به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، "گژگوش کولودکو"، وزیر دارایی پیشین لهستان و از اقتصاددانان معروف این کشور در مقاله‌ای که در روزنامه برلینر سایتونگ چاپ شده است تاکید کرد: هزینه های نظامی در حال افزایش است و به اوج های نجومی می رسد، در حالی که پول بسیار کمی برای شهروندان وجود دارد. وی تاکید کرد: جنگ ها را فقط می توان بر سر میز مذاکره خاتمه داد، نه با سلاح.

وضعیت بین‌المللی بدتر می‌شود

وی در بخش دیگری از این مطلب نوشت: وضعیت بین المللی روز به روز بدتر می شود. بی اعتمادی متقابل بین دولت ها در حال افزایش است، فضای جنگ سرد در حال تشدید است و پایانی برای درگیری های خونین دیده نمی شود. چه کسی می داند این وضعیت تا کی ادامه دارد.

وی همچنین نوشت: نکته دراماتیک در مورد وضعیت موجود این است که نیروهایی که به جای تکیه بر گفتگوهای مسالمت آمیز به رویارویی فشار می آورند، در حال حاضر در بسیاری از کشورها نفوذ پیدا می کنند. نظامی‌ها بر صلح‌طلبان تسلط دارند و گروه‌های حامی جنگ بسیار قدرتمندتر از محافل سیاسی صلح‌خواه هستند.

این مقام سابق لهستانی بر این عقیده است: یکی از احمقانه ترین جملات تاریخ بدون تأمل پخش می شود: اگر صلح می خواهی، باید برای جنگ آماده شوی. نه، اگر صلح می‌خواهید، به جای اینکه تا دندان مسلح شوید، خود را برای صلح آماده کنید. این دندان‌ها را می‌توان در هر زمان توسط دیگرانی که خود را نیز مسلح می‌کنند، درآورد. و امروز، حتی یک حادثه کوچک می تواند به یک فاجعه بزرگ منجر شود. اما هنوز دیر نیست!

انتقاد از هزینه‌های تسلیحاتی بالای قدرت‌های غربی

وی افزود: هر عملی واکنشی را به دنبال دارد. در برخی موارد دیگر مهم نیست که چه کسی شروع به خم کردن عضلات سربازان خود کرده است، که البته همه آن را کاملاً دفاعی و نه جنگی توصیف می کنند. واقعیت این است که جهان در سال 2023 رکورد 2243 میلیارد دلاری را برای تسلیحات هزینه کرده است که 6.8 درصد بیشتر از سال قبل است.

این هزینه ها همچنان در حال افزایش است و امسال به 2.5 درصد تولید ناخالص ملی جهانی خواهد رسید. به عبارت دیگر: هر چهل دلار خرج نظامی و تسلیحاتی می شود، در حالی که برای بهداشت و آموزش، زیرساخت ها و مبارزه با گرمایش جهانی فاجعه آمیز، هزینه های کمی وجود دارد، از فرهنگ و علم نیز استفاده نمی شود.

این مقام سابق لهستانی گفت: به جای جستجوی راه حل های مسالمت آمیز از طریق گسترش همکاری های اقتصادی چندجانبه و فعالیت های دیپلماتیک، حمایت گرایی حاکم است و مسابقه تسلیحاتی ادامه دارد. بدیهی است که حفظ امنیت در مواجهه با افکار و منافع متضاد مستلزم توازن قوا است.

وی افزود: متأسفانه، مورد دوم در بسیاری از کشورها وجود دارد. با شروع از روسیه، چین و هند، اما به ویژه با کشورهای عضو ناتو، که در حال حاضر هفتاد و پنجمین سالگرد خود را جشن می گیرند. در سال 2017، چهار کشور به آستانه پیشنهادی ناتو یعنی 2 درصد از تولید ناخالص داخلی برای هزینه های نظامی رسیدند: ایالات متحده (3.6)، یونان (2.4)، بریتانیا (2.1) و لهستان (2.0). در سال 2021 ده نفر از اعضای این ائتلاف چنین هزینه هایی را داشتند و امسال 23 نفر از 32 عضو این پیمان چنین شرایطی دارند.

