به گزارش خبرگزاری اقتصادایران ، محمد سرور رجایی نویسنده افغانستانی است که 40 روز پیش به دلیل ابتلا به ویروس کرونا جان به جان‌آفرین تسلیم کرد. به مناسبت اربعین درگذشت این چهره برجسته فرهنگی، خاطره‌ای از یکی از دوستان و همکاران او در حوزه هنری نقل شده است که در زیر فیلم آن را می‌بینید.

سعید بیابانکی، شاعر نام آشنا و برجسته کشورمان که دوستی و همکاری نزدیک با محمد سرور رجایی داشته است با حضور در خبرگزاری تسنیم خاطره‌ای را از او نقل کرد. 

بیابانکی با اشاره به حضور خود در فصل دوم برنامه «خندوانه» در شبکه نسیم گفت: ماه رمضان سال 1394 بود که مهمان برنامه خندوانه بودم. اگر به یاد داشته باشید، دوره دوم این برنامه نیز خیلی اوج گرفت و طرفداران زیادی پیدا کرد. برنامه مهمان محور بود و همه چیز حول محور او جلو می‌رفت. مثلاً با خانواده آن مهمان، دوستان و ... او صحبت می‌کردند.  

وقتی ضبط تمام شد و بیرون آمدم، تهیه‌کننده آن فصل که آقای فرحانی بود به من گفت که چند مهمان معرفی کنید که متفاوت باشند. من چند نفر را معرفی کردم که یکی از آنها محمدسرور رجایی بود. بهشان گفتم که او از مهاجرین افغانستانی در کشورمان است و علاوه بر نویسندگی روزنامه‌نگار است. در پاسخ به من گفتند که آیا می‌تواند 40-50 نفر هم‌سلک خود را دعوت کند؟ پاسخ دادم بله. آن زمان بنده به همراه عارف جعفری خواننده محبوب افغانستانی آلبومی را منتشر کرده بودیم که خیلی هم دیده شد و من شعر 4 قطعه از آن آلبوم را سروده بودم. از طرف مقابل به آقای رجایی هم این موضوع را اطلاع دادم و گفتم که حتماً به این برنامه برو، چرا که فرصت رسانه‌ای خوبی برای شما افغانستانی‌ها است.

آقای رجایی به همراه عارف جعفری به برنامه خندوانه رفتند و گروهی از مهاجرین افغانستانی را با خود بردند. جالب اینجا است که وقتی این برنامه از خندوانه پخش شد بازتاب‌های خیلی زیادی داشت و عجیب بود. این بازتاب از این جهت بود که خیلی از مردم ایران فکر می‌کردند که افغانستانی‌های مهاجر فقط کارگران ساختمانی یا کوره‌پزخانه‌اند و افراد تحصیل‌کرده در بین‌شان نیست. آقای رجایی در آن برنامه خودش و دوستانش را معرفی کرد و آن نگرش را تغییر داد. به همین دلیل خیلی هم مورد توجه مردم ایران قرار گرفت. آن برنامه آن قدر دیده شد که نزدیک به 200 تشکل سیاسی و علمی و دانشگاهی به رئیس وقت رسانه ملی نامه نوشتند و از این اقدام تقدیر کردند.

حضور آقای رجایی در آن برنامه باعث شد که او و زحماتش بیشتر دیده شود، از او مستند ساختند، بعداً به برنامه کتاب‌باز دعوت شد و آن شعر معروف «جان پدر کجاستی» را خواند. خودم هم از این کار بسیار خوشحال شدم چرا که مهمانی معرفی کرده بودم که جذاب بود و خیلی دیده شد. شیرین‌ترین خاطره‌ای که با آقای رجایی داشتم همین بود.