به گزارش خبرگزاری اقتصادی ایران ، گزارشی درباره دستورهای اجرایی دونالد ترامپ، رییس جمهور آمریکا در سال ۲۰۱۹ در راستای دستورکار جهانی‌اش نوشته است: ترامپ در ماه مه به عنوان بخشی از کمپین "فشار حداکثری" علیه ایران، دستوری اجرایی را برای تحریم صنعت آهن، فولاد، آلومینیوم و مس ایران امضا کرد.

رییس جمهور آمریکا در ماه ژوئن نیز تحریم‌های تازه‌ای را علیه مقامات ایرانی از جمله آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر انقلاب اسلامی ایران اعمال کرد و ایران را "تهدیدی برای ثبات خاورمیانه" دانست.

ترامپ همچنین در ماه مه تحریم‌هایی را علیه دولت ونزوئلا وضع، دارایی‌های آن در آمریکا را مسدود و تعامل با این کشور را ممنوع اعلام کرد تا همزمان با اعتراضات گسترده در این کشور، فشار را بر نیکولاس مادورو، رییس جمهور ونزولا برای کناره‌گیری از این سمت افزایش دهد.

ترامپ همچنین در ماه اکتبر آنکارا را به دلیل عملیات نظامی در شمال شرق سوریه تحریم کرد و به دلیل دست کشیدن از حمایت از کردها در این منطقه با انتقادات بسیاری روبه‌رو شد.

ترامپ در ماه مه با امضای دستوری به طور رسمی "حاکمیت اسرائیل بر بلندی‌های جولان" را به رسمیت شناخت؛ منطقه‌ای که از سال ۱۹۶۷ از سوریه غصب شده است. این اقدام تغییری رویه‌ای در سیاست چند ۱۰ ساله آمریکا بود و در سطح بین‌المللی بحث‌برانگیز شد.

رییس جمهور آمریکا علاوه بر این در ماه ژوئیه دستوری اجرایی را در خصوص کشور مالی برای تحریم مشارکت در قاچاق مواد مخدر، گروگان‌گیری و حمله به غیرنظامیان و حافظان صلح سازمان ملل امضا کرد.

او در سال ۲۰۱۹ همچنین دستورات اصلاح شده‌ای را در زمینه مقابله با قاچاق انسان در جهان، کاهش کودک‌سربازان و توسعه تجارت با آفریقا بر مبنای "قانون رشد و فرصت آفریقا" امضا کرد.

دستورات اجرایی، فرمان‌هایی کتبی هستند که از سوی رییس جمهور آمریکا به دولت فدرال ارائه می‌شوند و نیازمند تایید در کنگره نیستند. به همین دلیل منتقدان بر این باورند که این دستورات قانونگذاران را دور می‌زنند.