به گزارش خبرگزاری اقتصادایران، در میان شلوغی‌های تقاطع خیابان ولیعصر و امام خمینی (ره) جایی که موتورها و خودروها با قدرت هر چه تمام تر پایشان را روی گاز می‌گذارند تا سریع‌تر خیابان‌ها را رد کنند و از یکدیگر سبقت بگیرند. در میان تمام تبلیغات خیابانی و فضای معماری شلخته شهر، یک دیوار  بخشی از خیابان ولیعصر را پوشانده که پشتش دنیایی متفاوت از این طرف است.

در همان حوالی یعنی نزدیک به موزه قرآن، یک پنجره آهنی کوچکی وجود دارد که وسایلتان از جمله موبایل و کیف را به امانت نگه می‌دارد کافی است بگویید می‌روید به موزه. وقتی در کنارش، زنگ در موزه را به صدا در می‌آورید به شما خوشامد گفته می‌شود. بازرسی می‌شوید. با خودتان می‌گویید موزه‌های دیگر این تشریفات را نداشته‌اند.

کمی صبر کنید. اینجا مکانی ویژه است. حتی وقتی در باز می‌شود و مسیرتان را به سمت موزه طی می‌کنید و از میان درختها می‌گذرید فکرش را هم نمی‌کنید که چه چیزی می‌تواند در انتظارتان باشد. وقتی چنارها را پشت سر گذاشتید ساختمانی به غایت زیبا خواهید دید که سنگ‌های مرمری مایل به سبز دارد با یک گنبد زیبا رویش.

تزئینات آیینه کاری همراه با گچ‌بری و خاتم‌کاری با فرش‌های قیمتی در کاخ بخشی از جاذبه‌های موزه هنر ایران است

محو تماشای ساختمان و حوض وسط نشوید برای خوب دیدن آن‌‌ها وقت هست البته اگر از صبح بروید چون دیدن این موزه وقت کمی از شما نمی‌گیرد. داخل که شدید پاپوش پلاستیکی به پا کنید. موزه‌داران اینجا آنقدر وسواس برای نگهداری از آن را دارند که اجازه نمی‌دهند گرد و خاکی آن را کثیف کند یا خطی از کفشی روی زمین به جا بماند.

نگران افراد مسن نباشید دستگاهی برای آن‌ها گذاشته شده که کافی است پایشان را نشانش دهند تا به صورت اتومات، پلاستیکی دور تا دور کفششان را بگیرد. حالا با خیال راحت به دیدن جز به جز کاخ مرمر بروید.

کاخی که از سال ۹۸ وقتی بعد از ۴۰ سال به روی مردم باز شد، نامش را موزه هنر ایران گذاشتند به این جهت که جز به جز این کاخ یک هنری از هنرهای ایرانی به کار برده شده است و البته برای تکمیل کردن آن، آثاری از هنرهای مختلف دوران‌های تاریخی نیز به نمایش گذاشته شده است.

آثار تاریخی مهمی در کنار آثار هنری به نمایش درآمده تا تاریخ ایران را بازگو کنند

تصمیمات کشوری در فضای هنری

این کاخ مدتی در اختیار مجمع تشخیص مصلحت نظام بود و برنامه‌های تشریفاتی زیادی در آن اجرا می‌شد افراد سیاسی زیادی چه ایرانی چه خارجی در آنجا رفت و آمد کردند. اتفاقات مهمی افتاده و تصمیمات مهمی از لحاظ مصلحت کشوری در آن گرفته شده است.

حالا بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی توسط مؤسسه موزه‌های خود که وظیفه ساماندهی به اموال تاریخی و موزه‌های بنیاد را دارد، این بنا را در اختیار مردم قرار داده تا بتوانند از آن بازدید کنند و با هنر ایرانی نهفته در آن آشنا شوند. به همین دلیل هر روز برای بازدید باز است به جز شنبه‌ها.

تنها فرق این موزه آن است که باید از قبل رزرو کنید یا بدانید که وسایل همراهتان به امانت در اختیار موزه قرار می‌گیرد تا شما بازدیدتان را انجام دهید کارت ملی هم یادتان نرود. نگران افراد مسن و کودکان هم نباشید اگر این موزه برایشان جالب توجه باشد، حضورشان در موزه مانعی ندارد. فقط باید بچه‌ها مراقب باشند دست به چیزی نزنند.

