فرادید: محققان مومیایی یک گربه شمشیردندان تازه متولدشده که حداقل ۳۵۰۰۰ سال پیش در یخبندان سیبری مرده بود را بیرون کشیدند؛ آن هم در حالی که هنوز سبیل‌ها و چنگال‌هایش سالم هستند.

تجزیه و تحلیل جدیدی از سر و قسمت بالای بدن این بچه‌گربه که به طرز شگفت‌آوری سالم باقی مانده، نشان داد این بچه‌گربه هنگام مرگ در منطقه‌ای که امروزه جمهوری ساخا (یا یاقوتستان) در شمال شرقی روسیه است، فقط ۳ هفته داشته است. دانشمندان استخوان‌های لگن، استخوان ران و ساق پا را که همراه مومیایی سر و تنه جانور در یک بلوک یخی محصور شده بودند، پیدا کردند. شرایط مرگ این حیوان هنوز روشن نیست.

یافتن بقایای سالم گربه‌های شمشیردندان بسیار نادر است. این گربه متعلق به گونه هوموتریوم لاتیدنز (H. latidens) است. گربه‌های شمیشردندان از جنس منقرض‌شده‌ی هوموتریوم در سراسر جهان در دوران پلیوسین (۵.۳ تا ۲.۶ میلیون سال پیش) و اوایل پلیستوسین (۲.۶ میلیون تا ۱۱۷۰۰ سال پیش) می‌زیستند، اما شواهد نشان می‌دهد این گروه اواخر قرن پلیستوسین (که به آخرین عصر یخبندان نیز شناخته می‌شود) گسترش کمتری پیدا کردند.

این مومیایی کوچک و منجمد نشان می‌دهد H. latidens به خوبی با شرایط عصر یخبندان سازگار بوده است. محققان این لاشه را با لاشه یک توله‌شیر ۳ هفته‌ای مدرن مقایسه کردند و دریافتند این بچه‌گربه شمشیردندان پنجه‌های پهن‌تری داشته و پد وابسته به مچ نداشته است (بالشتک‌های روی مفصل مچ که در گربه‌سانان امروزی به عنوان ضربه‌گیر عمل می‌کند). این سازگاری‌ها به گربه‌های شمشیردندان امکان می‌داد به راحتی در برف راه بروند، در حالی که خز ضخیم و نرم روی مومیایی از این حیوان در برابر دماهای قطبی محافظت می‌کرده است.

مقایسه‌ی گربه‌های شمشیردندان با شیر نشان داد گربه‌های شمشیردندان دهان بزرگ‌تر، گوش‌های کوچک‌تر، اندام جلویی کشیده‌تر، موهای تیره‌تر و گردن بسیار ضخیم‌تری داشتند. محققان قبلاً از مطالعه اسکلت‌های هولوتریوم بالغ می‌دانستند این گربه‌های شمشیردندان بدنی کوتاه و اندام‌های کشیده داشتند، اما تحقیقات جدید نشان داد آن‌ها از ۳ هفتگی این ویژگی‌ها را داشتند.

بررسی رادیوکربن خز مومیایی نشان داد این بچه‌گربه حداقل ۳۵۰۰۰ سال و احتمالا ۳۷۰۰۰ سال در یخبندان دائمی دفن شده است. این لاشه سال ۲۰۲۰ از سواحل رودخانه بادیاریخا در یاکوتیا بیرون کشیده شد و کشف آن فرصتی بود تا محققان برای نخستین بار ویژگی‌های فیزیکی H. latidens از جمله بافت خز، شکل پوزه و توزیع توده عضلانی آن‌ها را توضیح دهند.

جالب است که هنوز پنجه‌ها و سبیل‌های این بچه‌گربه سالم هستند. با این حال، محققان خاطرنشان کردند مژه‌های آن از بین رفته‌اند.

در تجزیه و تحلیل جدید، گونه‌ای که مومیایی به آن تعلق دارد و ویژگی‌های برجسته آن شناسایی شدند، اما نویسندگان در حال کار روی مقاله جدیدی هستند. آن‌ها می‌گویند: «ویژگی‌های آناتومیکی این یافته در مقاله بعدی با جزئیات بیشتری توضیح داده خواهد شد.»