به گزارش خبرگزاری اقتصادایران ، دکتر حسن خسروی. مدرس دانشگاه و تحلیلگر مسائل مدیریت دولتی ایران  در یادداشتی که در اختیار خبرگزاری اقتصادی ایران قرار داده نوشت:متاسفانه افزایش حقوق سالانه شاغلین و بازنشستگان تفاوتی ندارد؛ حال آنکه هزینه های بازنشستگان به مراتب بیشتر از شاغلین است.

لطفا به عمق فاجعه توجه کنید.

مثلا دولتمردان؛ افزایش حقوق سال جدید را 10 درصد اعلام می‌کنند در حالیکه سازمان‌ها برای شاغلین خود با توسل به انواع و اقسام پرداختها نظیر : اضافه کاری؛ ماموریت نشسته؛ بهره وری؛ کارانه؛ آکورد؛ پاداش؛ بن کارت؛ و... سعی می‌کنند کمبودهای شدید ناشی از فاصله درصد تورم و گرانی با درصد ناچیز و ناعادلانه افزایش حقوق را به نحوی جبران کنند. اما نکته بسیار تلخ و تاسف انگیز کار اینجاست که برای بازنشستگان این فاصله شدید تورم و درصد افزایش حقوق چگونه باید جبران شود؟!؟ فلذا بازنشستگان که سرمایه ها و گنجینه های بسیار ارزشمند عرصه علم و عمل هستند؛ در واقع قربانیان خط مقدم تورم و گرانی محسوب می‌شوند. از این رو؛ منطقی و عقلایی آن است که درصد افزایش حقوق سالانه بازنشستگان حداقل سه برابر شاغلان باشد چرا که آنها اساسا باید تحت حمایت تمام و کمال دولتمردان و صندوق های بازنشستگی مربوطه باشند و اگر آنها بی‌کفایت هستند چرا بازنشسته مظلوم بی‌دفاع باید شرمنده اهل و عیال خود باشد.؟!؟ بازنشسته ای که نمیتواند برای نوه خود یک هدیه کوچک بخرد؛ بازنشسته ای که نمی‌تواند یک سفر کوتاه تفریحی برود؛ بازنشسته ای که شرمنده عروس و داماد خویش است؛ بازنشسته ای که عمر و جوانی و تخصص و علاقه و انگیزه و توان خویش را برای سازمان و کشور خود صرف کرده است؛ آیا باید دغدغه معیشت و تامین مواد اولیه زیستی داشته باشد؟!؟ قطعا حقوق بازنشستگان باید حداقل سه برابر شاغلان باشد. اشکال کار اینجاست که شاغلین در رأس امور برای بازنشستگان تصمیم می‌گیرند که خود هیچ درک درستی از وضعيت معیشت سخت دوران بازنشستگی ندارند. امید است دولتمردان به سرعت متوجه این نقایص شده و آنچه که حق و حقوق و کرامت واقعی بازنشستگان محترم میباشد را ادا و به انجام برسانند.