به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حجت‌الاسلام سیدحمید میرباقری در مراسم عزاداری ایام شهادت امام رضا علیه‌السلام که در سرای نادعلی بازار بزرگ تهران برگزار شد، گفت: یکی از نکات مهم زندگی امام رضا علیه‌السلام این بود که حضرت وقتی سر سفره می‌نشست، نمی‌فرمود غذاهایی که باقی مانده را دور نریزید و به نیازمندان دهید بلکه بهترین جای سفره را برای فقرا کنار می‌گذاشت. روغن ریخته را خرج امامزاده نمی‌کرد. غذای دست‌نخورده را انفاق می‌کرد. در قرآن می‌خوانیم «لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتّى تُنْفِقُوا مِمّا تُحِبُّونَ»؛ یعنی به مقام برّ نمی‌رسید تا زمانی که از آنچه دوست دارید،‌ انفاق کنید. زن سائل به درب خانه امیرالمؤمنین علیه‌السلام رفت و حضرت زهرا سلام‌الله علیها پیراهن تازه خود را به آن فقیر داد. خداوند به پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله وحی کرد به خاطر این عمل، هر چه بخواهی به تو عطا می‌کنم.

وی افزود: زمانی که از انفاق صحبت می‌کنیم، صرفاً جنبه مادی مدنظر نیست بلکه جنبه‌های معنوی هم دارد. امام حسین علیه‌السلام در مسیر مشیت خداوند بهترین‌های زندگی خود را تقدیم کرد. حضرت علی اکبر و حضرت ابوالفضل علیهما السلام را نثار خدا کرد و در انتها خود نیز به شهدا ملحق شد. شما وقتی با شخص کریم معامله می‌کنید، ماجرا تفاوت می‌کند.  به ظاهر یک ریال صدقه می‌دهید، اما خدای کریم آن را مضاعف می‌کند و اصلاً منش خداوند تکریم انسان است، لذا بالاسر مؤمنین کراماً کاتبین را قرار داده تا کریمانه اعمال را ثبت کنند.

حجت‌الاسلام میرباقری ویژگی دوم در سیره امام رضا علیه‌السلام را نشست و برخاست با فقرا دانست و گفت: حتی آن زمانی که به ولایت عهدی رسیدند، با خادمان خود سر سفره می‌نشست. اینگونه نبود که با یک جریان و افراد خاص نشست و برخاست کند. ما در زندگی‌های خود اقوام غنی و فقیر داریم، اما به کدام یک بها می‌دهیم؟ اصلاً دیدار با فقرا آثاری مادی و معنوی برای تو در پی دارد. اول اینکه او را خوشحال می‌کنی و این امر نزد خدا ضریب بسیاری دارد. دوم اینکه بسیاری از گره‌هایی که در دنیا داری، فراموش می‌شود. چون پایین‌تر از خود را دیدی.

وی افزود:امام در تشییع جنازه مؤمنین شرکت می‌کرد و برای آنها احترام قائل بود. اگر یک خدمتکاری مشغول غذا خوردن بود، او را صدا نمی‌کرد تا زمانی که غذای آن خدمتکار تمام شود. کسی را سر سفره بلند نمی‌کرد. گره‌گشایی از مؤمنان را در اولویت قرار می‌داد. امام با کلامش دل کشی را نمی‌شکست. یک حرف طعنه‌آمیز به دیگران نمی‌زد. خیلی‌ها زبانشان نیش دارد.

این کارشناس مذهبی گفت: امام رضا علیه‌السلام محتاجی را رد نمی‌کرد. یکی از خراسان به سفر حج رفته بود. پول‌هایش را گم کرده بود. به درب خانه امام رضا علیه‌السلام آمد. حضرت در قسمت بیرونی منزل با اصحاب خود نشسته بود. گفت وضع مالی‌ام خوب است، اما پولم را از دست دادم. من امکان بازگشت ندارم. خراسان که برگشتم، از سمت شما صدقه می‌دهم. امام رضا علیه‌السلام او را نگه داشتند. به درون منزل رفتند. یک وقتی دیدند صدای امام هست، اما خودشان نیستند. بعد فرمود آقای خراسانی کجاست؟ دستشان را از در بیرون آوردند، اما خودشان بیرون نیامدند. فرمود این پول را بگیرد و صدقه هم از جانب ما نده. این یعنی کرامت و تکریم سائل.  ما نباید دیگران را مدیون خود کنیم. اگر مالی را به محتاجی بخشیدی، عوض نخواهی.

انتهای‌پیام/