استفاده از هنر در ساخت نرده‌ پله‌ها هم اهمیت دارد

اگر آب خواستند آنجا پیدا می‌شود ولی بردن خوراکی مجاز نیست. به هر حال اینجا موزه‌ای است که با وسواس زیادی ساخته شده و باید با آداب خاص خودش وارد شد این موزه در دل عمارت مرمری به دست معماران و استادکاران برجسته ایرانی با سنگ‌های سبز مرمرین منقوش به گل و بته و نقش‌های گیاهی و جانوری ساخته شده است.

برای ساختن این بنا که سال ۱۳۰۴ شروع شده، ۱۰ سال زمان گذاشته شد. نمای بیرونی آن با سنگ تراشی‌های زیبایی شبیه به دوران هخامنشی دارد. در کل ساختمان می‌توانید یک چشمه از هر هنری که ایرانی‌ها داشته‌اند را ببینید از کاشی کاری گرفته تا سنگ تراشی، آیینه‌کاری، خاتم‌کاری حتی تلفیق آیینه و خاتم.

این بنا آنقدر زیبا و منحصربه فرد بوده که در سال ۱۳۵۷ به عنوان اثر ملی ثبت شد. حالا می‌توان در داخل این عمارت غیر از هنرهایی که در ساخت بنا به کار رفته اشیای تاریخی و هنری هم مشاهده کرد که به زیبایی بنا کمک کرده است. این بنا دو طبقه دارد و هر تالار آن گزیده ای از تاریخ هنر در دوران‌های مختلف را به نمایش گذاشته است.

سقف کاخ شبیه به سقف مسجد عالی قاپو ساخته شده است

در طبقه همکف آن که به سه بخش تقسیم شده، آثار ایرانی پیش از تاریخ تا سده‌های اولیه اسلامی است. در ویترین‌های آن سفالینه‌های منقوش، ابزار زندگی و ظروف نمایش داده شده است. در بخشی دیگر آثار فاخر ایرانی و اسلامی قرار دارد. وقتی خواستید به طبقه بالا بروید باید از چند پله فرش شده عبور کنید.

سر به هوا شوید

به این پله‌ها که رسیدید مراقب پله‌ها باشید، آنقدر سقف عمارت زیبا و به سبک سقف مسجد شیخ لطف‌‌الله کار شده که شما را خیره می‌کند و دلتان نمی‌خواهد نگاه از سقف بردارید. وقتی سقف را دیدید تازه می‌رسید به دیوارهای آن. تمام دیوارها با نقاشی‌ها و نگارگری ایرانی تزئین شده است.

اگر نام استاد حسین طاهرزاده بهزاد، حسین لرزاده، حسین کاشی‌‌تراش، اسماعیل خاک‌‌نگار مقدم و ابراهیم کاظم‌‌پور را شنیده باشید می‌دانید که چه هنرمندانی هستند و با چه ظرافتی در این کاخ هنرنمایی کرده‌‌اند. در تالارهای این بخش از موزه، هنر بافته، خوشنویسی و کتاب آرایی را خواهید دید.

از جزئیات به کار رفته در تمام بخش‌های این کاخ نمی‌توان چشم برداشت

تالار ورودی آن دیوارهایی دارد که تا یک متر ارتفاع آن با سنگ مرمر زرد متمایل به نارنجی کار شده پلکان مرمری با سنگ تراشی و نقش بندی برجسته شبیه به هنر هخامنشی و ساسانی است. حواستان به کنج سرسرا باشد آنجا مقرنس‌های گچی زیبایی مانند آویزهای قندیل با نقوش گیاهی جلوه‌گری می‌کنند.

حتی وقتی از درها رد شدید ببینید که نقوش گیاهی، شکارگاه، حیوانات اسطوره‌ای روی درها چطور کار شده اند. در تمام دو طبقه، چهار تالار در همکف و نه تالار در طبقه بالا می‌توانید قدم بزنید و از راهنمایان موزه بخواهید که برای شما توضیح بدهند. آن‌ها با صبوری جزئیات هر هنر را برایتان تشریح می‌کنند حتی تاریخچه آثار و نقاشی‌هایی که در ویترین‌ها قرار دارد و جزئی از این کاخ نبوده اما برای تکمیل آن، به کاخ اضافه شده‌اند.

تعدادی از آثار باقی‌مانده هنوز در کاخ موجود است و به نمایش در آمده است

حتی می‌توانید درباره وقایع مهمی که در این کاخ رخ داده هم سؤال بپرسید آن وقت است که وقتی از کاخ بیرون می روید چشمانتان به زیبایی عادت کرده است و اطلاعات زیادی درباره هنر ایرانی به دست آورده‌اید.