به گزارش خبرگزاری اقتصاد ایران، این رویکرد، نه تنها می‌تواند منابع مالی جدیدی برای کشور به ارمغان آورد، بلکه در ایجاد فرصت‌های شغلی گسترده و توزیع عادلانه ثروت در مناطق کمتر توسعه‌یافته، نقشی بی‌بدیل ایفا کند.

معادن کوچک؛ گنجینه‌های فراموش‌شده

ایران با دارا بودن حدود ۷ درصد ذخایر معدنی جهان و ۶۸ نوع ماده معدنی کشف شده، یکی از ۱۰ کشور برتر دنیا از نظر تنوع و میزان ذخایر معدنی است. با این حال، بخش قابل توجهی از این ظرفیت عظیم، به ویژه در معادن کوچک و متوسط، به دلیل کمبود سرمایه‌گذاری، ضعف تکنولوژی، مشکلات مجوز و نبود زیرساخت‌ها، سال‌هاست که غیرفعال یا نیمه‌فعال باقی مانده است. احیای این معادن، به معنای بازگرداندن این گنجینه‌های خفته به چرخه تولید و ثروت‌آفرینی است.

تأثیرات شگرف احیای معادن کوچک بر اقتصاد ایران:

 معادن کوچک عمدتاً در مناطق روستایی و کمتر توسعه‌یافته قرار دارند. فعال‌سازی این معادن، به طور مستقیم برای بومیان منطقه شغل ایجاد می‌کند. این اشتغال‌زایی پایدار، از مهاجرت روستاییان به شهرها جلوگیری کرده و به توسعه متوازن منطقه‌ای کمک می‌کند.

علاوه بر خود معدن، صنایع جانبی مانند حمل‌ونقل، فرآوری مواد معدنی، ساخت قطعات و تجهیزات، خدمات مهندسی و … نیز رونق می‌گیرند که این امر منجر به اشتغال‌زایی غیرمستقیم در مقیاس وسیع‌تر می‌شود.

افزایش تولید ناخالص داخلی (GDP):

 هر ماده معدنی که از زمین استخراج و به چرخه تولید وارد می‌شود، به افزایش تولید ناخالص داخلی کشور کمک می‌کند. با فعال شدن هزاران معدن کوچک، حجم قابل توجهی از مواد معدنی (سنگ آهن، مس، کرومیت، سیلیس، فلدسپات و …) به ارزش اقتصادی کشور افزوده خواهد شد.

احیای معادن کوچک می‌تواند به توسعه صنایع فرآوری در کنار معدن منجر شود. این امر، به جای خام‌فروشی، ارزش افزوده بالاتری را نصیب کشور می‌کند و به ارتقای صنایع داخلی کمک می‌نماید.

توسعه صادرات غیرنفتی و ارزآوری:

 با افزایش تولید مواد معدنی و محصولات فرآوری شده، ایران می‌تواند صادرات غیرنفتی خود را تنوع بخشد. این امر به کاهش وابستگی به درآمدهای نفتی و مقاوم‌سازی اقتصاد در برابر شوک‌های بیرونی کمک می‌کند.

صادرات محصولات معدنی به بازارهای جهانی، ارزآوری قابل توجهی برای کشور به همراه دارد که می‌تواند در تأمین نیازهای وارداتی و تقویت بنیه ارزی کشور موثر باشد.

کاهش فشار بر معادن بزرگ و بهینه‌سازی مصرف منابع:

 تمرکز بیش از حد بر معادن بزرگ، فشار زیادی را بر ذخایر معدنی خاص وارد می‌کند. احیای معادن کوچک، به توزیع عادلانه‌تر بهره‌برداری از منابع معدنی کمک کرده و عمر مفید معادن بزرگ را افزایش می‌دهد.

 بسیاری از معادن کوچک حاوی ذخایر ارزشمندی هستند که به دلیل مقیاس کوچک، مورد غفلت واقع شده‌اند. فعال‌سازی آنها، استفاده بهینه‌تر از تمامی ظرفیت‌های معدنی کشور را ممکن می‌سازد.

توسعه متوازن و رفع محرومیت:

 برای احیای معادن کوچک، نیاز به توسعه زیرساخت‌هایی مانند راه‌ها، برق، آب و ارتباطات در مناطق اطراف آنهاست. این امر به توسعه عمومی این مناطق و بهبود کیفیت زندگی بومیان منجر می‌شود.

 ایجاد فرصت‌های شغلی و رونق اقتصادی در مناطق محروم، به کاهش نابرابری‌های منطقه‌ای و تقویت عدالت اجتماعی کمک می‌کند.

چالش‌ها و راهکارها:

دسترسی به سرمایه برای بخش خصوصی و سرمایه‌گذاران خرد، از مهم‌ترین چالش‌هاست. ارائه تسهیلات بانکی با سود کم و حمایت از صندوق‌های سرمایه‌گذاری خطرپذیر، می‌تواند گره‌گشا باشد.

فرآیندهای پیچیده و زمان‌بر برای اخذ مجوزها و حل اختلافات مالکیتی، مانع بزرگی است. ساده‌سازی قوانین و تسریع در صدور مجوزها حیاتی است.

 بسیاری از معادن کوچک نیازمند به‌کارگیری تکنولوژی‌های نوین برای استخراج و فرآوری اقتصادی هستند. حمایت از شرکت‌های دانش‌بنیان و انتقال تکنولوژی می‌تواند موثر باشد.
 بهره‌برداری از معادن باید با رعایت کامل استانداردهای زیست‌محیطی صورت گیرد تا از آسیب به طبیعت جلوگیری شود.

به گزارش اکونیوز، احیای معادن کوچک و متوسط، یک استراتژی برد-برد برای اقتصاد ایران است. این رویکرد نه تنها به مقابله با تحریم‌ها و ایجاد درآمدهای جدید کمک می‌کند، بلکه با فعال‌سازی ظرفیت‌های خفته، اشتغال پایدار ایجاد کرده، به توسعه متوازن منطقه‌ای منجر شده و بنیان‌های اقتصاد مقاومتی را تقویت می‌بخشد. با تدبیر، برنامه‌ریزی جامع و حمایت همه‌جانبه، می‌توان این گنجینه‌های خفته را به موتور محرکه جهش اقتصادی و رفاه عمومی در کشور تبدیل کرد.