به گزارش خبرنگار مهر، سیزدَه‌به‌دَر سیزدهمین روزِ فروردین‌ماه و از جشن‌های نوروزیِ ایران بوده که در تقویم رسمیِ ایران این روز به عنوان روز طبیعت نامگذاری شده و از تعطیلات رسمی است.

برخی بر این باورند که در این روز باید برای راندن نحسی، از خانه بیرون روند و نحسی را در طبیعت به‌درکنند.

اما برای اثبات اینکه ایرانیان قدیم هم این دیدگاه را داشتند هیچ روایت تاریخی و قابل استنادی وجود ندارد. بعد از سیزده‌به‌در، جشن‌های نوروزی پایان می‌پذیرد.

مشهور است که واژهٔ سیزده‌به‌در به‌معنای «در کردن نحسیِ سیزده» است، اما وقتی به معانی واژه‌ها نگاه کنیم برداشت دیگری از این واژه می‌توان کرد، «در» به‌جای «دره و دشت» می‌تواند جایگزین شود و با نگاهی کلی می‌توان گفت واژهٔ «سیزده‌به‌در» به‌معنای «سیزدهم به‌سوی در و دشت شدن» است که همان معنی بیرون‌رفتن و در دامان طبیعت سرکردن را می‌دهد.


به‌طور کلی در میان جشن‌های ایرانی جشن «سیزده‌به‌در» کمی مبهم است، زیرا مبنا و اساس دیگر جشن‌ها را ندارد و در کتاب‌های تاریخی اشارهٔ مستقیمی به وجود چنین مراسمی نشده است.

گفتیه می‌شود ایرانیان باستان در آغاز سال نو پس از دوازده روز جشن‌گرفتن و شادی‌کردن که به یاد دوازده ماه سال است، روز سیزدهم نوروز را که روز فرخنده‌ای‌ست به باغ و صحرا می‌رفتند و شادی می‌کردند.

تا کنون هیچ دلیلی برای نحس بودن سیزده نوروز عنوان نشده، حتی بیشتر تاریخ نگاران روز سیزده نوروز را بسیار نیکو و فرخنده دانسته‌اند.

این رویداد دارای آئین‌های ویژه‌ای است که در درازای تاریخ پدید آمده و اندک اندک چهره سنت به خود گرفته‌است.

از آن جمله می‌توان به گره زدن سبزه، سبزه به رود سپردن، خوردن کاهو و سکنجبین، پختن خوراک‌های گوناگون به ویژه آش رشته و پرتاب ۱۳ عدد سنگ اشاره کرد.

رسومات سیزده بدر در چهارمحال و بختیاری

مردم استان چهارمحال وبختیاری بر اساس یک سنت دیرین، در سیزدهمین روز سال نو، با خارج شدن از منازل خود و گشت و گذار در دل طبیعت، سال کاری را با شادابی و نشاط آغاز می‌کنند.

همچنین بسیاری از مردم این استان پیش از آغاز آئین‌های سیزده بدر، با حضور در گلزارهای شهدا و قبرستانهای شهر و دیارشان، برای درگذشتگان خود طلب مغفرت می‌کنند.

مردم استان چهارمحال وبختیاری در این روز با الهام از طبیعت پاک و بکر، سال سبز و نکویی را برای تمامی ایرانیان از خداوند طلب می‌کنند و سپس سبزه‌های نوروزی خود را در دل طبیعت رها می‌کنند.