زشت‌بودن می‌تواند به‌معنای واقعی کلمه احتمال مرگ شما را حتی چند دهه بعد در آینده، بیشتر کند. این نتیجه‌ی مطالعه‌ی جدیدی است که در ژورنال علوم اجتماعی و پزشکی منتشر شده است. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد افرادی که براساس تصاویر سالنامه دبیرستان خود، به‌عنوان افرادی کمتر جذاب دسته‌بندی شده‌اند، نسبت به همتایان جذاب‌تر خود طول عمر کوتاه‌تری داشتند.

شرایط اجتماعی مختلف مانند درآمد، وضعیت تأهل و تحصیلات بر سلامت و طول عمر تأثیر می‌گذارند. با‌این‌حال، نقش جذابیت فیزیکی در تعیین طول عمر نسبتا نادیده گرفته شده است؛ درحالی‌که ظاهر جذاب خصوصیتی مهم محسوب می‌شود؛ زیرا نه‌تنها می‌تواند نشانگر سلامتی باشد، بلکه احتمال دارد بر فرایندهای قشربندی اجتماعی نیز تاثیر بگذارد.

برای مثال، جذابیت فیزیکی بیشتر می‌تواند تاثیر مثبتی بر فرایندهای قشربندی اجتماعی نظیر تامین شغل، کسب درآمدهای بیشتر و ایجاد ارتباطات اجتماعی مفید داشته باشد. این مزیت‌های اجتماعی می‌تواند به پیامدهای بهتر در زندگی منجر شود.

مطالعات گذشته درمورد رابطه بین جذابیت و سلامتی نتایج متفاوتی را به همراه داشتند و مشخص نکردند آیا جذابیت بیشتر، طول عمر بیشتر را به دنبال دارد یا آیا جذابیت کمتر با کاهش طول عمر همراه است یا خیر. آن مطالعات همچنین اغلب موفق نشده‌اند عوامل مختلف در مراحل زندگی و ویژگی‌های جمعیت‌شناختی را درنظر بگیرند. درمقابل، پژوهشگران مطالعه‌ی اخیر با استفاده از مجموعه داده طولی بزرگ (مطالعه طولی ویسکانسین) به دنبال انجام تجزیه‌و‌تحلیلی قوی‌تر بودند.

کانر ام شیهان، نویسنده مطالعه و استادیار دانشگاه ایالتی آریزونا می‌گوید: «همیشه فکر می‌کردم جذابیت جنبه به خوبی مطالعه‌نشده‌ای از نابرابری اجتماعی است و گرچه امکان دارد به اندازه‌ی سایر ابعاد ساختارمند نباشد، همه می‌دانند اهمیت دارد.»

برای بررسی ارتباط احتمالی بین جذابیت و طول عمر،  پژوهشگران از اطلاعات پایگاه شاخص ملی مرگ‌ومیر تا سال ۲۰۲۲ استفاده کردند. آن‌ها از مدل‌های خطرات متناسب کاکس و تکنیک‌های جدول عمر برای تجزیه‌وتحلیل ارتباط بین جذابیت و خطر مرگ استفاده کردند. این مدل‌ها به پژوهشگران امکان می‌دهد تا متغیرهای مختلفی مانند پیشرفت تحصیلی در دبیرستان، هوش، پیشینه خانوادگی، درآمد و سلامت جسمی و روانی در میانسالی را درنظر بگیرند. پژوهشگران می‌خواستند با درنظر گرفتن این عوامل، اثر خاص جذابیت بر طول عمر را از اثر سایر عوامل تفکیک کنند.

مطالعه نشان داد افراد با کمترین جذابیت که یک‌ششم پایینی مقیاس جذابیت را تشکیل می‌دادند، در‌مقایسه‌با افراد با جذابیت متوسط، خطر مرگ و میر بالاتری داشتند. نکته جالب اینکه مطالعه تفاوت معناداری در خطر مرگ‌ومیر بین افراد بسیار جذاب و افراد دارای جذابیت متوسط پیدا نکرد. این امر نشان می‌دهد درحالی‌که فقدان جذابیت با طول عمر کوتاه‌تر همراه است، جذابیت خیلی زیاد در مقایسه با جذابیت متوسط مزیت بیشتری برای طول عمر ندارد.

مطالعه با وجود ماهیت جامع، محدودیت‌هایی نیز دارد. یکی از محدودیت‌ها این است که نمونه فقط شامل دانش‌آموختگان دبیرستان از ویسکانسین می‌شود که نمایانگر کل مردم نیست و گروه‌های نژادی و قومی مختلف را درنظر نمی‌گیرد.

محدودیت دیگر، تنوع احتمالی در کیفیت عکس و سایر عوامل اندازه‌گیری‌نشده مانند وضعیت سلامت دوران کودکی است که می‌تواند بر رتبه‌بندی جذابیت و خطر مرگ‌ در آینده تأثیر بگذارد. با‌این‌حال، مطالعه طیف وسیعی از متغیرها را کنترل کرده و یافته‌ها ثابت مانده است.

پژوهش‌های آینده باید به بررسی این موضوع در نمونه‌های متنوع‌تر بپردازند تا درک بهتری از تاثیر جذابیت بر طول عمر به دست آورند. همچنین بررسی مسیرهای خاصی که ازطریق آن‌ها عدم جذابیت ممکن است به افزایش خطر مرگ‌ومیر منجر شود، ازجمله تبعیض، انگ اجتماعی و عوامل استرس‌زایی که این دسته از افراد با آن مواجه هستند، ارزشمند خواهند بود.