به گزارش خبرگزاری اقتصادایران ،محمد خزاعی رئیس سازمان سینمایی در آئین افتتاحیه هشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم شهر در پردیس سینمایی ملت ضمن تقدیر از خانواده فیلم شهر گفت: هنرمندان برجسته‌ای آثار قابل اعتنایی را تولید کردند و امروز روز ظهور و بروز آنهاست. از مسئولان شهرداری تهران تشکر می‌کنم که اهتمام کردند این رویداد تعطیل نشود و خدا را شاکرم بعد از کرونا دوباره توانستیم دور هم جمع شویم. یادآوری یک سال قبل که از هم گریزان بودیم باعث می‌شود، امروز شکرش را به جا بیاوریم. در اختتامیه حضور ندارم، اما امشب خدمت رسیدم صرفاً برای تشکر از هنرمندان و فیلمسازان.
محمد خزاعی در ادامه سخنانش گفت: ما در این مدت سفر‌های مختلف استانی را رفتیم. شاید چنین حرکتی از طرف سازمان سینمایی بی‌سابقه بوده. البته خود مدیران سینمایی شهرستانی می‌گویند که بی سابقه بوده است که در این چهل سال مدیران بیایند و مشکلات را بشنوند. برای من جالب بود که در یکی از سفرها، مدیران استانی می‌گفتند چرا تصویرسازی از شهر ما در آثار باعث شده شهر ما بزهکار دیده شود و ما باید با این پدیده شوم در معرفی غلط با شهر خود چه کنیم؟ یا دیگری می‌گفت به نحوی شهر ما را در آثار نشان داده‌اند که انگار همه قاچاقی‌ها اینجا هستند. در پاسخ گفتم تجسس کنید در تصویری که از شهر شما ارائه و خبر‌هایی که از شهر شما مخابره شده است، وقتی تصور غلطی درباره شهر شما وجود و چنین تصویری به تهران می‌رود این باعث می‌شود گردشگران برای ورود به شهر شما نگران شوند. پس سعی کنید تصویرسازی خوبی از شهر شما ارائه شود و هنرمندان همه فضا‌های شهری شما را ببینند. خیلی وقت‌ها شما در خارج از کشور درباره دستاورد‌های جمهوری اسلامی، شهر تهران و آداب و رسوم سخن می‌گوئید و این موضوعات برای خارجی‌ها جالب است، چون سینمای ما در معرفی دستاورد‌ها و آئین و رسوم ما کمکاری کرده و تصویری که از ما در آن سوی مرز‌ها مخابره شده غلط بوده این حاصل تصور ذهنی یک کارگردان یا نویسنده بوده است.
وی خطاب به حضار افزود: عزیزان در تبیین واقعیت کشور و جایگاه این مردم باید تلاش کنیم، به فکر تأثیرگذاری باشیم. خیلی وقت‌ها اهالی شهرستان‌ها می‌گویند چرا فقط فیلم‌های تهرانی دیده می‌شود؟ که حرفشان درست است. هشتاد درصد فیلم‌ها درباره تهران و به ویژه آسیب‌های اجتماعی آن است به نحوی که وقتی کسی از شهرستان به تهران می‌آید، با تصویر دیگری مواجه می‌شود. سوال این است که آیا شهر و مملکت ما زیبایی دیگری ندارد تا به تصویر بکشیم؟ آیا نگاه آسیب‌های اجتماعی با رویکرد سیاه‌نمایی و لاینحل بودن مسائل می‌تواند جایگاهی برای سینمای ما در تصویرسازی دیگر ایجاد کند؟ پس دست به دست هم بدهیم تصویری دیگر از دستاورد‌ها و آئین و رسوم ارائه بدهیم تا این تصاویر ثبت و ضبط شود. سینما باید به سمت هویت ملی برود نه هویت میلی! برخی سینماگران میل خود را ارائه می‌دهند. این‌ها با هم تفاوت دارند.