خاموش شدن صدای صلح در آمریکا زیر اهرم لابی‌های تسلیحاتی

در ادامه اظهار نظر این مقام سابق لهستانی آمده است: ایالات متحده آمریکا با 916 میلیارد دلار بیشترین هزینه نظامی را در سال گذشته دارد. جای تعجب نیست که کسری بودجه آنها به 7 درصد تولید ناخالص داخلی نزدیک می شود و بدهی کلان ملی که در حال حاضر به 100 درصد تولید ناخالص داخلی رسیده است، همچنان در حال افزایش است. قدرتمندترین اقتصاد جهان( آمریکا) در خطر فروپاشی است. لابی صنعتی و تسلیحاتی در آنجا، همراه با احزاب سیاسی که آنها را تأمین مالی می کنند و رسانه هایی که به آن ها وابسته هستند آنقدر قوی هستند که صدای صلح عملاً خاموش می شود.

در ادامه این مطلب آمده است: ناتو بیش از نیمی از هزینه های نظامی جهان را به خود اختصاص می دهد یعنی دقیقاً 1341 میلیارد دلار. کشورهای عضو اروپایی 28 درصد از این هزینه ها را به عهده دارند و در مجموع بیش از سه برابر روسیه هزینه می کنند که تنها معادل 109 میلیارد دلار برای این منظور فراهم می کند. با این حال، این "فقط" 5.9 درصد از تولید ناخالص داخلی روسیه است. با تنظیم قدرت خرید، موسسه تحقیقات صلح استکهلم SIPRI تخمین می‌زند که این ارزش معادل تقریباً 400 میلیارد دلار آمریکا است.

در ادامه آمده است: وضعیت مشابه در چین است که با 296 میلیارد دلار هزینه تسلیحاتی یک سوم هزینه های آمریکایی ها را تشکیل می دهد، اما با در نظر گرفتن تفاوت هزینه ها و دستمزدها، این رقم به دو سوم می رسد. 400 میلیارد روسیه که به این ترتیب محاسبه می شود، بسیار است، اما هنوز یک سوم کمتر از هزینه های کشورهای اروپایی ناتو است. حتی اگر فقط اعضای اتحادیه اروپا را در نظر بگیریم، بودجه نظامی آنها در کل بیشتر از روسیه است.

در ادامه آمده است: برای دستیابی به توازن قوا، هدف نباید افزایش بیشتر هزینه های کشورهای عضو یا ایجاد یک صندوق ویژه نظامی اتحادیه اروپا باشد - و پیشنهاداتی برای بدهی حداقل 100 میلیارد یورویی برای این امر وجود دارد بلکه بلکه کاهش قابل توجه برای استفاده بهتر از منابع برای ارتش، یعنی بهینه سازی ساختار هزینه ها و هماهنگی بهتر سیاست های ملی (دفاعی) لازم است.

نویسنده در ادامه این پرسش را مطرح کرد که حالا آیا این روند ما را ایمن تر می کند؟ حتی اگر بتوان نتایج نظرسنجی ها را این گونه تفسیر کرد، باید توجه داشت که افکار عمومی به شدت توسط گزارش رسانه ها تحریف می شود.

ابتدا مردم از شبح دشمن می ترسند، سپس به خود اجازه می دهند که از نظر روانی بیشتر دچار وحشت شوند. این امر باعث می شود که حواس خود را از شکست سیاستمدارانی که قادر به رسیدگی مؤثر به سایر مشکلات مبرم جامعه نیستند، منحرف کنند.

این مقام سابق لهستانی در ادامه این مطلب نوشت: برانگیختن ترس ها نیز ابزاری برای افزایش سود کسب و کارهای سودآور است. از سال 2019 تا 2023، سهم صادرات تسلیحات ایالات متحده آمریکا در کل صادرات جهانی از 34 به 42 درصد نسبت به دوره 2014 تا 2018 افزایش یافته است. در این دوره، ایالات متحده به 107 کشور تسلیحات ارسال کرد. دومین صادرکننده بزرگ فرانسه (10.9 درصد تجارت جهانی) و روسیه در رتبه سوم (10.6 درصد) قرار دارد. پس از آن چین (5.8 درصد) و آلمان (5.6 درصد) قرار دارند.

