به گزارش خبرگزاری اقتصادایران ، فاطمه کمالی تبار، روانشناس کودک و نوجوان بیمارستان امام حسین، به بررسی عواملی پرداخت که می‌تواند این روابط را تحت تأثیر قرار دهد و به از بین رفتن آن‌ها منجر شود.
کمالی تبار تأکید می‌کند که دلبستگی عاطفی و پیوند عمیق میان والدین و کودک، از بدو تولد تا ۵ سالگی، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این دلبستگی نه تنها به رشد عاطفی کودک کمک می‌کند، بلکه بر نحوه شکل‌گیری روابط آینده‌اش نیز تأثیر می‌گذارد. برای ایجاد یک رابطه سالم و پایدار، والدین باید در دسترس کودک باشند و احساس محبت و توجه را به او منتقل کنند.
کمالی تبار به هفت عامل اصلی اشاره می‌کند که می‌تواند رابطه والدین با کودکان را خراب کند:
-
تنبیه کردن: استفاده از تنبیه به جای روش‌های مثبت، می‌تواند احساس ترس و عدم امنیت را در کودک ایجاد کند.
-
توهین کردن: به کار بردن کلمات توهین‌آمیز باعث کاهش اعتماد به نفس و عزت نفس کودک می‌شود.
-
تحقیر کردن: تحقیر کودک نه تنها به شخصیت او آسیب می‌زند، بلکه ارتباط عاطفی را نیز تضعیف می‌کند.
-
تهدید کردن: تهدید به عواقب منفی، احساس امنیت کودک را خدشه‌دار می‌کند و به ایجاد استرس منجر می‌شود.
-
نصیحت کردن: نصیحت‌های مکرر و بدون در نظر گرفتن احساسات کودک می‌تواند حس استقلال او را تحت تأثیر قرار دهد.
-
مقایسه کردن: مقایسه کودک با دیگران، احساس ناتوانی و عدم کفایت را در او ایجاد می‌کند.
-
سرزنش کردن: سرزنش کودک به جای راهنمایی او، ممکن است منجر به کاهش ارتباط مثبت شود.
کمالی تبار بر این باور است که با حذف این عوامل مخرب، والدین می‌توانند ارتباط بهتری با کودکان خود برقرار کنند و تأثیرات مثبتی بر رشد شخصیت آن‌ها بگذارند.
رشد عاطفی و اجتماعی کودک به فرآیندی اشاره دارد که در آن او توانایی‌های لازم برای ارتباط و تعامل با دیگران را یاد می‌گیرد. این رشد از دوران نوزادی آغاز می‌شود و در طول سال‌های اولیه زندگی ادامه می‌یابد. از طریق بازی و تعامل با دیگران، کودکان تجربه‌های جدیدی کسب می‌کنند که به درک احساسات و رفتارهای خود کمک می‌کند.
کمالی تبار تأکید می‌کند که در دسترس بودن والدین و عدم استفاده از عوامل مخرب، به شکل‌گیری یک محیط سالم و مثبت برای رشد عاطفی کودک کمک می‌کند. همچنین، والدین باید در مسائل تربیتی همسو و هم‌نظر باشند تا ثبات را در رفتارهایشان حفظ کنند.
تقویت اعتماد به نفس در کودکان یک فرایند مستمر است که به آن‌ها کمک می‌کند تا احساس ارزشمندی و توانمندی کنند. این فرایند به ارتباطات مثبت و تجارب موفق بستگی دارد. والدین و مربیان باید فضایی فراهم کنند که در آن کودکان احساس امنیت و راحتی کنند. تحسین و تشویق در زمان تلاش و نه فقط در زمان موفقیت می‌تواند تأثیر زیادی بر اعتماد به نفس آن‌ها داشته باشد.
کمالی تبار در پاسخ به این سؤال که آیا روز کودک فرصتی برای تجدید نظر در سیاست‌های مرتبط با کودکان است، می‌گوید: "بله، این روز می‌تواند فرصتی باشد برای توجه به نیازها و چالش‌های کودکان و افزایش آگاهی عمومی." برگزاری مراسم و فعالیت‌ها در این روز می‌تواند به بهبود شرایط زندگی کودکان و جذب حمایت‌های اجتماعی کمک کند. همچنین، بررسی نظرات و تجربیات خود کودکان می‌تواند به تصمیم‌گیری‌های بهتر و متناسب‌تر با نیازهای واقعی آن‌ها منجر شود.
کمالی تبار در پایان تأکید می‌کند که روز کودک باید به عنوان یک محرک برای تغییرات واقعی در سیاست‌ها و برنامه‌ها در نظر گرفته شود تا به حقوق و رفاه کودکان توجه بیشتری شود.