به گزارش خبرگزاری اقتصاد ایران،در میان میهمانان اخیرِ تلویزیونی، خانم بازیگری به برنامه "دورهمی" رفت که بعد از پخش گفت‌وگویش، در صفحه مجازی‌اش نوشت "آقای مدیری که پرسیدن تو تلویزیون دوست داری فعالیت داشته باشی خیلی قاطعانه گفتم نه! از این به بعد هم با همین نه تا آخر عمر ادامه خواهم داد."این اتفاق به روال و رویکردی از طرف برخی از سلبریتی‌ها تبدیل شده که در برنامه‌های تلویزیونی خصوصاً برنامه دورهمی در شبکه نسیم حضور پیدا می‌کنند. 

بازیگرانی که می‌گویند ما تلویزیون را تحریم کرده‌ایم اما هم در آگهی بازرگانی‌اش ایفای نقش می‌کنند و هم سریال‌هایش و هم فرصتی در اختیارشان قرار داده شود به عنوان مجری در برنامه و یا مسابقه تلویزیونی هم حاضر می‌شوند! اما چه در ایام فعالیت با تلویزیون و چه زمانِ میهمان شدن، ناز و کرشمه‌هایشان زبانزد خاص و عام است. یکی از آن جاهایی که این نوع رفتار خودش را بیشتر نشان می‌دهد همین پیام‌هایی است که تلویزیون را متهم می‌کنند دیالوگ‌ها و یا موقعیت‌هایی از گفت‌وگویشان را حذف کرده‌اند. 

در وهله اول این انتقاد وجود دارد که چرا تهیه‌کنندگان و سازندگان برنامه‌های تلویزیونی و حتی برخی سریال‌ها به سراغ این نوع بازیگران و هنرمندان می‌روند که به اصطلاح اعتقادی به فعالیت در رسانه ملّی ندارند و یا به گونه‌ای منت سر مخاطبِ این برنامه‌ها می‌گذارند؛ همچون برخی سریال‌ها که ادامه‌اش را عوامل و بازیگران منوط به رقم‌های هنگفتی می‌کنند که تلویزیون باید پرداخت کند تا آن‌ها مقابل دوربین این سریال‌ها قرار بگیرند. آیا آنقدر سوژه و حرف‌های نابِ برخی از میهمانان و کارشناسان به پایان رسیده که فقط سراغ این دست سلبریتی‌ها می‌رویم که حرف‌های چندان جذاب و کاربردی هم برای بیننده ندارند!

یادمان می‌آید همین چندی پیش مهران مدیری، سیدمحمود انوشه متخصص روانشناسی رفت و او چقدر حرف‌های شنیدنی و جذابی برای خانواده‌های ایرانی زد. این گفت‌وگو چقدر برای کسانی که از کرونا و عواقبش می‌ترسند سازنده بود یا مفهوم عشق و زندگی و خانواده که در جای جایِ این گفت‌وگو مطرح و به آن پرداخته شد. حال با وجود این همه کارشناس و اساتید به نام و کاربلد، چرا آنقدر برنامه‌سازها خصوصاً "دورهمی" به دنبال سلبریتی‌هایی است که حرف‌هایشان با عمل‌شان مطابقت ندارد. 

در روزهایی که رسانه‌های مجازی و شبکه‌های اجتماعی برای خودنمایی از هر راهی جز محتوا استفاده می‌کنند تلویزیون نباید به سراغ این مدارِ زرد برود؛ رفتارِ فرهیخته، وزین و هنرمندانه را باید پیشه راهش کند. چرا آنقدر تلویزیون برای دیده شدن، راهی را در پیش گرفته که فضای‌مجازی بدون قاعده و بدون خط قرمز، دنبال می‌کند؟ وقتی می‌توان روی صندلی برنامه "دورهمی" کارشناسان، اساتید، روانشناسان، اهالی فن و حتی نخبگان فرهنگی، هنری و فرزندان قهرمانان ملّی، میهنی و شهدای این مرز و بوم را نشاند، سراغِ انگشت‌شمار بازیگران، خوانندگان و هنرمندانی می‌روند که برای آمدن و نشستن روی آن صندلی، دستمزدهای نجومی را طلب می‌کنند. 

بعد از پخش هم با پیام‌هایی در فضای‌مجازی منت سرِ مخاطب و تلویزیون می‌گذارند؛ در صورتی که چه اشتباه و چه غیراشتباه، خودآگاه یا ناخودآگاه این سلبریتی‌ها در آنتن شبکه‌های تلویزیونی فرصتِ خودنمایی پیدا می‌کنند. ای کاش این فرصت برای نخبگان، اساتید و کارشناسانی فراهم شود که هم حرف‌های گفتنی جدید و جذاب و دلچسبی دارند و هم می‌توانند به پویایی جامعه کمک کنند. نه اینکه فقط بشنویم فلان سلبریتی چه زمانی عاشق شده و یا می‌خواهد در کدام کارهای تلویزیونی و سینمایی حضور پیدا کند. این‌ها هم در جایگاه خودش اهمیت دارند اما نه به هر قیمتی! 

شاید از نظر خیلی‌ها در طول فصل‌های متمادی "دورهمی"، پلاتوها و استندآپ‌های مهران مدیری را کنار بگذاریم، گفت‌وگوی او با هنرمندان پیشکسوت و کارشناسان و روانشناسان اجتماعی بسیار کاربردی‌تر از میهمانان بعضاً تکراری و سلبریتی بوده است. وقتی پروفسور سمیعی و یا سیدمحمود انوشه به برنامه می‌آیند حرف‌های تأثیرگذار و بهتری دارند که به کار می‌آید. ناگفته نماند همیشه به برنامه‌هایی مثل "دورهمی" انتقاد می‌کنند چرا در دورانی مثل شهادت "حاج قاسم" یا سالگرد این سردار دل‌ها که قهرمان ملّی و میهنی محسوب می‌شود میهمانی دعوت نکردند که در این باره به گپ و گفت بپردازند. انفعال درباره این مسائل ملی و میهنی و به جای آن پرداختِ گسترده به حضور سلبریتی‌ها چه معنی می‌دهد؟!

میهمان و مجری گفت‌وگو می‌کنند اما برنامه‌ساز و تلویزیون به تناسب سیاست‌های رسانه‌ملی منطبق می‌دهند؛ در این راه امکان دارد بخش‌هایی از دیالوگ‌های رد و بدل شده حذف شود، این خیلی اتفاق ناگواری نیست. اما روالِ دعوت از مهمان و گفت‌وگو جلوی دوربین‌های تلویزیون، باید حرفه‌ای‌تر و اصولی‌تر باشد. یعنی تمامِ هماهنگی‌ها انجام شود که آیا این مهمان و شخصیت قابل پخش تلویزیونی است؟ در وهله بعدی گفتمان و دیالوگ‌های رد و بدل شده‌اش در برنامه چقدر با سیاست‌های رسانه‌ملی مطابقت می‌کند؟

شاید نکته ناگوار در برنامه‌سازی و عدم نظارت درست بر برنامه‌های تلویزیونی، آنجایی اتفاق می‌افتد که مهمان به برنامه می‌آید، مجری با او گفت‌وگو می‌کند اما بعد از پخش، میهمان رسانه را زیر سؤال می‌برد. به تعبیری هم دیده می‌شود و هم به جایی که به واسطه‌اش دیده شده، بی‌احترامی می‌کند. مدیران بیشتر از پُرکردن آنتن به فکر وزانت آنتن و گفت‌وگویشان با مخاطبان تلویزیون می‌شود./تسنیم