به گزارش خبرگزاری اقتصادایران، تاکنون، نظریه‌های متعددی درباره‌ی جهان هستی ارائه شده است. بعضی از آن‌ها معقول هستند؛ اما برخی دیگر را نمی‌توان باور کرد. این‌بار پس از انجام تحقیقات متعدد، محققان می‌گویند که کل جهان می‌توانند شبکه‌ی عصبی غول‌پیکری باشد.

ایده‌ی اصلی بسیار ساده است: هر پدیده‌ی مشاهده‌شدنی در کل جهان را می‌توان با شبکه‌ی عصبی مدل‌سازی کرد. اگر این مسئله را بسط دهیم، به این نتیجه می‌رسیم که خود جهان نیز ممکن است شبکه‌ی عصبی باشد. ویتالی وانچورین، استاد فیزیک در دانشگاه مینه‌سوتا دولوث، اوت گذشته مقاله‌ای باورنکردنی با عنوان «جهان به‌عنوان شبکه‌ی عصبی» (The World as a Neural Network) در سرور پیش‌چاپ arXiv منتشر کرد. ویکتور تانگرمن از Futurism درباره‌ی این مقاله با وانچورین مصاحبه‌ کرده است.

در این مطالعه آمده است:

ما درباره‌ی این احتمال بحث می‌کنیم که کل جهان در اساسی‌ترین سطح خود شبکه‌ای عصبی است. تاکنون، دو نوع مختلف درجه‌ی آزادی دینامیکی را شناسایی کرده‌ایم: یکی متغیرهای «آموزش‌دادنی» (مانند بردار سوگیری یا ماتریس وزن) و دیگری متغیرهای «پنهان» (مانند بردار حالت نورون‌ها).

در ابتدایی‌ترین حالت، تحقیق ونچورین تلاش می‌کند شکاف بین فیزیک کوانتومی و کلاسیک را توضیح دهد. می‌دانیم فیزیک کوانتوم به‌خوبی آنچه در جهان در مقیاس‌های بسیار کوچک می‌گذرد، توضیح می‌دهد. برای مثال، وقتی با فوتون‌های منفرد سر‌و‌کار داریم، می‌توانیم مکانیک کوانتومی را در مقیاسی مشاهده‌پذیر و تکرارپذیر و اندازه‌گیری‌شدنی بررسی کنیم.

باوجوداین، وقتی بررسی این موضوع‌ها را شروع می‌کنیم، مجبور می‌شویم از فیزیک کلاسیک برای توصیف آنچه در حال رخ‌دادن است، استفاده کنیم؛ زیرا زمانی که از پدیده‌های کوانتومی مشاهده‌پذیر به مشاهدات کلاسیک می‌رسیم، موضوع‌های اصلی گیج‌کننده می‌شوند.

ونچورین در مقاله‌اش این‌چنین نتیجه‌گیری می‌کند:

در این مقاله، درباره‌ی این احتمال بحث کردیم که کل جهان در اساسی‌ترین سطح خود شبکه‌ای عصبی است. این ادعایی بسیار جسورانه است. ما فقط نمی‌گوییم که شبکه‌های عصبی مصنوعی می‌توانند برای تجزیه‌و‌تحلیل سیستم‌های فیزیکی یا کشف قوانین فیزیکی مفید باشند؛ بلکه می‌گوییم دنیای اطراف ما واقعا این‌گونه عمل می‌کند. از این حیث، می‌توان آن را پروپوزالی برای نظریه‌ی همه‌چیز (Theory of Everything) در نظر گرفت. همچنین، نقض‌کردن آن کار سختی نیست و تنها چیزی که نیاز داریم، یافتن پدیده‌ای فیزیکی است که با شبکه‌های عصبی توصیف‌کردنی نباشد. متأسفانه یا خوشبختانه گفتن آن آسان‌تر از انجامش است.

اگر روزی چنین نظریه‌ای ثابت شود، می‌توان سرانجام به راز هستی پی برد؛ اما سؤال‌های متعددی نیز در این زمینه پیش می‌آید. برای مثال، اگر همه‌ی ما گره‌های شبکه‌ی عصبی واحدی هستیم، هدف شبکه چیست؟ آیا جهان شبکه‌ی غول‌پیکر و بسته است یا لایه‌ای در شبکه‌‌ای بزرگ‌تر؟

شاید ما فقط یکی از تریلیون‌ها جهان دیگری هستیم که به شبکه متصل هستند. هنگامی که شبکه‌های عصبی مصنوعی آموزش داده می‌شوند، هزاران یا میلیون‌ها چرخه را اجرا می‌کنیم تا زمانی که هوش مصنوعی به‌درستی آموزش داده شود. سؤال دیگر این است که آیا ما فقط یکی از بی‌شمار چرخه‌های آموزشی برای اهداف بزرگ‌تر از ماشین‌های جهان هستی هستیم؟