به گزارش خبرگزاری اقتصاد ایران ، محمد مهرابی گفت: زبان فارسی، بهعنوان یکی از غنیترین و تأثیرگذارترین زبانهای جهان، نقشی بیبدیل در شکلگیری و توسعه هنرهای مختلف در ایران و مناطق پارسیزبان ایفا کرده است. ابوالقاسم فردوسی، شاعر حماسهسرای ایرانی، با خلق شاهنامه نهتنها زبان فارسی را از خطر فراموشی نجات داد، بلکه آن را بهعنوان ابزاری قدرتمند برای خلق آثار هنری در حوزههای ادبیات، نقاشی، موسیقی، تئاتر و دیگر هنرها تثبیت کرد.
وی افزود: در بررسی تأثیر زبان فارسی در هنر و نقش بیمانند فردوسی در این مسیر میتوان به زبان فارسی و ادبیات حماسی اشاره کرد. فردوسی با شاهنامه، زبان فارسی را به اوج شکوفایی رساند. این اثر نهتنها یک حماسه ادبی است، بلکه منبعی الهامبخش برای دیگر شاخههای هنری محسوب میشود.
وی ادامه داد: اشعار فردوسی، اگرچه بیشتر حماسی هستند، اما در برخی اجراهای موسیقی سنتی و حتی مدرن بهصورت تصنیف یا آواز بازخوانی شدهاند که این نشاندهنده ظرفیت زبان فارسی در انتقال احساسات و داستانسرایی از طریق موسیقی است.
مهرابی خاطر نشان کرد: از موارد دیگر تأثیر ادبیات فارسی در هنر میتوان به تأثیر در تئاتر و هنرهای نمایشی اشاره کرد. داستانهای شاهنامه، با دیالوگهای قوی و دراماتیک، منبعی غنی برای هنرهای نمایشی بودهاند. زبان فارسی، با قابلیت ایجاد گفتوگوهای عمیق و پراحساس، به کارگردانان تئاتر و فیلمسازان امکان داده تا داستانهای حماسی را به نمایشهای تأثیرگذار تبدیل کنند. نمایشهای تعزیه، که ریشه در فرهنگ ایرانی دارند، و همچنین تئاترهای مدرن بر اساس شاهنامه، نمونههایی از این تأثیر هستند. زبان فارسی در این آثار بهعنوان ابزاری برای انتقال فرهنگ و هویت ملی عمل کرده است.
وی یادآور شد: نقش فردوسی در حفظ هویت فرهنگی و هنری انهم در دورانی که ایران تحت تأثیر زبان عربی قرار داشت، هویت و فرهنگی ایران را حفظ کرد. شاهنامه نهتنها یک اثر ادبی، بلکه یک سند فرهنگی است که ارزشهای اخلاقی، ملی و انسانی را از طریق زبان فارسی به نسلها منتقل کرده است.
رئیس حوزه هنری البرز اذعان داشت: زبان فارسی، بهویژه از طریق شاهکار فردوسی، شاهنامه، تأثیر عمیقی بر هنرهای مختلف از جمله ادبیات، نگارگری، موسیقی، تئاتر و خوشنویسی داشته است. این زبان به دلیل غنای واژگانی و موسیقایی بودن و ظرفیت تصویرسازی، بستری بینظیر برای خلق آثار هنری فراهم کرده است.