به گزارش خبرگزاری اقتصادایران ، تیم فلک هنرمند ساکن لندن است که به‌دلیل کار با گونه‌های در حال انقراض و سگ‌ها و پرندگان کمیاب شناخته شده است. فلک با تکیه بر مجموعه‌آثار پربار خود به عکاسی از خودنماترین و رنگارنگ‌ترین و پراحساس‌ترین پرندگان در سراسر جهان ادامه می‌دهد. این پرتره‌ها بیننده و پرندگان را به‌هم متصل و پیوندی عمیق بین قلمرو انسان و حیوان ایجاد می‌کند.

برخی از موضوعات اخیر فلک عبارت‌اند از: پرستوی دریایی اینکا و توکان توکو (توکان غول‌پیکر). نژاد اینکا سبیل سفید مشخصی دارد که به پرنده‌ی لبخند عجیبی بخشیده است که گویا تا چشمان تیره‌اش کشیده شده‌اند. فلک در اینستاگرامش نوشته است که نژاد اینکا برایش سالوادور دالی دنیای پرندگان است.

درمقابل خنده‌ی جذاب اینکا، هندسه‌ی رنگارنگ توکان توکو و نگاه محکمش جلوه‌ای از قدرت دارد. همان‌طور‌که در تصویر فلک از جوجه توکان مشاهده می‌کنید، جوجه‌های توکان زندگی خود را با پرهایی بسیار کم‌رنگ‌تر از پرنده‌ی بالغشان آغاز می‌کنند.این پرتره‌های حسی از پرندگان به‌خوبی می‌توانند تماس چشمی و همدلی در انسان را برانگیزانند. فلک تاکنون پنج کتاب از عکس‌های حیوانات منتشر کرده است که در میان این تصاویر خیره‌کننده، موجوداتی مانند اسب و پاندا و پنگوئن نیز وجود دارد. اگرچه ممکن است بینندگان بتوانند انعکاس احساسات انسانی را در چهره‌ها و ژست‌های این سوژه‌های حیوانی مشاهده کنند، فلک به چیزی بیش از این ارتباط یک‌طرفه امیدوار است.

کار او تغییر پارادایم از انسان‌انگاری (تعبیر انسان‌گونه از هر نوع مفهوم یا چیزی که الزاما ویژگی یا شکل انسانی ندارد) به ردکردن انسان‌محوری (انسان سرچشمه‌ی تمام ارزش‌ها) را ترویج می‌دهد. آیا انسان‌ها می‌توانند خود را در میان موجودات زنده از مرکز توجه خارج کنند؟ آیا می‌توانیم از نسبت‌دادن صرف احساسات خود به حیوانات فراتر برویم و تجربیات منصربه‌فرد گونه‌های دیگر را مانند تجربیات خودمان مهم بدانیم؟ درحالی‌که ممکن است احساسات انسانی را در پرتره‌های خیره‌کننده پرندگان مشاهده کنیم، وقتی سعی کنیم «انسانیت» را پشت‌سر بگذاریم، چه چیز دیگری برای دیدن وجود خواهد داشت؟پرتره‌های پرندگان سرشار از احساس هستند. بینندگان معمولا تمایل دارند با نسبت‌دادن احساسات خود حیوانات را انسان‎‌انگاری کنند. فلک امیدوار است که کارش ارتباطی بین انسان‌ها و سایر اعضای قلمرو حیوانات ایجاد کند. او می‌خواهد با این کار به تمرکززدایی از تجربیات انسان کمک کند و اذهان را برای بررسی نحوه‌ی ارتباط ما با حیوانات دیگر و تجربیات آن‌ها در زمین باز کند.

امیدواریم از این قسمت شاتر لذت برده باشید. دیدگاه شما درباره‌ی هدف عکاس از پرتره‌های پرندگانش چیست؟ آیا شما هم به انسان‌نگاری حیوانات علاقه یا عادت دارید؟ آیا فکر می‌کنید دوری‌کردن از انسان‌نگاری و انسان‌محوری باعث می‌شود تا دید کامل‌تری به حیوانات پیدا کنیم؟