ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان
به گزارش بخش بینالملل خبرگزاری اقتصاد ایران به نقل از ABC، آلمان پرجمعیتترین کشور در اتحادیه اروپا با ۲۷ کشور عضو و عضو برجسته ناتو است. این کشور پس از ایالات متحده، بزرگترین تامینکننده تسلیحات اوکراین بوده است. این کشور در شکل دادن به پاسخ این قاره به چالشهای سالهای آینده، از جمله سیاست خارجی و تجاری تقابلی دولت ترامپ، نقش اساسی خواهد داشت.
بیش از ۵۹ میلیون نفر از جمعیت ۸۴ میلیونی این کشور واجد شرایط انتخاب ۶۳۰ عضو مجلس سفلی پارلمان، بوندستاگ هستند که در زیر گنبد شیشهای ساختمان تاریخی رایشستاگ برلین کرسیهای خود را تصاحب خواهند کرد.
سیستم انتخاباتی آلمان به ندرت اکثریت مطلق را به دست احزاب میدهد و به نظر نمیرسد هیچ حزبی این بار به آن نزدیک باشد. انتظار میرود که دو یا چند حزب ائتلافی را تشکیل دهند که پس از مذاکرات دشوار احتمالی که هفتهها یا حتی ماهها به طول میانجامد، بوندستاگ صدراعظم بعدی را انتخاب خواهد کرد.
این انتخابات هفت ماه زودتر از موعد مقرر اصلی خود برگزار میشود، پس از اینکه ائتلاف صدراعظم چپ میانه، اولاف شولتز، در نوامبر، سه سال پس از دورهای که به طور فزایندهای تحت تاثیر اختلافات داخلی قرار داشت، از هم پاشید. نارضایتی گستردهای وجود دارد و اشتیاق چندانی به هیچ یک از نامزدها دیده نمیشود.
بلوک اتحادیه فریدریش مرز، رهبر اپوزیسیون راست میانه، به طور مداوم در نظرسنجیها پیشتاز بوده و در آخرین نظرسنجیها از ۲۸ تا ۳۲ درصد حمایت برخوردار بوده است و مرز بخت بیشتری برای جایگزینی شولتز دارد. حزب سوسیال دموکرات شولتز بین ۱۴ تا ۱۶ درصد در نظرسنجیها قرار داشته است که بدترین نتیجه آنها در یک انتخابات پارلمانی ملی پس از جنگ خواهد بود.
حزب راست افراطی و ضد مهاجرت آلترناتیو برای آلمان (AfD) با حدود ۲۰ درصد آرا در جایگاه دوم قرار دارد - بسیار بالاتر از بهترین نتیجه قبلی خود یعنی ۱۲.۶ درصد در انتخابات سراسری سال ۲۰۱۷ - و آلیس وایدل را به عنوان اولین نامزد خود برای صدراعظمی معرفی کرده است. اما سایر احزاب میگویند که با آن همکاری نخواهند کرد، موضعی که اغلب به عنوان “دیوار آتش” شناخته میشود.
حزب سبزهای طرفدار محیط زیست نیز با معاون صدراعظم مستعفی، روبرت هابک، برای تصدی این سمت تلاش میکند، اما در نظرسنجیها کمی عقبتر از حزب شولتز قرار دارد.
مرز پس از فروپاشی ائتلاف سه حزبی شولتز در پی اختلافات داخلی طولانیمدت، از جمله بر سر چگونگی احیای اقتصاد، وعده “ثبات به جای هرج و مرج” را داده است.
اما مشخص نیست که آیا رهبر محافظهکار، در صورت پیروزی، قادر خواهد بود دولت پایداری را تشکیل دهد که عملکرد بهتری داشته باشد یا خیر. مرز امیدوار است که یک ائتلاف دو حزبی تشکیل دهد، اما ممکن است برای تشکیل دولت به یک شریک سوم نیاز داشته باشد.
نامزدهای واقعبینانه برای پیوستن به دولت مرز عبارتند از حزب سوسیال دموکرات شولتز، سبزها و دموکراتهای آزاد طرفدار تجارت - که کوچکترین شریک در دولت فروپاشیده شولتز بودند و ممکن است نتوانند در پارلمان بمانند.
دموکراتهای آزاد و یک حزب کوچک دیگر در حدود ۵ درصد آرا در نوسان هستند که آستانه لازم برای کسب کرسی در پارلمان است. اگر آنها این آستانه را به دست آورند، ممکن است اکثریتی برای یک ائتلاف دو حزبی وجود نداشته باشد.
رقبا پیشنهادهای متفاوتی برای چرخاندن اقتصاد آلمان ارائه کردهاند که در دو سال گذشته کوچک شده و برای مدتی طولانیتر رشد واقعی نداشته است. این یک وظیفه اصلی برای دولت جدید خواهد بود.
مهاجرت در ماه گذشته پس از حملات مرگباری که توسط مهاجران انجام شد، به کانون توجه مبارزات انتخاباتی تبدیل شد.
مرز قول داد که در صورت انتخاب شدن به عنوان صدراعظم، از ورود افراد بدون مدارک معتبر به کشور جلوگیری کند و اخراجها را افزایش دهد. سپس او یک پیشنهاد غیرالزامآور ارائه کرد که خواستار بازگرداندن مهاجران بیشتر در مرزهای آلمان شد. پارلمان با اکثریت اندک به لطف آرای AfD آن را تصویب کرد - که در آلمان پس از جنگ بیسابقه بود.
رقبا، نگرش مرز نسبت به AfD را که باعث اعتراضاتی شده بود، به یک مسئله تبدیل کردند. شولتز، مرز را به “قمار غیرمسئولانه” و شکستن یک تابو متهم کرد. مرز این اتهامات را رد کرده و گفته است که با AfD همکاری نکرده و نخواهد کرد. او از آن زمان بارها و قاطعانه گفته است که حزبش “هرگز” این کار را نخواهد کرد.
احزاب اصلی وعده دادهاند که به حمایت از اوکراین در جنگ علیه روسیه ادامه دهند. و پس از اینکه دولت شولتز به هدف ناتو مبنی بر صرف ۲ درصد از تولید ناخالص داخلی در زمینه دفاع رسید، دولت بعدی باید راهی برای ادامه این روند پیدا کند - و احتمالاً آن را در مواجهه با خواستههای ایالات متحده گسترش دهد - پس از اینکه یک صندوق ویژه ۱۰۰ میلیارد یورویی (۱۰۵ میلیارد دلاری) برای نوسازی ارتش در سال ۲۰۲۷ به پایان برسد.