ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان

به گزارش بخش بین‌الملل خبرگزاری اقتصاد ایران به نقل از Han Kyoreh، برخی بر این باورند که امتناع سرسختانه شی جین پینگ، رئیس‌جمهور چین، از تسلیم شدن در برابر تهدیدهای دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، ناشی از ماهیت متفاوت ساختارهای تجاری دو کشور است. چین عمدتاً کالاهای نهایی را به ایالات متحده می‌فروشد، در حالی که ایالات متحده مواد خام صنعتی و محصولات نیمه‌تمام را صادر می‌کند. افزایش تعرفه‌ها قطعاً ضربه سنگین‌تری به ایالات متحده وارد خواهد کرد، زیرا احتمالاً پیامدهای آن در زندگی روزمره آمریکایی‌های عادی بیشتر احساس می‌شود.

بر اساس آمار وزارت بازرگانی ایالات متحده و انجمن تجارت بین‌المللی کره تا روز چهارشنبه، ایالات متحده در سال 2024 با چین کسری تراز تجاری کالایی به ارزش 295.2 میلیارد دلار داشته است. چین کالاهایی به ارزش 439.7 میلیارد دلار به ایالات متحده صادر کرد، در حالی که ایالات متحده تنها موفق به فروش 144.6 میلیارد دلار به چین شد.

تفاوت فاحشی در انواع محصولاتی وجود دارد که هر کشور می‌خرد و می‌فروشد. پنج کالای صادراتی برتر چین به ایالات متحده در سال گذشته (بر اساس حجم) عبارت بودند از دستگاه‌های ارتباط بی‌سیم مانند تلفن‌های هوشمند (46.6 میلیارد دلار)، ماشین‌های پردازش خودکار داده مانند لپ‌تاپ (41.2 میلیارد دلار)، باتری (13.4 میلیارد دلار)، قطعات خودرو (11.5 میلیارد دلار) و اسباب‌بازی (10.6 میلیارد دلار).

از سوی دیگر، پنج کالای صادراتی بزرگ از ایالات متحده به چین عبارت بودند از سویا (14.1 میلیارد دلار)، هواپیما و قطعات مربوطه (11.2 میلیارد دلار)، مدارهای مجتمع الکترونیکی مانند نیمه‌رساناها (8.7 میلیارد دلار)، داروهای بیولوژیک (6.4 میلیارد دلار) و پروپان و گاز طبیعی (6.3 میلیارد دلار).

حتی اسباب بازی گران شد

این تضاد در کالاهای صادراتی منجر به تأثیر متفاوت تعرفه‌ها می‌شود. زمانی که ترامپ تعرفه متقابل 145 درصدی بر کالاهای چینی وضع کرد، این مصرف‌کنندگان عادی بودند که به جای کسب‌وکارها، نگرانی فوری خود را ابراز کردند. از آنجایی که کالاهای مصرفی عمده صادرات چین به ایالات متحده را تشکیل می‌دهند، آمریکایی‌ها از مقدار زیادی محصولات ساخت چین در زندگی روزمره استفاده می‌کنند.

مجموعه‌ای از گزارش‌های رسانه‌ای آمریکایی به زودی ادعا کردند که قیمت آیفون‌ها گران‌تر خواهد شد. پس از آن گزارش‌های دیگری منتشر شد که نگران بودند حتی قیمت اسباب‌بازی‌های کودکان نیز سر به فلک بکشد. چهل درصد از عروسک‌های باربی، یکی از نمادین‌ترین اسباب‌بازی‌های جهان، در چین تولید می‌شوند.

همچنین جایگزین‌های کمی برای کالاهای مصرفی ساخت چین وجود دارد. چین به دلیل هزینه‌های پایین نیروی کار در قیمت بسیار رقابتی است، و این امر تقریباً غیرممکن است که کشورهای دیگر کالاهای مصرفی را به ارزانی چین تولید و به ایالات متحده صادر کنند.

ترس از افزایش قیمت‌ها در میان آمریکایی‌ها در حال تبدیل شدن به یک سردرد سیاسی قابل توجه برای ترامپ است. اعتقاد بر این است که تصمیم او در روز یکشنبه (به وقت محلی) برای معاف کردن تلفن‌های هوشمند، لپ‌تاپ‌ها و سایر اقلام از تعرفه متقابل و اعمال عوارض جداگانه برای هر کالا، ناشی از واکنش منفی رسانه‌ها علیه افزایش قیمت کالاهای مصرفی چینی است.

در مقابل، به نظر می‌رسد رئیس‌جمهور شی جین پینگ نسبتاً بی‌تفاوت است. کالاهای آمریکایی که چین تعرفه تلافی‌جویانه 125 درصدی بر آن‌ها وضع کرده است، عمدتاً مواد خام و کالاهای واسطه‌ای مورد استفاده صنایع هستند، بنابراین شوک تعرفه‌ای فوری توسط شرکت‌ها احساس خواهد شد نه شهروندان عادی.

پلن بی چینی‌ها برای مشکل تعرفه

برخلاف ایالات متحده، چین انواع کالاهای جایگزین را نیز تامین کرده است. چین در طول جنگ تجاری در دوره اول ریاست جمهوری ترامپ، به تدریج وابستگی خود به واردات از ایالات متحده را کاهش داد. سهم ایالات متحده از کل واردات چین از 8.4 درصد در سال 2017 به 6.4 درصد در سال گذشته کاهش یافت. اگر محصولات آمریکایی به دلیل تعرفه‌ها گران‌تر شوند، شرکت‌های چینی می‌توانند به دنبال واردات سویا از آمریکای مرکزی و جنوبی باشند، در حالی که گاز طبیعی را می‌توان از خاورمیانه تامین کرد. روز سه‌شنبه، رئیس‌جمهور شی اعلام کرد که چین دیگر هیچ هواپیمای بوئینگ از ایالات متحده وارد نخواهد کرد.

جونگ جی هیون، رئیس تیم چین در موسسه سیاست اقتصاد بین‌المللی کره می‌گوید: چین و ایالات متحده ساختارهای واردات و صادرات متفاوتی دارند، بنابراین مردم آمریکا شوک بسیار بزرگتری را احساس خواهند کرد زیرا در معرض افزایش تعرفه کالاهای مصرفی چینی قرار می‌گیرند. نگرانی‌هایی در مورد افزایش قیمت‌ها وجود خواهد داشت زیرا ایالات متحده توانایی محدودی برای یافتن جایگزین برای کالاهای ساخت چین دارد. در مقابل، چین از زمان اولین دولت ترامپ، طیف متنوعی از کانال‌های پشتیبان برای کالاهای آمریکایی ایجاد کرده و سطح خودکفایی خود را در مواد خام افزایش داده است.