یادداشت اختصاصی/
نادیده گرفتن نظام رفاه اجتماعی در بودجه ۱۴۰۰
اقتصاد ایران: زنگ خطر آسيب هاي اجتماعي سال هاست بصدا درآمده است .فقر؛اعتياد؛فحشا؛سرقت ؛كلاهبرداري ؛كودكان كار؛زنان بي سرپرست وبد سرپرست ؛كودكان بدسرپرست ؛افزايش فزاينده طلاق و........مهمترين تيترها وعناوين مسائل ومشكلات اجتماعي هستند كه گريبانگير كشور وجامعه اسلامي ما شده است!!
به گزارش خبرگزاری اقتصاد ایران، فرهاد خادمی کارشناس مسائل اجتماعی در یادداشتی که در اختیار خبرگزاری اقتصادی ایران قرار داده آورده است،هيچكس هم هيچ كاري نمي كند وهيچ برنامه مدون وقابل اجرايي هم دركشور وجودندارد.بودجه سال 1400تقديم مجلس شده است ؛كارشناسان وپژوهشگران مسائل اجتماعي حساس شده اند كه ببينيد دولت وقوه مجريه تاچه اندازه رفاه اجتماعي وآسيب هاي اجتماعي رابراي سال آينده جدي گرفته است ؟امادربررسي اجمالي وكلي آب پاكي روي دست همه ريخته شده است وتقريبا هيچ برنامه واعتبار چشمگيري براي اين موارد وجودندارد!؟
آقايان چشم هايشان را براي واقعيت هاي تلخ وملموس جامعه ايراني بسته اند؛اين روزها آسيب هاي اجتماعي به مدد كرونا افزايش بيشتري يافته است ؛جمعیت بیشتری به زیر خط فقر سقوط کردهاند و فقر مطلق آشکارا در گوشه و کنار شهر دیده میشود. سن اعتیاد پایین آمده و برخی از زنان و مردان مبتلا به اعتیاد ؛ بدون هیچ سرپناهی شب را تا صبح زیر آسمان شهر سپری میکنند.حاشيه نشيني وآلونك هاي مشترك وحتي كانكس نشيني رايج شده است!ودركنارهمه اين ها بي توجهي ونپرداختن به آسيب هاي اجتماعي دربودجه سال آينده نيز "قوزباباقوز" شده است !؟ كه ازالان مي توان گفت سال 1400سالي بسيارسخت وپرتنش براي كشور ازاين منظر خواهدبود.
دربررسي اجمالي بودجه 1400فارغ از وام هاي حمايتي كرونايي كه آنهم دردي ازدردهاي مردم نمي كاهد عملا شاهد هستيم كه نظام رفاه اجتماعي با41درصد رشد منفي روبرو شده است واين يعني عمق فاجعه!
4ميليون معتاد رسمي!
امروزه بزرگترين آسيبي كه جامعه مارا تهديد مي كند اعتياد است كاهش سن اعتياد به زير 14سال ؛زنانه شدن اعتياد؛افزايش مصرف مواد مخدر...همه وهمه معضلي است كه بدجوري به جنگ جوانان ونوجوانان آمده تاآن هاراازپاي درآورد.
امروز طبق اعلام رسمی ستاد مبارزه با مواد مخدر 4میلیون و 400هزار معتاد داریم، از طرفی کشور ما در همسایگی دو کشوری هست که بزرگترین تولید کنند مخدر هستند. چیزی حدود 70تا 75درصد زندانیهای ما بهخاطر مواد مخدر است. بنابراین، اعتیاد دغدغه کارشناسان و مردم و مسئولین است. با این وجود فکر میکنید چه اتفاقی در این زمینه در بودجه 1400 افتاده؟
بودجه مقابله با مواد مخدر 11.4درصد رشد منفی داشته که با هیچ منطقی جور درنمیآید. وضعیت موجود درباره اعتیاد به ما میگوید که اعتیاد دارد زنانهتر میشود، نوع مواد مخدر دارد خطرناکتر میشود، سن مصرف پایینتر میآید، بنابراین با چه منطقی در بودجه 11.4درصد سهم مقابله با اعتیاد را کاهش میدهیم؟ شما امروز معتادهایی را که در شهر هستند بهراحتی میبینید، آنها در حال بیشتر شدن هستند، اعتیاد تاثیر زیادی روی چرخه آسیبهای اجتماعی دیگر میگذارد، بنابراین بهنظرم بودجه پیشنهادی واقعیت موجود در حوزه اعتیاد را درک نکرده است.
سكونت گاه هاي غيررسمي!
اينروزها به مدد تورم فزاينده بالاي 50درصد وگراني وحشتناك ونجومي قيمت خانه واجاره بها برتعدادحاشيه نشين هاي كشور افزوده شده است طبق آمارهای رسمی بین 20 تا 21میلیون نفر از مردم کشورما در جاهایی زندگی میکنند که حداقل خدمات عمومی را ندارند، بین 10 تا 11میلیون آنها در سکونتگاههای غیر رسمی زندگی میکنند. خدمات عمومی مانند خدمات بهداشتی، آموزشی، درمانی، در حوزه حاشیهنشینی طبق لایحه بودجه 12.9درصد نسبت به سال گذشته رشد منفی داشته است. این درحالی است که ما میدانیم سکونتگاه غیررسمی در حوزه آسیبهای اجتماعی بستری برای گسترش جرم و آسیبهای اجتماعی هستند. بنابراین با چه منطقی این کار انجام شده است درحالیکه دولت متعهد شده تا سال 1400 همه این مناطق حداقل رفاه عمومی را داشته باشند.حال اينكه با كدام منطق واستدلال بودجهای را که قرار است برای بالا بردن شاخصهای رفاه در مناطق حاشیهنشین استفاده شود، کاهش میدهیم؛ درحالیکه میدانیم بسیاری از شورشهای اجتماعی بعد از انقلاب از همین مناطق شروع شده است.
امروز این آسیبها مشهود شده است. بهجای اینکه روی این مسائل توجه بیشتری داشته باشیم برعکس در بودجه روند کاهشی داریم، نتیجه این کار این میشود که بیخانمانهای بیشتر خواهد شد.
قطع اميد كردن ازبودجه 1400
باتوجه به آنچه بطورمختصرشرحش دربالا آمد؛دريك كلام بايد گفت ازاين بودجه اي كه براي سال آينده تدارم ديده شده است بايد قطع اميد كرد .بايد به آقايان دولتي ها گفت شما مهمترين ركن جامعه كه همانا خانواده وآسيب هايي كه تهديدش مي كنند راناديده گرفته ايد وهيچ توجيهي هم براي اين تعلل وناديده گرفتن نظام رفاه اجتماعي ومبارزه با آسيب هاي اجتماعي هم پذيرفته نيست وقطعا ويقينا اين بي توجهي درسال آينده نارضايتي هاي عمومي را افزايش مي دهد وبدنبال آن نيز نگراني هاي راايجاد مي كند!آنچه شرط بلاغ بود ما گفتيم ....خواه پندگيريد خواه ملال!