به گزارش سلامت نیوز به نقل از مهر،رئیس مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت، قباد مرادی، به تشریح آخرین وضعیت شیوع این بیماری در ایران و جهان و علائم آن پرداخت.

مرادی اظهار کرد که بیش از 100,000 مورد آبله میمونی در 122 کشور جهان گزارش شده است و این بیماری که قبلاً محدود به قاره آفریقا بود، اکنون در تمامی قاره‌ها مشاهده می‌شود. در دو سال گذشته، 115 کشور به طور مستقیم با شیوع این بیماری مواجه بوده‌اند. کشورهای همسایه ایران، شامل پاکستان، عربستان سعودی، عمان، قطر، بحرین و امارات متحده عربی، نیز گزارش‌هایی از موارد ابتلا به این بیماری داشته‌اند.

در ایران، اولین مورد آبله میمونی در سال 1401 شناسایی شد. یک خانم 34 ساله ساکن اهواز که سابقه سفر به کانادا داشت، با علائمی همچون تب، لرز و تاول به پزشک مراجعه کرد. پس از انجام آزمایشات، این بیماری تشخیص داده شد. از آن زمان، هیچ مورد گسترده دیگری از این بیماری در کشور گزارش نشده است، اما مسئولان بهداشت همچنان بر پایش و کنترل دقیق وضعیت بیماری تاکید دارند.

علائم آبله میمونی مشابه بیماری‌هایی مانند آبله مرغان و سایر بیماری‌های ویروسی است و معمولاً شامل:

• تب و لرز
• سردرد شدید
• دردهای عضلانی و کمردرد
• تورم غدد لنفاوی
• ضایعات پوستی که به شکل تاول‌های کوچک و بزرگ ظاهر می‌شوند.

ضایعات پوستی معمولاً در عرض یک تا سه روز پس از بروز تب نمایان می‌شوند و ممکن است در مناطق مختلف بدن، از جمله صورت، دست‌ها، پاها، دهان، اندام تناسلی و حتی چشم‌ها ظاهر شوند. این تاول‌ها معمولاً ابتدا به صورت صاف یا کمی برجسته هستند و سپس مایع شفاف یا زردی داخل آنها جمع می‌شود که در نهایت خشک شده و پوسته‌پوسته می‌شوند.

تشخیص آبله میمونی به طور دقیق از طریق آزمایش‌های تخصصی انجام می‌شود. از جمله روش‌های تشخیص عبارتند از:

• آزمایش PCR برای شناسایی ژنوم ویروس
• کشت سلولی برای جداسازی ویروس
• شناسایی آنتی‌ژن‌ها و آنتی‌بادی‌های ویروس در خون بیمار که معمولاً پس از چند روز از بروز بثورات پوستی قابل شناسایی هستند.

مرادی تأکید کرد که آبله میمونی عمدتاً از طریق تماس مستقیم با ضایعات پوستی فرد مبتلا یا ترشحات بدن از فرد به فرد منتقل می‌شود. همچنین تماس با لباس‌ها و ملحفه‌های بیمار نیز می‌تواند موجب انتقال ویروس شود. در حال حاضر، افراد مبتلا و برخی موش‌های خاص مهمترین مخزن انتقال این ویروس هستند.

در حال حاضر، درمان اختصاصی برای بیماری آبله میمونی وجود ندارد. اما با مراقبت‌های مناسب، می‌توان از پیشرفت بیماری جلوگیری کرد. اقدامات پیشنهادی شامل:

• شستشو و استحمام روزانه
• پانسمان ضایعات پوستی با مواد خشک برای جلوگیری از بروز عفونت‌های ثانویه
• عدم دستکاری یا آسیب رساندن به ضایعات پوستی برای جلوگیری از گسترش ویروس

بیماری‌های دیگری نیز ممکن است علائمی مشابه آبله میمونی داشته باشند، از جمله:

• آبله مرغان
• حساسیت‌های دارویی
• تب‌خال
• بیماری‌های ویروسی دیگر که باعث بروز ضایعات تاولی می‌شوند.

مرادی تأکید کرد که در صورتی که فردی علائمی مانند تب، لرز و تاول‌های پوستی مشابه آبله میمونی را مشاهده کند، به خصوص اگر 21 روز قبل از بروز علائم سابقه سفر به خارج از کشور یا تماس با افراد مبتلا به آبله میمونی داشته باشد، باید سریعاً به پزشک یا نزدیک‌ترین مرکز خدمات بهداشتی مراجعه کند. در صورت امکان، خود را ایزوله کرده و از تماس نزدیک با دیگران خودداری کند.

• شستن دست‌ها با آب و صابون یا استفاده از محلول‌های ضدعفونی‌کننده
• اجتناب از تماس نزدیک با افراد مبتلا
• پوشاندن ضایعات پوستی با پانسمان خشک و تمیز

با وجود شیوع جهانی آبله میمونی، خوشبختانه تعداد موارد ابتلا در ایران محدود بوده است. اما با توجه به افزایش موارد در کشورهای همسایه، نیاز به پیشگیری و مراقبت‌های بهداشتی در این زمینه بیشتر از همیشه احساس می‌شود. آموزش عمومی و رعایت بهداشت فردی می‌تواند به کنترل و جلوگیری از گسترش این بیماری کمک کند.