به گزارش خبرگزاری اقتصادایران ، چند روزی فضای مجازی رارصد کردیم؛مقالات،یادداشت ها،خبرهای مرتبط باکابینه رامرور کردیم،ماهم مثل همه کنجکاو هستیم. بابرخی خواص وصاحبنظران، اصحاب رسانه، مدیران دولتی وغیردولتی،فعالان اقتصادی،تشکل ها،NGOها، نشست داشتیم،پای صحبت تعدادی از بزرگان صنعت وتجارت نشستیم،

یک سوال در ذهن من تداعی شد،به واقع کدام وزارتخانه درحال حاضر برای مردم وحتی مسئولین از همه حائز اهمیت تر است؟

راه دوری نرفتم،این سوال رااز فرزند وبستگان پرسیدم، جملگی پاسخ ، وزارت صنعت،معدن وتجارت بود، هیچکدام اسمی از وزارت امور خارجه، وزارت علوم ، وزارت ارتباطات و... نبردند

چرا؟ چرا همگی متفق القول وزارت صمت راخطاب قراردادند،جواب روشن است

تاثیر ونقش حمایتی ونظارتی وزارت صمت در بهبود زندگی مردم وحتی عملکرد سایر نهادها ودستگاههای اجرائی دیگر با تولید 38 الی 40 درصد ازGDPکل برای هیچکس پوشیده نیست.

گریزی به تعریف وجایگاه مدیران پایه،میانی وارشد زدم.

در قوانین اداری واستخدامی پست وزیر را یک پست سیاسی تعریف نموده اند،اما قطع به یقین به کارگیری افراد سیاسی وسیاسی کاری در این وزارتخانه حساس وکلیدی وویترین نظام، مساوی است با تصمیمات نادرست در حوزه صنعت وزمین گیر شدن چرخ تولید،تنظیم بازار غیر موثر،ازدست دادن بازارهای هدف، افزایش بیکاری،تعطیلی بنگاهها و...

پس منطقی است بدور از هرگونه سیاست زدگی به دنبال فردی با ویژگی های خاص بگردیم، شکر خدا هر عزیزی که به کابینه معرفی شود شروط عمومی رادارد، اما شروط تخصصی چطور؛اگر به شرایط عمومی وزن 30% بدهیم،خلا سهم 70درصدی تخصص رابه عنوان یک محور نجات صنعت چگونه می توان نادیده گرفت.

این عدم توازن در سنوات اخیر، بدنه صنعت رابه شدت مجروح وزخم خورده کرده است،اینبار بیشتر دقت کنیم.

صنعت کسی رامی خواهد که خودرورا بشناسد، فولاد رابشناسد،پتروشیمی رابه عنوان یک مزیت نسبی با ارزش افزوده قابل توجه برای کشور بشناسد، کسی که کمبود اکسیژن وخطر سقوط آوار در تونل های تنگ معادن را لمس کرده باشد،تجارت رابلد باشد، روابط بین الملل را بداند، بازار رابشناسد،اصناف راتکریم کند،صنایع دستی کشور ،فرش دست باف، کفش دست دوز،خاتم کاری و...ارج نهد،کسی که بداند در بحران های پیش رو، نمی توان استارت آپ ها، کسب وکارهای مجازی وتوسعه آنهارا نادیده گرفت،یکی که دغدغه خدمات نوین با بهره گیری از اقتصاد دیجیتال رادرسرداشته باشد، متولیان رمز ارزهای بومی کشور رابشناسد وآنها رازیر چتر قوانین موضوعه حمایت نماید.

صنعت کسی رامی خواهد که دیپلماسی اقتصادی بداند،یکی که شعارش این باشد چه کسی خسته است ؟ وپاسخ دشمن راپژواک.

یکی که اتوی شلوارش رابشکند، پاشنه کفش خودرابالا بکشد وشبانه روز برای تولید کننده وبرای فعالان اقتصادی واصناف بدود. یکی که استراتژی داشته باشد وبرنامه والبته حرف حساب برای گفتن.

ما،در فضای مجازی وپس ازروزها دویدن  ونفس نفس زنان به یک اسم رسیدیم،نامی که بود ونبود،کارمی کرد ودیده نمی شد،نمی خواست که دیده شود،دغدغه اش خدمت بود

مابه یک نام رسیدم ؛دکتر فرهاد تقوا منش

تکنو کراتی که به سرمایه انسانی واخلاق حرفه ای توامان احترام می گذارد.

پیشنهاد می کنم ،شما حرف ماراباورنکنید

گشتی در فضای مجازی ودنیای واقعی بزنید،بررسی کنید ، تحلیل کنید ویک نام به مابدهید،نامی که با کمک سایر ارکان دولت وبا همکاری وهمراهی تشکل ها وبخش خصوص روح تازه ای به صنعت، تولید وتجارت ببخشد.

قضاوت وانتخاب باشما...