خبرگزاری مهر-گروه استان‌ها- فاطمه جهانبخش: روز عاشورا است و گرمای ظهر کلافه‌ام کرده؛ این روزها شهر زنده‌تر از هر زمانی است و اگر در همین ساعت هم وارد خیابان شوی می‌بینی که گروهی از مردم در خیابان تردد می‌کنند، جنب‌وجوش محرمی است که شکل شهر را تغییر داده و این تفاوت را می‌توان ملموس درک کرد.

حسین (ع) برکت زندگی ما است

حسینیه آقا سید جمال در قزوین یکی از نقاطی است که عزاداری سنتی در آن جریان دارد، صدای گریه پیر زن‌ها و پیرمردها را شاید در این چهاردیواری بشود بیشتر از جاهای دیگر شنید، می‌شود از هر قشری، آدم‌ها را در هر ساعتی از روز در این حسینه دید، تفاوت ویژه این حسینه با سایر اماکن عزاداری هم در این است که در روزهای منتهی به عاشورا در تمامی ساعات روز مراسم عزاداری برپا است.

خانم به نسبت مسنی کنارم نشسته است و ناله حسین جانش به دل می‌نشیند، راستش از توسل زیبای او بیشتر دلم می‌شکند و اشکم جاری می‌شود. تسبیح عقیقش را که از پر چادرش بیرون است و به آرامی می‌چرخاند نگاه می‌کنم که روضه‌خوان سلام آخرش را می‌گوید، به او التماس دعا میگویم و استجابت دعایی می‌شنوم.

از او می‌پرسم می‌تواند حسی که به حضرت سیدالشهدا دارد را برایم توصیف کند؟ می‌گوید: امام حسین به معنای واقعی کلمه علت همه اتفاقات خوبی است که در زندگی‌ام داشته‌ام، ۴۰ سال پیش ازدواج کردم و ۱۴ سال بچه‌دار نشدم. راستش را بخواهید کم‌کم اطرافیان می‌گفتند که باید همسرم ازدواج مجدد داشته باشد، مخالفتی نمی‌کردم ولی خیلی دلم شکست، آن زمان‌ها خانه ما خیلی به حسینیه آقا سید جمال نزدیک بود. یک روز صبح بعد از نماز صبح آمدم همین حسینیه و به یاد ندارم در زندگی‌ام با آن احوال گریسته باشم، از امام حسین خواستم که پسری داشته باشم و همان سال هم بچه‌دار شدم که نامش را علی‌اکبر (ع) گذاشتیم.

او توضیح می‌دهد: فرزندم بزرگ‌ترین نعمتی است که خدا به من عطا کرده و این نعمت را از دست‌های امام حسین به من بخشیده، هر بار که به پسرم نگاه می‌کنم کرامت و بزرگواری ایشان در ذهنم مرور می‌شود و مطمئنم توسلات ما برکت زندگی ما است.

قیام امام حسین (ع)، زنده‌ترین اتفاق تاریخ است

جوان‌ترها این روزها به شکل خاصی از هیئت و عزاداری علاقه‌مند هستند شکل کلی هیئت مذهبی این روزها را تشکیل می‌دهد و یکی از هیئت‌های قزوین که این الگو را به‌طور کامل اجرا می‌کند هیئت حسین جان است، وقتی وارد مسجد محل برگزاری هیئت می‌شوی کاملاً متوجه خواهید شد که اکثریت عزاداران این محفل را جوانان تشکیل داده‌اند.

در گوشه‌ای که نشسته‌ام سه دختر، که به نظرم هر سه دانشجو هستند کنار هم نشسته آمد. گاهی با هم چیزی میگویند و می‌خندند ولی بیشتر توجهشان به سخنرانی است. خودم را وارد گعده سه نفره شأن می‌کنم و سؤالم را مطرح می‌کنم «امام حسین کجای زندگی شما است؟» مریم رحیمی که در طول صحبت‌هایمان اشاره می‌کند که دانشجوی سال آخر پرستاری است می‌گوید: امام حسین بخشی از زندگی من نیست، او مفهوم همه زندگی من است، اگر به ما می‌گویند شیعه و مسلمان شناسنامه‌ای اشکالی ندارد، از کرم امام حسین است که اجازه داده در زندگی‌ام او را داشته باشم و به او گره بخورم.

مبینا هاشمی، ضلع دیگر این رفاقت سه‌جانبه که گویا تحصیلات خود را در حوزه علمیه دنبال می‌کند بیان می‌کند: یک شعری هست که می‌گوید «حسین شیر حلال تمام مادرها است» من واقعاً به این بیت معتقدم، اگر در زندگی به ما فرصت طلایی داده شده باشد، باید گفت این فرصت همین حب اهل‌بیت است، می‌شد که اصلاً نامی از امام حسین نشنویم اما این فرصت به ما داده شده است، امام حسین تنها یک شخص نیست که او را بشناسیم و به او علاقه‌مند شده باشیم، او و سبک و سیاقش یک الگو، یک سبک زندگی و یک برنامه کامل برای زندگی است، همین که ایشان فرموده‌اند «هرگز کسی مثل من با کسی مثل یزید بیعت نمی‌کند.» و همین جمله راه و روش زندگی ما را معین کرده است، به ما آزادگی بخشیده و اگر عزادار امام حسینیم پیرو راه و اندیشه او هم هستیم.

فاطمه شالباف، آخرین نفر از این جمع که می‌گوید دانشجوی حساب داری است می‌گوید: امام حسین و راه او شعاری است که ما را دچار شعارزدگی نمی‌کند، او و قیامش زنده‌ترین اتفاق تاریخ‌اند و همین یک ویژگی برای من بس است که به او عشق بورزم.

از هر چه به‌جز حسین، توبه

مسجد محل زندگی ما، هر شب بعد از نماز مغرب و عشا در ایام محرم یک روضه کوتاه دارد، از آن نوع روضه‌های که بعد از تمام شدنش چای خوش‌رنگ می‌دهند و در کوچه که به سمت خانه می‌روی حس می‌کنی که آدم بهتری از قبل هستی.