در ادامه این مطلب آمده است: اوضاع روز به روز پیچیده تر می شود و همه سناریوهای ممکن برای توسعه جبهه های سیاسی و نظامی در حال انجام است. درگیری روسیه و اوکراین به این دلیل طولانی می شود که هیچ یک از طرفین حاضر به دادن امتیازاتی نیستند که بدون آن مصالحه صلح آمیز غیرممکن است. جنگ ادامه دارد و این دیگر بر کسی پوشیده نیست که فراتر از دفاع از حاکمیت اوکراین، هدف آن یعنی تضعیف هرچه بیشتر روسیه شکست خورده است.

در ادامه آمده است: دلیل آن این است که تحریم ها به یکباره و با تاثیرات ویرانگر اعمال نشد، بلکه به تدریج و به صورت محدود اعمال شد (اتحادیه اروپا در 28 ماه جنگ، 14 بسته تحریمی را تصویب کرد، یعنی هر دو ماه یک بسته). کمک های (نظامی) به اوکراین نیز به تدریج و در بخش های ناکارآمد ارائه می شود. این شامل این واقعیت است که تحویل تانک های پیشرفته یا جت های جنگنده F16 قبلا تایید نشده بود، اما اکنون در حال انجام است. همین امر در مورد موشک های دوربردی که می توانند به اهدافی در خاک روسیه حمله کنند نیز صدق می کند. برخی از کشورهای ناتو حتی در حال بررسی اعزام سربازان خود به اوکراین هستند. این باعث طولانی شدن درگیری مسلحانه و تشدید بحران خواهد شد تا اینکه منجر به پیروزی اوکراین شود.

هدف غرب برای به زانو در آوردن روسیه ممکن نیست

در ادامه این مطلب آمده است: بنابراین ما دیگر خبری از پیروزی "قریب الوقوع" اوکراین که قرار است با کمک های روزافزون خارجی حاصل شود، نمی شنویم. بلکه اکنون بحث حفظ وضعیت موجود برای یک یا دو سال دیگر، شاید چند سال بیشتر است تا به مرور زمان روسیه را به زانو درآورد. اما این روند چقدر باید طول بکشد؟ این راه اشتباه است. روسیه در حال حاضر شاید از نظر اخلاقی و سیاسی ویران شده است، اما شکست نظامی این قدرت پیش بینی نمی شود. و در نهایت این اوکراین است که بیشترین آسیب را می بیند.

این مقام سابق لهستانی در ادامه این مطلب نوشت: هر شانسی برای پایان دادن به این نبرد مرگبار خوب است. ده ها، اگر نگوییم صدها، هزاران نفر قبلاً در هر دو طرف جبهه کشته شده اند و بسیاری دیگر هنوز هر روز می میرند. حتی افراد بیشتری از نظر جسمی و روحی رنج می برند. خسارات مادی بسیار زیاد است. دقیقاً به همین دلیل است: هر چه زودتر آتش بس بی قید و شرط برسد، بهتر است. بدون قید و شرط زیرا هیچ طرف درگیری نمی تواند خواسته های حریف را به طور کامل بپذیرد.

در ادامه این مطلب آمده است: درخواست "امانوئل ماکرون"، رئیس جمهور فرانسه برای آتش بس در جریان بازی های المپیک پاریس می تواند یک فرصت باشد. همه باید از او حمایت کنند و راه حل وضعیت بسیار پیچیده را به مذاکرات اوکراین و روسیه بسپارند. این جنگ فقط در میز مذاکره قابل پایان است نه در میدان جنگ. در غیر این صورت، بارها و بارها بدون یافتن راه حلی بحث هایی وجود خواهد داشت - و من می ترسم که این اتفاق به مناسبت جشن های صدمین سالگرد ناتو نیز رخ دهد. ما واقعا باید با هم صحبت کنیم.

انتهای پیام/