به گزارش خبرگزاری اقتصادی ایران ،  حالا اگر سخن از بلای جان به میان آورده ایم دو دیدگاه را مختصرا بیان خواهیم کرد، اول اینکه قیمت نمادها و سهم های پایه سایر محصولات، مصنوعات و صنایع جلوه گر کف خیابان هستند و در ثانی افزایش تورم ناشی از این جلوه های نابهنگام باعث رشد قیمت های سایر سهم های مصرف کننده از سایر تولیدات خواهند شد. بماند به کنار که گاهی با تصمیماتی نظیر گرانی بنزین و آزادسازی سایر حامل های انرژی ناگهان بار تورمی زیادی به جامعه تحمیل می شود.
حال باید فکر چاره کار بود، نخست آنکه این بازار ملتهب و پر خبر و بشدت تأثیر پذیر از فضای مجازی که چند روزی با اخبار مدیران بالادستی شرکت های شاخص ساز کنترل می شود و چند روزی تحت تأثیر اتفاقات سیاسی است. گاهی با گزاشات ماهانه نوسانات بیست درصدی می دهند و برای تثبیت سهامداران گاهی سهامداران را چشم انتظار گزارش های دوره ای نگه می دارند. و مدتی نیز چون این زمان در بند اخباری چون قوانین تجدید ارزیابی قرار دارد. فلذا با همت مدیران دلسوز بازار سرمایه باید به سمت آموزش گرایش پیدا کند که گامهای خوبی در این راستا برداشته شده است، در ثانی تقویت صنایع مادر و تولیدی که ارزش سهامشان نه صرفا بر مبنای تورم و افزایش قیمت فروششان، بلکه بر مبنای افزایش تولید و نرخ بهره وری و توجه به صرفه جویی ارزی ارزشمند تر می شود را در دستور کار قرار داد. خب نیروی محرکه این اتفاق می تواند شرکت های سرمایه گذاری، سهامداران حقوقی با دانش کافی و همچنین خروج کاسبان سهام یا همان سفته بازها را از سهم دانست که اولین گام موثر آن اصلاح قوانین اما کمی عجولانه در بازار پایه بود.
یکی از مضراتی که بازارهای سرمایه را در تمام دنیا به خود مشغول می کند همین قدرت نفوذ و جریان سازانی هستند که با قیمت یک سهم اصلاحا بازی می کنند و بعضا بخاطر دامنه گسترده انسانی شان از قبیل ترفندهای خرید گروهی یا کانال های تلگرامی و... قابل رهگیری نیستند.
سرمایه گذاران تازه کار و یا نیمه حرفه ای تمایل دارند خودشان سهم را خرید و فروش کنند و برای جلوگیری از اقدامات سفته بازان یک راه حلی که پیش روی سازمان بورس است همین ساماندهی فضای مجازیست!
خیلی ها با شرکت های سرمایه گذاری و مجموعه های سبدگردان آشنایی ندارند، خیلی از مجموعه های سبدگردان نیز سرمایه های خرد را اصلا بحساب نمی آورند و قبول نمی کنند، پس تکلیف چیست نهایتا یک فرد با جستجوی مختصری در سایت های اصلی و فرعی اقدام به کنجکاوی و عضویت در گروه ها و کانال هایی می کند که ممکن است هم سودساز باشند و یا ضرر ساز!
اغلب سودشان را به پای توانمندی خودشان، بخت و اقبال و یا دستاوردهای شخصی خودشان می نویسند و کم کم این تفکر بر آنان غالب شده و ممکن است در آینده با شنیدن اسم یک سهمی با مفاهیم ساده و ابتدایی در آن سهم ورود کنند که غالبا با شکست روبرو می شوند.
به هر حال شاخص بورس که از حدود 180 هزار واحد در ابتدای سال به بیش از 400 هزار واحد رسیده است فراز و نشیب هایی را به همراه داشته است. که سهامداران حقیقی بازار، حتی سهامداران بازار پایه صرفا شیرینی فراز آن را بیاد خواهند سپرد.
این شیرینی به کام سهامداران همان تورمی است که کام جامعه را تلخ می کند، که مقصر آن نه سازمان بورس است و نه سهامداران، بلکه سیاست های غلط اقتصادی  است که می تواند عامل مهم این رویداد باشد.
امنیت اقتصادی مهمترین رکن بازار پولی و بانکی کشور است که افراد آینده نگر، حامی تولید ملی، فعالان اقتصادی با نگاه داشتن همه یا بخشی از سرمایه خود در بازار سرمایه همواره خود را در برابر کاهش ارزش پول ملی تقویت می کنند.
بنابر گفته های بالا شاخص بورس می تواند همان شمشیر دولبه ای باشد که هم نشان از رشد ورود سرمایه به بازار داشته باشد و هم نمایشگر آثار تورمی مترتب بر آن باشد. که این عوامل منفی آن را با دقت و کنکاش در گزارشات مالی شرکت ها، تذکرات بجا، مشاوره های موثر در راستای تقویت تولید و ارزش افزوده و نرخ بهره وری می توان کم رنگ کرد.

رضا علی حیدری
کارشناس بازار سرمایه