به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه جام جم، آخرین بارچه زمانی بااتوبوس سفرکردید،در اتاق انتظار پزشک نشستید یادر یک سوپرمارکت در صف ایستادید،بدون این‌که کودکی راگوشی به دست ببینید؟متاسفانه در چند سال گذشته مشاهده کودکان نوپایی که به صفحه نمایش‌ تلفن‌های همراه یا تبلت‌ها خیره شده‌اند، در مکان‌های عمومی کاملا عادی شده است.در واقع برخی این نگرانی‌ها را به‌ عنوان یک هراس اخلاقی بی‌اساس ردمی‌کنند؛اما شواهدنشان می‌دهدتماشای نمایشگرهابه‌عنوان سرگرمی کودک،خطر آسیب دائمی روی نسلی ازکودکان رابه همراه دارد.

یک پژوهش جدید که توسط محققان دانشگاه کانتربری در نیوزیلند انجام شده است، نشان می‌دهد کودکانی که بیش از ۹۰ دقیقه در روز به هر نوع صفحه نمایشی (تلویزیون، تلفن‌هوشمند، تبلت، مانیتور و غیره) نگاه می‌کنند، در سنین ۵/۴ تا ۸ سالگی از نظر واژگان (روان بودن حروف)، اعداد و ارتباطات، کمتر از حد متوسط هستند.

آنها همچنین مهارت‌های اجتماعی ضعیف‌تر و سطوح بالاتری از «اختلال ارتباط با همسالان» دارند. اختلال ارتباط با همسالان در این رده سنی شامل احتمال بیشتر تمایل به تنها بازی کردن، کمتر مورد علاقه سایر کودکان بودن، کمتر باملاحظه بودن و احتمالا کمتر به اشتراک گذاشتن اسباب‌بازی‌های خود می‌شوند.

در این پژوهش پیشگام، دانشگاهیان بیش از ۶۰۰۰ کودک دو تا هشت ساله را ردیابی کردند تا تاثیر نقض حد مجاز برای کودکان نوپای دو تا پنج ساله را بررسی کنند که بیشتر از یک ساعت در روز از نمایشگرها استفاده نمی‌کنند. یک ساعت، حداکثر زمان توصیه شده توسط مسئولان بهداشت و درمان است. اما این توصیه توسط والدین زیاد جدی گرفته نمی‌شود؛ به عنوان مثال بیشتر کودکان دو ساله بریتانیایی بیش از دو ساعت در روز را صرف تماشای تلویزیون، بازی با رایانه یا استفاده از تلفن هوشمند می‌کنند. بر اساس آمارهای نظارتی آفکام (اداره ارتباطات بریتانیا)، از هر پنج کودک، یک نفر در دو سالگی صاحب گوشی هوشمند است.

کودکانی که بیش از دو و نیم ساعت از نمایشگرها استفاده می‌کردند، وضعیت بدتری نیز داشتند و مشکلات‌شان بیشتر بود. در مقابل، کودکانی که کمتر از حدتوصیه شده بین‌المللی(یک ساعت درروز)نمایشگرها راتماشا می‌کردند،مهارت‌های زبانی بهتر،سطح تحصیلی بالاترومشکلات‌رفتاری‌کمتری داشتندوهمچنین‌درسنین چهارتاهشت‌سالگی نسبت به میانگین،اجتماعی‌تر بودند.تاثیرنقض محدودیت‌های زمانی نمایشگرها تا هشت سالگی به اندازه کافی قابل توجه بود؛ به این معنی که بیشتر این کودکان از نظر سطح تحصیلی در رتبه یک سوم پایینی کلاس خود قرار دارند.مگان گاث، از پژوهشگران این مطالعه می‌گوید: «ما یک رابطه خطی پیدا کردیم؛ بنابراین کودکان هر چه زمان بیشتری در معرض نمایشگرها قرار داشتند، به همان میزان در نتایج موارد آزمایش بدتر بودند.»

در این گزارش آمده است که میزان زمانی که کودکان به طور فزاینده‌ای به صورت آنلاین سپری می‌کنند، توضیح می‌دهد که چرا معلمان شاهد این معضل هستند که کودکان در پنج سالگی با مهارت‌های زبانی، آموزشی و اجتماعی کمتری نسبت به گذشته، وارد پیش‌دبستانی و مدرسه می‌شوند.
پژوهشگران معتقدند که میزان اسکرین‌تایم (مدت زمان استفاده از دستگاه‌های دارای صفحه نمایش دیجیتال) در اوایل کودکی، مهارت‌هایی که کودکان هنگام ورود به مدرسه دارند را پیش‌بینی می‌کند. افزایش چشمگیر استفاده از نمایشگرها در سال‌های اخیر ممکن است تا حدی توضیح دهد که چرا آمادگی ورود به مدرسه تا این حد کاهش یافته است.

به گفته محققان، این فراتروبالاتر از خطرات سلامتی ناشی از بی‌تحرکی کودکان است، زیرا افزایش اسکرین‌تایم(زمان تماشا) کودکان، مشکلات سلامتی از جمله چاقی، بالا رفتن نرخ بیماری و مراجعات مکرر به پزشکان را نیز در پی دارد. آنها می‌گویند کاهش زمانی که کودکان صرف تماشای تلویزیون یا فضای آنلاین می‌کنند، می‌تواند تاثیرات قابل توجهی بر کیفیت آموزش و سلامت کودکان داشته باشد.

در گزارشی که در نشریه روانشناسی رشد منتشر شده، آمده است: «با توجه به فراگیر بودن رسانه‌های نمایشی در زندگی روزمره کودکان و این واقعیت که میزان استفاده از آن به راحتی قابل تغییر است، تاثیراتش بر سلامت عمومی در بلندمدت احتمالا قابل توجه خواهد بود.»
دستورالعمل‌های مورد توافق بین‌المللی سازمان بهداشت جهانی (WHO) توصیه می‌کند کودکان زیر دو سال از هیچ‌نوع نمایشگری استفاده نکنند و کودکان بین ۲ تا ۵ سال نیز کمتر از یک ساعت در روز از آن استفاده کنند. با این حال، تحقیقات فعلی به طور مداوم نشان داده است که تا ۸۰ درصد کودکان دو ساله و ۹۵ درصد کودکان سه ساله در جهان بالاتر از سطح توصیه شده با نمایشگرهای دیجیتال درگیر هستند.