خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها - هادی ابراهیمی*: افتضاح و آبروریزی تمام عیار دولت امانوئل ماکرون در برگزاری المپیک پاریس نشان می‌دهد به جنتلمن‌های کراواتی و نظام مدیریتی از خود متشکر کشورهای مدعی دموکراسی و پیشرفت امیدی نیست.

رقابت‌های ورزشی در المپیک پاریس بر اساس آنچه که در المپیک‌های گذشته رؤیت و روایت می‌شد و طبق انتظارات جهانی از کشور میزبان و مطالبات ملت‌های پیگیر و درگیر با موضوع، هم در بعد اجرایی ضعیف‌ترین نظام تدارکاتی، تجهیزاتی و امکاناتی را متوجه ورزشکاران کرده و هم در بعد محتوایی انحرافی‌ترین پدیده‌های فرهنگی و تاریخی را نشان داده است.

از بت پرستی، گوساله سامری، شام آخر، توهین به ادیان و مشخصاً حضرت عیسی مسیح (ع) تا سرویس دهی ویژه و اشرافی به صهیونیست‌ها و محروم سازی ورزشکاران و تیم‌هایی که حاضر به مبارزه با صهیونیست‌ها نشوند و ده‌ها گزینه دیگری که فرانسه میزبان به بدنه المپیک تزریق کرده است. مواردی که در همین دو هفته آغازین، با مخالفت‌ها و اعتراضات گسترده میدانی و رسانه‌ای و دیپلماتیک حداقل ۵۰ کشور مواجه شده و چیزی شبیه انفجار را در ذهنیت و عینیت ورزشکاران و متصدیان آنها ایجاد کرده که حتی یک مورد آن در المپیک‌های اخیر دیده و شنیده نشده بود.

برای درک گسترده‌تر شرایط نامناسب حاکم بر المپیک پاریس و ارزیابی واقعی‌تر عملکرد فرانسه میزبان، سیاهه‌ای از نارسایی‌های مشاهده شده را ذیلاً ذکر می‌کنم:

۱. پرچم المپیک برعکس به اهتزاز درآمد.

۲. به رئیس فیفا و بقیه افراد نایلونی داده‌اند تا روی سرشان بکشند و خیس نشوند.

۳. وسط المپیک برق کل پایتخت به طور کامل قطع شد.

۴. مشخص شد تختخواب ورزشکاران از جنس کارتن مقوا است.

۵. سرقت‌های بیش از حد در محل برگزاری بازی‌ها رخ داد.

۶. به سیستم حمل و نقل ریلی حمله شد.

۷. منع ترددهای بی‌شمار باعث سردرگمی مردم شد.

۸. کیفیت غذاها فاجعه است و صدای همه ورزشکاران درآمد.

۹. رودی که افتتاحیه در آن برگزار شد به حدی آغشته به کود انسانی است که رنگ و بوی آن تغییر کرد.

۱۰. از ملی‌پوش آرژانتینی یک میلیون دلار دزدیدند!

۱۱. فاصله مکانی محل اقامت با محل برگزاری برخی از مسابقات تا ۳۰۰ کیلومتر بوده که عملاً توان ورزشکاران سلب می‌شود.

۱۲. بعضی از تیم‌ها به نام کشورهای متخاصم خود معرفی می‌شوند، مثلاً کره جنوبی را به نام کره شمالی و ایران را بنام اسرائیل معرفی کردند.

۱۳. مجازات مقابله با کشورهایی که حاضر به مسابقه با صهیونیست‌ها نیستند، به جای مجازات نفر، تیمی شده است.

۱۴. گوساله سامری و بت پرستی بت پرستان بر گرد آن هنرمندانه تبلیغ شده است.

۱۵. کالاها و خدمات به شدت گران شده‌اند.

۱۶. از اینها گذشته در افتتاحیه به پیامبری الهی و مقدسات بیش از دو میلیارد نفر مسیحی توهین شده است.

برگزاری المپیک در این حد افتضاح از سوی کشور مدعی پیشرفته بودن، مهد دموکراسی و ده‌ها عنوان پرطمطراق دیگر بسیار حیرت انگیز و خجالت آور است.

