به گزارش خبرنگار مهر، رقابت های دوجرخه سواری در بازیهای المپیک در چندین رشته همچون دوچرخه سواری پیست، کوهستان، BMX ، جاده در دو بخش تایم تریل و جاده برگزار می شود و در این بین ایران تنها یک نماینده در المپیک سی و سوم دارد. علی لبیب با داشتن ۲۳ سال سن اولین تجربه المپیکی خود را در آوردگاه پاریس تجربه خواهد کرد.

رقابت های دوچرخه سواری استقامت جاده پاریس در مسیر ۲۷۰ کیلومتر برگزار خواهد شد. مسیری که اعلام شده دوری است و رکابزنان باید یک مسیر مشخص پر چالش را چندین بار دور زده و در نهایت به خط پایانی که در شهر پاریس قرار دارد ختم کنند.

در مسابقه جاده مردان، برخی تیم ها مانند انگلیس و اسلوونی با ۵ ورزشکار کامل، فرانسه، ایتالیا، دانمارک، بلژیک، آمریکاو هلند با ترکیب ۳ ورزشکار تنها کشورهایی هستند که ترکیب کامل و پرتعدادی از دوچرخه سوار را در این رشته شرکت داده اند. در بین کشورهای آسیایی هم تنها قزاقستان دو ورزشکار دارد. قزاق ها چند سالی است سرمایه گذاری زیادی را روی این رشته انجام داده و دو تیم باشگاهی این کشورهم اکنون در تورهای مطرح اروپایی و حتی سابقه حضور در توردوفرانس و جیروایتالیا را دارند و همین منجر به توسعه این رشته در قاره آسیا و جهان شده و فاصله این تیم از رکابزنان قاره کهن است.

اما همچون ایران کشورهایی چون، ازبکستان، کره جنوبی، ژاپن، چین و تایلند هم تنها یک رکابزن در المپیک دارند. با توجه به حضور ۹۱ رکابزن در این ماده می شود گفت سهم قاره آسیا از نظر تعداد رکابزن، بسیار کم است و در کل فاصله دوچرخه سواری آسیا تا اروپا بسیار زیاد.

علی لبیب چند روزی است با حضور سرمربی بلژیکی خود در پاریس حضور داشته و هر روز مسیر مسابقه را تمرین کرده است. روز گذشته هم ویگنز مسیر را آنالیز و اخرین تمرین رسمی در مسیر مسابقه انجام شده است.

تا به امروز ۱۸ مدال از ۶۶ مدال این رشته در بخش های تایم تریل انفرادی، BMX، کوهستان در این رویداد توزیع شده است. در کل ۵۱۴ ورزشکار در رشته دوچرخه سواری از ملیت های مختلف حاضر هستند که برای اولین بار هم شاهد برابری جنسیتی و تعداد سهمیه های مساوی بین رنان و مردان در المپیک هستیم.

دوچرخه سواری کشورمان در حالی با تک رکابزن خود دوازدهمین حضورش در بازیهای المپیک ثبت خواهد کرد که آخرین بار حسین عسگری با کسب رتبه پنجاه و یکم در المپیک ۲۰۰۸ پکن نه تنها بهترین نتیجه رکابزنان در بخش جاده را به نام خود ثبت کرد بلکه این آخرین باری بود که یک دوچرخه سوار ایرانی مسیر بخش استقامت جاده را تا پایان طی کرد و توانست خط پایان را ببیند.

دوچرخه سواری کشورمان در این سالها بحران های زیادی را پشت سرگذاشته است. حالا با بهبود نسبی شرایط همچون سرو سامان دادن انبارهای خالی از حتی یک پیچ با هشت دوچرخه حرفه ای، حضور حامیان مالی، پرداخت بدهی های کلان یورویی، استارت تورهای داخلی و … امید می رود تا رخت ناامیدی از این رشته کنده شود.

این بار همه چشم ها به علی لبیب دارنده مقام چهارم بازیهای آسیایی هانگژو دوخته شده است. لبیب کار سختی دارد، مسابقه در مسیر پر پیج خم و مسافت بالای المپیک. فدراسیون در این مدت هرچه در توان داشته برای او گذاشته است. از اردو و تور بین المللی و رکاب زدن همراه با تیم چینی تا حضور مربی خارجی و دوچرخه جدید به روز. حالا باید دید این رکابزن جوان می تواند پس از ۱۴ سال آرزوی طلسم شده این رشته را تحقق بدهد و به خط پایان مسابقه برسد یا نه.

کار لبیب سخت است اما اگر بتواند به خط پایان برسد می توان به توسعه دوچرخه سواری امیدوارتر شد. در شرایطی که ایران حتی یک تیم حرفه ای در تورهای بین المللی ندارد، قطعاً موفقیت تک رکابزن ایران در این بازیها می تواند زمینه حضور نه تنها خودش بلکه ورود بسیاری از بازیکنان این رشته به عنوان لژیونر و جبران کاستی های این چند سال را کند بلکه زمینه ساز سرمایه گذاری و تشکیل تیم های حرفه ای در داخل کشور، حضور حامیان مالی و توجه بیش از پیش کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش باشد.