش در تهران قطع نشود و آبروی مملکت نرود. توسعه‌یافتگی این است که زمین زرد و زار نقش جهان سوژه تمسخر اکانت‌های عربی نشود و مدیر اماراتی در مصاحبه با رسانه‌های آنجا نگوید: «خدا کند دیگر به تیم‌های ایرانی نخوریم.»، توسعه‌یافتگی حقیقی این است که پنجاه سال بعد از برگزاری المپیک آسیایی در تهران، حالا پرسپولیس و استقلال و تیم ملی در این شهر و آن شهر در به در دنبال زمین بازی نباشند و مسخره عام و خاص نشوند. اصلا یکی از دلایلی که باعث شده بعضی‌ها از افتخارآفرینی ورزشکاران زحمتکش و شایسته ایرانی آنقدر که باید کیف نکنند، همین سوءاستفاده‌های مضحک و خجالت‌آور شما از این مدال‌هاست؛ جایی که می‌خواهید یک دنیا عقب‌افتادگی و پسرفت را پشت چهار تا طلا و نقره پنهان کنید و مثل گزارشگر هیجان‌زده‌تان فقط فریاد بکشید: «ایرانی بالا، بالای بالای بالا.» جان‌مان فدای ذره‌ذره خاک ایران، اما این مملکت با ماله‌کشی‌های امثال شما هزار سال دیگر هم جلو نمی‌رود...