به گزارش خبرگزاری اقتصادایران ،  دکتر حسن خسروی. مدرس دانشگاه و تحلیلگر مسائل مدیریت دولتی ایران:اکنون که در فصل بودجه ریزی سال 1403 قرار داریم لازم وضروری است که مجموعه دولت به طور جدی رفاه و آسایش و معیشت بازنشستگان مظلوم و شریف را سرلوحه قوانین و مقررات و مصوبات خود قرار دهند.

صندوق بازنشستگی تامین اجتماعی و صندوق بازنشستگی کشوری اگر به حال و روز فاجعه آمیز و غم انگیز امروز رسیده اند؛ تماما ناشی از عملکرد نادرست دولتمردان و سیاست‌های غلط اقتصادی و بکارگیری مدیران ضعیف سفارشی و تحمیلی و غیر متخصص در این صندوقها بوده که برآیند آن شده ورشکستگی و کمبود منابع و.... بازنشسته ای که در طول دوران خدمت؛ تمام جوانی و انگیزه و تخصص و علاقه خود را صرف پیشبرد امور این مملکت کرده که در روزگار ضعف و پیری و ناتوانی از یک حمایت و پشتیبانی و دلگرمی برای ادامه حیات خود و خانواده برخوردارباشد واقعا چرا الان باید دغدغه نان شب داشته باشد؟!؟

توجه به انسانیت ؛ شرافت و کرامت شهروندان ایجاب می‌کند که دولتمردان از هر چه می‌زنند ؛ از آب و نان بازنشستگان نزنند و با تصمیمات و نقشه های ناصواب و ناعادلانه ؛ زندگی را به کام بازنشستگان تلخ تر از این نکنند.

اگر در اثر سوء مدیریت‌ها و بی کفایتی مدیران صندوقها و شرکت‌های تابعه آنان؛ صندوق دچار ورشکستگی و کمبود منابع است؛ آیا بازنشسته مقصر این آشفته بازار مدیریتی و اقتصادی است؟!؟

چرا هیچ مدیر بی‌کفایت صندوق های بازنشستگی محاکمه و جریمه و تنبیه نمی‌شود؟ چه کسانی ترک فعل کرده اند که بازنشسته شریف و مظلوم امروز ما باید شرمنده عروس و داماد خود شود؟

کمترین کاری که دولتمردان در حال حاضر می‌بایست به قید فوریت در حق بازنشستگان انجام دهند؛ ابتدا به سرانجام رساندن قطعی و بدون قید و شرط موضوع همسان سازی و ترمیم حقوق بازنشستگان و همزمان؛ ترسیم و تصویب ساز و کارهای حمایتی و رفاهی برای بازنشستگان در بودجه ریزی سال 1403 و بالتبع؛ ضوابط اجرایی بودجه سال 1403 است که بعدا ابلاغ می‌شود و هم چنین؛ اضافه کردن بندها و تبصره های حمایتی لازم و کافی و انواع معافیتها در لابلای احکام برنامه پنج ساله هفتم توسعه نیز مورد انتظار حداقلی است.

خیل عظیمی از بازنشستگان امروز همانهایی هستند که بار انقلاب و جنگ و انواع گرفتاری‌های کشور را بر دوش کشیده اند و چنانچه قدر و منزلت آنان بخوبی شناخته نشده و جبران زحماتشان نشود؛ فاجعه مصیبت باری خواهد بود نابخشودنی.

شأن و جایگاه بازنشستگان عزیز و گرامی آنچنان والا و ارزشمند است که هیچ امکان مادی و رفاهی ولو در حد اعلای آنهم جوابگوی رشادت و از خود گذشتگی شان نخواهد بود.

لازم است دولتمردان کمی تحقیق و مطالعه کنند؛ ببینند در کشورهای پیشرفته بازنشستگان از چه جایگاهی برخوردارند لااقل جهت رضای خدا آنها را در کشورمان بدرستی پیاده سازی نمایند.

یادمان باشد بازنشستگان اگر دارای گرفتاری و دغدغه باشند چیزی به نام خانواده هم وجود نخواهد داشت و جامعه ای زنده و پویا و کارآمد هم نداریم.

بازنشستگان ؛ کانون مهر و محبت و صله رحم و تعلیم و تربیت و تجربه آموزی و انتقال دهنده راه درست و مربی زندگی سعادتمندانه هستند. قدرشان را نیک بدانیم و حقشان را تمام و کمال ادا کنیم.