به گزارش خبرگزاری اقتصاد ایران  ، یکی از برنامه‌هایی که در دولت گذشته پیگیری می‌شد ایجاد پالایشگاه‌های مقیاس کوچک در نقاط مرزی بود. زنگنه، وزیر نفت سابق هدف خود را از ایجاد این پالایشگاه‌ها انتقال نفت به نقاط مرزی و صادرات به کشورهای همسایه، در عوض ایجاد خط لوله اعلام کرده بود. در آخرین اقدام هم در اردیبهشت ماه امسال در جلسه هیأت امنای صندوق توسعه مجوز تسهیلات صندوق توسعه ملی برای احداث پالایشگاه‌های مقیاس کوچک داده شد.

لازم به ذکر است پالایشگاه‌های مقیاس کوچک(مینی ریفاینری) به پالایشگاه‌هایی می‌گویند که ظرفیت پالایشی کمتر از ۲۰ هزار بشکه در روز دارند و معمولا پیچیدگی کمتری برای تولید دارند.

در همین راستا جلیل سالاری، مدیرعامل شرکت ملی پالایش و پخش مبنی بر برنامه وزارت نفت برای احداث پالایشگاه‌های مقیاس کوچک گفت:پالایشگاه های مقیاس کوچک در اوایل دهه ۶۰ رونق داشت. در واقع هنگامی که ما در بعضی نقاط میادین نفتی به ظرفیت ۵ هزار بشکه داشتیم و از طریق آن منطقه می‌خواستیم یک بازاری ایجاد کنیم و آن زمان هم استانداردهای مختلف در نظر گرفته نمی‌شد.

وی افزود: به مرور زمان استانداردهای کیفی بالاتر رفت و به تبع آن الزام آن به وجود آمد که واحدهای پایین‌دست در کنار پالایشگاه‌ها به وجود بیاید.

معاون وزیر نفت تصریح کرد: طبیعتا وقتی این فرایند تفکیک انجام گرفت با کوچک بودن واحد، اقتصاد آن از بین می‌رود و باید این فرایند تفکیک و تبدیل در یک ظرفیت قابل قبولی انجام بگیرد.

وی با اشاره به اینکه پالایشگاه‌های مقیاس کوچکی که از دهه ۶۰ باقی مانده‌اند هم به دلیل اقتصادی نبودن جمع شده‌اند، افزود: البته یک زمانی هست که از این پالایشگاه‌ها به عنوان فرایند تفکیک تولید استفاده می‌شود تا با انتقال در پایین‌دست در آنجا مورد استفاده قرار بگیرد که این حالت مورد قبول است.

سالاری ادامه داد: در دنیا هم وقتی میخواهند نفت خام‌های فوق سنگین را به قیر تبدیل کنند از این پالایشگاه‌ها استفاده می‌کنند. ولی در مجموع ایجاد پالایشگاه در مقیاس کوچک به منظور تولید محصول نهایی اقتصادی نیست و در دنیا هم مرسوم نیست.