رابی درباره این فیلم درمصاحبه‌ای با امپایر گفته بود  «به یاد می‌آورم که در حین فیلمبرداری «گرگ وال استریت» فکر می‌کردم: «دیگر هرگز در فیلمی که به این اندازه دیوانه‌وار نخواهم بود.» اما بعد در «بابل»‌ بازی کردم. میزان سرگیجه‌آوری عیاشی در این فیلم وجود دارد. یکی از آزاردهنده‌ترین و پرهرج‌ومرج‌ترین صحنه‌هایی که شاهد بوده‌ام در این فیلم وجود دارد، و صحنه رویارویی با یک مار دارد. نمی‌گویم برنده این نبرد کیست، اما باور کنید، دیوانه‌وار است.»

اما با وجود فضای بسیار چشم‌گیر و شلوغ فیلم که همراه با کمدی و مقدار قابل توجهی خشونت و بی‌پروایی جنسی دارد، این فیلم نتوانست حتی با به‌کارگیری مؤلفه‌های سنتی و رایج هالیوود در فروش و گیشه، حتی به تأمین هزینه فیلم برسد.

ورایتی درباره فیلم نوشته که این فیلم جاه‌ طلبانه‌ای است که فیلمسازان بزرگ دیگری مانند فوردکاپولا، اسکورسیزی، لینج، کوبریک و ریدلی اسکات نیز بر اثر اشتباه بزرگی آن را ساخته‌اند. فیلم‌های بدی از کارگردانان بزرگ که یکبار برای هرکدام اتفاق افتاده است. اما هر کارگردانی که یک فیلم بد بسازد و با صورت زمین بخورد باید از جای خود بلند شود و به فکر فیلم بعدی‌اش باشد. البته اینکه بابل فیلم بدی است نظر نویسنده ورایتی است. کمااینکه درباره فیلم‌های مهمی در تاریخ سینما نقدهای منفی فراوانی گفته شده است که شاید برای عموم مردم دنیا خنده‌دار باشد. اما دلایل احتمالی فروش پایین فیلم چه می‌تواند باشد؟

از جمله عللی که درباره فروش پایین فیلم گفته شده می‌توان به ساعت طولانی این فیلم که 3 ساعت است اشاره کرد. اما این تنها بابل نیست که اکران 3 ساعته یا طولانی دارد فیلم‌های بسیاری در تاریخ سینما وجود داشته که با آنکه مدت زمان طولانی دارند اما فروش بسیار بالایی را تجربه کرده‌اند. همین «آواتار 2» نیز 3 ساعت و 12 دقیقه است اما 2 میلیارد فروش دارد. بنابراین نمی توان علت فروش کم را به زمان فیلم نسبت داد. از دیگر دلایل نیز تعداد سالن‌های سینما گفته می‌شود. فیلم بابل در 3 هزار و 342 سالن سینما اکران داشت که تعداد بسیار زیادی است. فیلم «آواتار: راه آب» نیز در 4 هزار و 402 سالن اما با فروش بسیار بالا. بنابراین تعداد سالن‌ها نیز عامل کاهش فروش نیست. مهم‌ترین علت فروش پایین این فیلم را باید در اکران بسیار ضعیف جهانی این فیلم در نظر گرفت. تقریباً بابل اکران جهانی جدی ندارد. برخی از رسانه‌های آمریکایی تعداد بالای سالن‌های سینمایی در خارج از آمریکا را ضرورتی برای حفظ فروش این فیلم دانستند.

برای سودآوری، بابیلون  باید حدود 250 میلیون دلار در باکس آفیس جهانی کسب کند. پیش‌بینی داخلی فعلی برای فروش نهایی باکس آفیس داخلی بابل 20 میلیون دلار است. این امر فشار زیادی را بر بازارهای خارج از کشور وارد می کند تا 230 میلیون دلار مورد نیاز برای سود خالص پارامونت در فیلم به دست آورند. کمپانی‌های سینمایی برای آنکه بتوانند فروش خارجی خود را تضمین کنند باید تبلیغات و بازاریابی گسترده‌ای را انجام دهند. حال بابل به 80 میلیون دلار هزینه تبلیغات جهانی نیاز دارد که بتواند به فروش بالا برسد اما پارامونت که شاهد فروش بسیار پایین این فیلم در آمریکا بود ترجیح داده که بیخیال فروش این فیلم در خارج از کشور شود.

