به گزارش خبرگزاری اقتصادایران، ، دانشگاه و علم در ایران درکی از لحظه حال به عنوان ماده اصلی و اساسی کار خود ندارد. بنابراین مدام در رجعتی به گذشته و در سودایی از آینده بدون تأمل و تأنی در لحظه حال به سر می‌برد. این وضع، علم و درس و دانشگاه را به موجود منفعل تکراری بدل می‌کند، نه شخصیتی که از سر درک علمی و بنیادی خود با جامعه و سیاست، راه خود را می‌پیماید.

ابراهیم توفیق، جامعه‌شناس و مترجم می‌گوید: این وضع بغرنج و غامض اکنون ماست و این عین نیهیلیسم است. فیلمی که در ادامه می‌بینید بخشی از سخنرانی ابراهیم توفیق در همایش انجمن‌های علمی‌ جامعه‌شناسی دانشگاه‌های کشور در سال ۱۳۹۵ است.