در این مدت اگرچه مردم دنیا در بسیاری از کشورها پرچم حمایت از فلسطین را برافراشتند اما دولت ها، خصوصا دولت های عربی کک شان هم نگزیده و بعضا به یک بیاینه محکومیت بسنده کردند. 

تصاویری که این روزها از غزه منتشر می شود دو وجهه بسیار قابل توجه دارد؛ مظلومیت و استواری. فیلم ها و عکس هایی پخش می شود که در آن مادرها جنازه فرزندانشان را در آغوش گرفتند و یا پدرها در سوگ کل اعضای خانواده شان نشستند. تصاویری هم دیده ایم از کودکانی که دیگر هیچ کسی را در این دنیا ندارند و بدنشان از شدت ترس از صدای تسلیحات جنگی می لرزد. 

اما نقطه مقابل این مظلومیت استواری است. هرگاه دوربین با یک فلسطینی صحبت می کند، جز پایداری و مقاومت و ماندن در سرزمینشان حرف دیگری نمی زنند. این درحالی است که غزه به شدت تحت محاصره قرار دارد و مدت هاست غذا و دارو پیدا نمی شود. تصاویری منتشر شد که این مردم مجبورند از خوراک دام برای زنده ماندن استفاده کنند. 

در این میان رهبران جنبش مردمی حماس نیز پا به پای مردمشان می جنگند و شهدای زیادی نیز از خانواده شان تقدیم کردند. هفته گذشته بود که اسماعیل هنیه از رهبران این جنبش سه فرزند و چند نوه اش را از دست داد و واکنش او نسبت به این خبر دیدنی بود. تا جایی که برخی از رسانه های اسراییلی نوشتند شهادت خانواده هنیه نه تنها خللی در اراده فلسطینیان ایجاد نمی کند بلکه آنها را محکم تر می کند. 

«شهید حازم» یکی از پسران اسماعیل هنیه بود که فیلمی از کودکی وی منتشر شد. فیلمی که نشان می دهدحازم نیز همچون دیگر فرزندان فلسطین از کودکی با اراده مبارزه علیه اشغالگران سرزمین شان تربیت شده و می داند در این راه اگر شهید شود نیز پبروز است.