تونل‌ها در آتش اشتیاق حضور او در هم می‌پیچیدند، اما یحیی در مسیر نبرد با صیهون کمین گذاشته بود. کوله‌بارش انباشته از انتظار و حمایلش نقش شجاعت شیر داشت.

با ذکر یا قهار می‌دوید و پشت سرش خصم دیوانه‌وار زبانه می‌کشید. چنان سبکبار و راسخ عزم بود که باد به ردِّ پایش نمی‌رسید، تسبیح ابر بر بالای سرش می‌غرید و باران اشک بر چشم زمین کربلا به خون نشسته بود و پیامبر اعظم با ردای سبزش، شهادت فرزندش را بشارت داد. کودکان، نوجوانان و جوانان مظلوم و بی‌پناه رفح، غزه و جهان اسلام با چشمانی حیرت‌زده و قلبی شکسته، صحنه‌ی شگفت،  جانبازی یحیی را تماشا کردند.

ابو ابراهیم قهرمانانه تیرگی شب را با خون سرخ خود به سپیدی روز پیوند زد و صحنه‌ زیبای هنرمندی او تا ابد در جهان آشفته‌ بیمار خواهد درخشید.

سلام بر یحیی و رهروان راه شهادت تا آزادی قدس