این وضعیت برای پارامونت بسیار گران تمام شده است زیرا این دومین فیلم این کمپانی بزرگ است که در سال 2022 نتوانست به فروش قابل قبول برسد. «آمستردام» فیلم دیگر این کمپانی است که در آن مارگارت رابی نیز بازی می‌کند و تنها در داخل آمریکا 14.9 میلیون دلار و در سطح جهانی 31.2 میلیون دلار فروش کرد. همین موضوع دستمایه نقد و استهزا این بازیگر در رسانه‌های سینمای آمریکا شده و او را بازیگر کم فروش و زیان‌ده در سال گذشته خواندند. البته موضوع فروش کم این فیلم ربطی به «آمستردام» و بازی رابی هم  ندارد. این بازیگر اتفاقاً یکی از گزینه‌های پرکار هالیوود در زمان کنونی است و به تازگی فیلم باربی این بازیگر در هالیوود رونمایی شده که به نظر می‌رسد که یکی از فیلم‌های پرفروش باشد. گرگ وال استریت با حضور این بازیگر 406 میلیون و 900 هزار دلار فروش کرد در حالی که 100 میلیون دلار بودجه ساخت فیلم بود.

پس چرا باید این فیلم دچار شکست تجاری شود؟ رسانه‌هایی مانند «سینمادیلی آمریکا» فروش پایین این فیلم را به خاطر موضوع و محتوای آن می‌داند. این رسانه می‌نویسد "این یک داستان داخلی درباره دوره‌ای از هالیوود است که دارای داستانی تند و درجه سنی R است. فیلم‌های مربوط به داخل هالیوود از لحاظ تاریخی، با فروش پایین بلیت‌های باکس آفیس روبرو بوده‌اند و بودجه آن تقریباً رسیدن به سودآوری برای استودیو را غیرممکن کرده است."

این نکته بی‌راه نیست زیرا فیلم‌ دیگری که امسال نیز نتوانست مقبولیت عمومی پیدا کند، «بلوند» با بازی آنا دی آرمس بود. فیلمی که درباره ستاره محبوب و مشهور دوران طلایی هالیوود یعنی مرلین مونرو بود. «بلوند» نیز مانند «بابل» نتوانست به جایگاه مقبولی برسد و منتقدین و جوایز و جشنواره‌ها به صورت عجیبی به آن بی‌محلی کردند و دست آن را عموماً خالی نگه داشتند. گویا هر فیلمی که درباره حقیقت هالیوود و ستاره‌سازی آن باشد محکوم به شکست است.

فیلم‌هایی که پشت پرده‌های هالیوود را نشان می‌دهد و می‌گوید که در دفاتر تهیه‌‌کننده‌ها با تن فروشی باید نقش خرید. چیزهایی که ریشه کنونی هالیوود را نشان می‌دهد که یکی از مظاهر آن ماجرای هاروی وانستاین و METOO شد و مایه رسوایی این کمپانی بزرگ سینمایی غرب شده است. جالب اینکه این فیلم‌ها تاریخی‌اند و برخلاف آنکه همواره تلاش شده تا دوران طلایی هالیوود یعنی سال‌های 1920 تا 1960 پاک و معصوم نشان بدهد، واقعیت و پشت پرده زشت آن را به تصویر می‌کشند. به نظر می‌رسد که مدیران ارشد هالیوود علاقه‌ای به نمایش اینکه چگونه هالیوود به اینجا رسید را ندارند.

درهر حال اینکه فیلم‌هایی با حضور بازیگران قوی و مطرح و داستان‌هایی جذاب به فروش خوبی نمی‌رسند نباید تنها دلایل ظاهری داشته باشند و باید ریشه آن را در زمینه‌های دیگری نیز جست‌وجو کرد.

/نویسنده: محمدباقر صنیعی منش /