به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری تسنیم به نقل از گاردین،  «جوناس مکاس» که به عنوان «پدرخوانده سینمای آوانگارد آمریکا» شناخته می‌شود، نقشی کلیدی و چند وجهی را در پیشبرد سینمای آوانگارد آمریکا ایفا کرد. تا جایی که تاثیرگذاری گسترده او در این زمینه می‌تواند دستمایه ساخت یک فیلم مستند قرار گیرد. کتاب «پدرخوانده سینمای آوانگارد آمریکا» نوشته «کی دی دیویسون» درباره تاثیر عمیق او می‌گوید، اما از جزئیات ناخوشایند زندگی اولیه‌اش را پنهان می‌کند. 

مکاس در یک روستا در لیتوانی به دنیا می‌آید، سال‌ها بعد در دوران نازی به زندان می‌افتاد و سپس به آمریکا مهاجرت می‌کند. او از تمام این‌ها هیچ تصویر ضبط شده‌‌‌‌ای ندارد و با این حال به خوبی می‌داند که به عنوان یک تبعیدی در آمریکا، زندگی‌اش چقدر وابسته به این اتفاقات است. به همین دلیل گذشته به مسئله اصلی او در فیلمسازی تبدیل می‌شود. او یک فیلمساز تجربی به تمام معنا است که باور دارد تجربه به هیچ عنوان مستقل از گذشته نیست. بدون گذشته هیچ تجربه‌ای وجود ندارد و تجربه نمی‌تواند بی‌گذشته شکل بگیرد.

هنگامی که مکاس در سال 1949 به عنوان یک تبعیدی لیتوانیایی وارد نیویورک شد، اولین چیزی که خرید یک دوربین بولکس بود. برای مهاجری آواره مانند او زمانی که به لحاظ زبانی دچار تزلزل در برقراری ارتباط با دیگران شد، تصاویر برایش به ابزاری برای ارتباط تبدیل می‌شدند. او با تأسیس مجله فرهنگ فیلم، تعاونی فیلمسازان و سپس آرشیو فیلم گلچین، موفق شد فضایی را برای کسانی پرورش دهد که توسط جریان اصلی فراموش‌شده بودند. این کار او نشان‌دهنده آن بود که حقیقتا سینما را خانه‌ خود می‌داند.

فیلم‌های مکاس یک دفترچه خاطرات تصویری هستند. او زندگی‌ خود را به لطف دوربین به یک وقایع‌نگاری تبدیل می‌کند. مکاس سردمدار فیلمسازانی بود که می‌خواستند جهان را در تمامیتش حفظ کنند. گدار، مارکر، فرامپتون، وارهول، بینگ و دیگران.

این فیلمساز تحت تاثیر جریان‌های هنری و روشنفکری دوران خود، از جریان اصلی سینما کناره گرفت و توجه‌اش را تا پایان عمر به سینمای تجربی و آوانگارد معطوف کرد. سینمایی ارزان، مترقی و خلاقانه که هر کسی می‌توانست درون آن به سهم  خود چیزی خلق کند و سینما را هر لحظه از نو بسازد.

انتهای پیام/