وی نبود صادرات را به معنای بسته شدنِ در تعاملات بین المللی عنوان کرد و افزود: صادرات غیر نفتی در این بین اهمیت دارد؛ ایران منبع درآمد ارزی را بر اساس صادرات غیر نفتی و فروش نفت و پولِ ایرانیان خارج از کشور و نیز سرمایه گذاریِ خارجی است و دو نوع صادراتِ نخست، مهم ترین آن است.
آل اسحاق ادامه داد: صادرات نفت با نگرانی تحریم و روابط بین الملل رو به رو است و لذا می بینیم نفتی که همه دنیا به صدور آن مبادرت دارند، ما نتوانستیم صادر کنیم و این منبع ارزی برای ما پایدار نیست.
وی در عین حال تاکید کرد که نفتِ فروخته شده باید به سرمایه گذاریِ جدید تبدیل شود و لذا اگر کالاهای داخلی را صادر کنیم، دیگر نگرانی تحریم و... را نخواهیم داشت.
آل اسحاق معتقد است نخستین قدم در صادرات کالای ایرانی، رقابت پذیر بودن با مشابه های خارجی است و این دقیقا جنگ کالا با کالاست.
این تحلیلگر حوزه اقتصاد ورود کشورمان را به جنگ کالا با کالا در منطقه و جهان را نیازمندِ تولید کالایی دانست که از منظر کیفیت بهترین و از لحاظ قیمت بهترین باشد و از بعد خدمات پس از فروش نیز سرآمدی داشته باشد.
آل اسحاق در این راستا پایین آوردنِ محصولات دیگر کشورها از ویترینِ خرید کشور مقصدِ صادراتی را سخت تر از بالا بردنِ کالای ایرانی روی آن ویترین دانست و خاطرنشان کرد: این مهم به قیمت و کیفیت باز می گردد.
وی ادامه داد: این مهم وقتی شدنی است که رویکردِ تولید در کشور، صادرات محور باشد؛ یعنی تولید کننده برای بازار جهانی دست به تولید بزند.
آل اسحاق همچنین روابط سیاسی را از دیگر محورهای مورد نظر در صادرات غیر نفتی عنوان کرد و گفت: سیاست تعامل با سایر کشورها بسیار اهمیت دارد.
در این بین دانشِ مارکتینگ نیز از اهمیت بسیاری برخوردار است؛ چراکه کالای صادراتی زنجیره ای از افراد و فعالین را در بر می گیرد و این مهم وقتی شدنی است که تولیدکننده از ابتدا جنسی، مطابق با بازارهای جهانی تولید نماید.