به گزارش خبرنگار مهر، بر اساس تفسیر المیزان، اثر ماندگار علامه سید محمدحسین طباطبایی، آیه هفتم سوره ابراهیم با عبارت «لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکُمْ ۖ وَلَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِی لَشَدِیدٌ» به یکی از اصول بنیادین رابطه انسان با خداوند اشاره می‌کند. این آیه تأکید می‌کند که شکرگزاری از نعمت‌های الهی نه تنها موجب حفظ آن‌ها می‌شود، بلکه باعث افزایش و گسترش نعمت‌ها نیز خواهد شد.

علامه طباطبایی در تفسیر این آیه بیان می‌کند که شکرگزاری تنها به معنای بیان زبانی تشکر نیست، بلکه شامل استفاده صحیح از نعمت‌ها در راه رضای خداوند و بهره‌گیری از آن‌ها در جهت تقرب به پروردگار است. از سوی دیگر، کفران نعمت و ناسپاسی، نه تنها موجب از دست رفتن نعمت‌ها می‌شود، بلکه عذاب شدید الهی را نیز به دنبال خواهد داشت.

تفسیر المیزان همچنین اشاره می‌کند که این آیه یک قانون کلی الهی است که در زندگی فردی و اجتماعی انسان‌ها جاری است. جوامعی که به شکرگزاری و قدردانی از نعمت‌های الهی می‌پردازند، شاهد رشد و برکت در زندگی خود خواهند بود، در حالی که جوامعی که به ناسپاسی روی می‌آورند، با مشکلات و عذاب‌های مختلف مواجه می‌شوند.

این تفسیر بر اهمیت توجه به نعمت‌های الهی و استفاده صحیح از آن‌ها تأکید می‌کند و هشدار می‌دهد که ناسپاسی می‌تواند عواقب سنگینی برای افراد و جوامع به همراه داشته باشد.

با توجه به این تفسیر، شکرگزاری نه تنها یک وظیفه دینی، بلکه یک راهکار عملی برای دستیابی به زندگی بهتر و پربرکت است.