طبل توخالی دموکراسی

همین کشور پر ادعا و البته شبیه طبل توخالی که خودش دچار کج و کوله‌های فراوان مدیریتی و محتوایی و حتی ظلم‌های آشکار به حاشیه نشینان فقیر پاریس در همین روزها به بهانه برگزاری المپیک است، در رأس کشورهای است که در خصوص همه مسائل داخلی کشورهای دنیا دخالت کرده و حتی تحت پوشش دفاع از حقوق بشر و دفاع از حقوق زنان و یا دفاع از حقوق حیوانات، دموکراسی و آزادی و غیره، بیانیه محکومیت صادر کرده و خود را باغی آباد و دنیا را جنگلی ناآباد و پر از علف‌های هرز وحشی می‌داند.

موج نارضایتی در جریان المپیک پاریس به اندازه‌ای بالاست که حتی برخی از کشورها بارها تهدید به ترک بازی‌ها کرده و برخی مثل روسیه، به مردم خود عدم تماشای بازی‌ها را توصیه کرده‌اند.

یکی دیگر از نقاط سیاه المپیک پاریس، ناداوری‌ها به نفع میزبان است که به‌طور نمونه ناداوری در قبال ایران در مسابقات شمشیربازی مقابل فرانسه بود، فقط تصور کنید که اگر کشوری مثل ایران میزبان مسابقات المپیک ۲۰۲۴ بود، الان این کشورها و رسانه‌های وابسته به آنها چه مواضعی اتخاذ می‌کردند.

جالب اینجاست که نظام رسانه‌ای و حتی نظام مدیریتی جهان طوری طراحی شده که نمی‌توانند و یا نمی‌خواهند به کشورهای صاحب قدرت که فاقد توانایی و یا فاقد مهارت لازم برای پذیرش تعهدها و برآورده ساختن انتظارات و مطالبات مخاطبان داخلی و بین المللی خویش اند، بگویند که بالای چشمتان ابروست.

اگر فرانسه عرضه لازم را برای میزبانی شرافتمندانه المپیک ندارد، حرفی نیست اما همین تشکیلات ورزشی بین المللی به هنگام میزبانی کشورهای ضعیف‌تر در جام‌ها و مسابقات به مراتب کم اهمیت تر، از ابتدا تا انتها خدایی می‌کنند و انواع و اقسام ایرادات بنی اسرائیلی را وارد کرده و حتی رسانه‌ای هم می‌کنند و مو را از ماست بیرون می کشند.

معیارهای دوگانه قضاوت‌ها، ارزیابی‌ها و نان قرض دادن‌ها در المپیک پاریس به اوج خود رسیده و در حالی که ورزشکاران و ملت‌ها و حتی کلیساها و اسقف‌ها و کشیش‌ها، اعتراضات متعددی را نسبت به کیفیت میزبانی و نیز محتواهای فرهنگی مراسم افتتاحیه و سایر اصول استاندارد میزبانی انجام داده و می‌دهند، متأسفانه نه عذرخواهی به عمل می‌آید و نه اصلاح و بهبودی انجام می‌پذیرد.

قطعاً به نظام مدیریتی از خود متشکر امروز جهان امیدی نیست اما در راستای رسالت جهاد تبیین این نوشته هم برای تزریق آگاهی بیشتر به افکار عمومی و هم برای ماندگاری در تاریخ به نگارش درآمد تا همه بدانند که مدیریت بین المللی امروز مبتنی بر نگاه و معیار دوگانه و تبعیض ظلم‌های مشهودی را متوجه جهانیان کرده و اعتماد به نظم کنونی جهان اشتباه محض بوده و فشارهای رسانه‌ای به کشورهای تحت ستم به‌طور مستقیم و یا غیرمستقیم از طریق پادوها و قلم به مزدها، پروژه‌های سفارشی و هدفمند برای تحقق تسلیم کشورها و ملت‌های مستقل در برابر اراده باطل ابرقدرت‌ها و تأمین منافع ظالمانه آنها و باج دهی محض به باج خواهان بدعادت غرب است و از همین مشت نمونه خروار باید بپذیریم که بیش از ادعاهای پوچ آنها، طلبکاران واقعی، ملت‌های آزاده جهان هستند که پیوسته شاهد تضییع حقوق حقه خویش هستند در حالی که در رسانه‌ها و محافل حقوقی و دیپلماتیک جهان، دائماً بدهکار جنتلمن‌های کراواتی اما به شدت پلید و جنایتکار آمریکایی و اروپایی هستند.

*عضو هیأت علمی دانشگاه