به گزارش خبرگزاری اقتصاد ایران ، این فرش‌ها با طرح‌ها و نقش‌های منحصر به فرد و متنوعی، بخشی از میراث فرهنگی و هنری هر منطقه هستند و به دلیل کیفیت بالا و ارزش هنری، در سراسر جهان مورد توجه قرار دارند. 
اما در سال های اخیر به دلیل مشکلاتی که برای فعالان این بخش رخ داد تولید آن کاهش یافته است.

از دست رفتن حجم بالای فروش در بازارهای اروپایی و آمریکایی به دلیل تحریم‌ها، عرضه فرش‌های بی‌کیفیت و ارزان‌قیمت کشورهای چین و هند با عنوان فرش‌های دستباف ایرانی ، مشکلات در نقل و انتقال پول و حضور در بازارهای بین‌المللی، اجرای سیاست نادرست تعهد ارزی از جمله مشکلات این حوزه است.

به گزارش اکونیوز، برای احیای صنعت فرش دستباف و تقویت جایگاه آن، می‌توان راهکارهای زیر را در پنج حوزه‌ی اصلی دسته‌بندی کرد:

 تقویت کیفیت و نوآوری
استانداردسازی مواد اولیه: استفاده از پشم و رنگ‌های طبیعی با گواهی کیفیت
خلاقیت در طراحی: تلفیق طرح‌های سنتی با سلایق مدرن (موتیف‌های مینیمال، رنگ‌بندی روز)
فناوری نرم‌افزار: به‌کارگیری CAD برای پیش‌نمایش طرح و کاهش خطا

 توسعه بازار و برندینگ
نشان جغرافیایی و حفاظتی: ثبت ملی/بین‌المللی «فرش ابرکوه» یا «فرش سنندج»
ساخت برند قدرتمند: داستان‌سرایی (Storytelling) پیرامون هر منطقه و بافنده
حضور در نمایشگاه‌های بین‌المللی و بازارهای هدف (اروپا، آمریکای شمالی، ژاپن)

 دیجیتال مارکتینگ و فروش آنلاین
فروشگاه‌های تخصصی اینترنتی و پلتفرم‌های Marketplace (ای‌بی، اتسی)
تولید محتوای ویدیویی و تصویری (روند بافت، معرفی بافنده)
تعامل در شبکه‌های اجتماعی: اینستاگرام، پینترست، تیک‌تاک

توانمندسازی نیروی کار
آموزش مهارتی و ارتقای سطح بافندگان (دوره‌های طراحی، بازاریابی، بسته‌بندی)
ایجاد کارگاه‌های اشتغال‌زایی و تعاونی‌های تولیدی
حمایت از جوانان و زنان سرپرست خانوار با تسهیلات ویژه

 حمایت‌های مالی و سیاست‌گذاری
تضمین خرید دولتی و هدیه فرش در پروژه‌های مهم (هتل‌ها، سفارت‌ها)
تأمین مالی (وام کم‌بهره، بیمه مهارت و محصولات)
سیاست‌های «خرید تضمینی» و مشوق‌های صادراتی (معافیت‌های گمرکی)

جمع‌بندی

با تلفیق کیفیت، نوآوری و بازاریابی حرفه‌ای و در کنار حمایت‌های مالی-سیاست‌گذاری، می‌توان زنجیره ارزش فرش دستباف را از میدان بافت تا رقابت در بازارهای جهانی تقویت کرد و این هنر-صنعت را احیا نمود.