ارز دیجیتال بانک مرکزی (سی‌بی‌دی‌سی) یک ابزار پرداخت دیجیتالی است که با واحد پول ملی یک کشور تعیین می‌شود و بانک مرکزی آن کشور روی معاملات آن نظارت می‌کند.

در حال حاضر دو نوع ارز دیجتیال بانک مرکزی وجود دارد: خرده فروشی، برای استفاده روزمره توسط افراد و شرکت ها، و عمده فروشی، برای معاملات بین موسسات مالی.

بر اساس یافته‌های بانک تسویه‌حساب‌های بین‌المللی، 79 بانک مرکزی از 86 بانک مرکزی که مورد بررسی قرار گرفتند، اعلام کردند که در حال بررسی امکان ایجاد نوعی سی‌بی‌دی‌سی هستند.

بیش از نیمی از این بانک‌های مرکزی گفتند که در حال انجام «آزمایش‌های مشخص» یا کار بر روی نسخه‌های آزمایشی ارزهای دیجیتالی بوده‌اند.

این مطالعه نشان داد که بیشتر بانک‌های مرکزی ارزش بالقوه‌ای را در داشتن یک ارز دیجیتال بانک مرکزی خرده‌فروشی و عمده‌فروشی می‌بینند و بانک تسویه‌حساب‌های بین‌المللی پیش بینی می‌کند که تا سال 2030 حداقل 15 ارز دیجیتال بانک مرکزی خرده‌فروشی و 9 ارز دیجیتال بانک مرکزی عمده‌فروشی در سراسر جهان به طور عمومی مورد استفاده قرار بگیرد.

این نظرسنجی نشان داد که بانک‌های مرکزی بیشتری طی سه سال آینده به انتشار سی‌بی‌دی‌سی نزدیک‌تر شده‌اند - تعداد آنها از سال گذشته در رابطه با ارزهای دیجیتال عمده‌فروشی به 16 درصد رسید و در مورد سی‌بی‌دی‌سی‌های خرده‌فروشی از 15 درصد به 18 درصد افزایش یافت.

مخالفان سی‌بی‌دی‌سی سوالاتی را در مورد این ارزها، به ویژه در مورد مقررات آنها و حریم خصوصی تراکنش‌ها مطرح کرده‌اند.

با این حال، تحلیلگران خاطرنشان می کنند که موسسات مالی سنتی به طور فزاینده‌ای مشتاق ورود به بازار دیجیتال هستند.