به گزارش خبرگزاری اقتصادایران،  بی توجهی به کیفیت تولید محصولات یعنی از دست دادن اعتماد، و وقتی واحدی این مشخصه و ویژگی مهم را از دست بدهد در واقع سرمایه بزرگ خود را از دست داده است و در وهله نخست هرگز نمی تواند بازاری را برای فروش کالاهای خود پیداکند.
امروزه وقتی به کارنامه شرکت های بزرگ ژاپنی، آلمانی، آمریکایی، فرانسوی، کره ای و خیلی از کشورهای دیگر نگاه می کنیم به طور واضح و روشن می بینیم که دلیل موفقیت آن ها، کیفیت محصولاتشان بوده است.
مصرف کنندگان معمولا این شرکت ها را از طریق مرغوبیت کالاهای آنان می شناسند و همین شناسنامه و عملکرد خوب باعث شده که تبلیغات گسترده ای از طریق همین مشتریان در جامعه برای این شرکت ها مهیا شود.
شرکت های یاد شده با این نوع کیفیت هم بر تعداد مشتری های خود می افزایند و هم از طریق آنان به تبلیغ کالاهای خود می پردازند بدون آنکه مبلغی بابت این نوع تبلیغات پرداخت کنند.
این نوع تبلیغات که از سوی مصرف کنندگان در جامعه رواج پیدا می کند در ذهن طرف مقابل ماندگارتر است در حالی که سایر تبلیغات ازجمله تبلیغات تلویزیونی شاید چنین اثر و ماندگاری را در جامعه و اذهان مردم نداشته باشد.
این شرکت ها هرگز کالاهای خود را فقط در یک دوره زمانی با کیفیت تولید نمی کنند بلکه همواره شعار آنان تولید کالای با کیفیت است. به عبارتی توجه به کیفیت فقط برای شروع کار و جذب مشتری نیست بلکه این روند را در همه سال ها و دوره ادامه می دهند تا مشتری های پایداری برای خود داشته باشند.
درمقابل برخی از شرکت ها، فقط سال های اول کار خود را به تولید محصولات با کیفیت اقدام می کنند و پس از آن کم کم از آن فاصله می گیرند و به تولید اجناس بی کیفیت تر اقدام می کنند تا در فرآیند تولید هزینه کمتری بپردازند و در مقابل سود و منفعت بیشتری کسب کنند.
هر چند اقدام این نوع شرکت ها در ابتدا می تواند هزینه تولید آنان را کاهش دهد اما به زودی بازارهای خود را از دست خواهند داد و برای در اختیار گرفتن دوباره بازار نیز باید سال های سال منتظر بمانند تا مردم به کالاهای با کیفیت آنان روی خوش نشان دهند.
 بخش زیادی از کیفیت کالاها به مواد اولیه آن بر می گردد یعنی هرچه مواد اولیه ساخت یک کالا کیفی تر باشد به همان نسبت کالای با کیفیت تری ساخته می شود.
در شرایط فعلی، ایران با تحریم روبروست و بخش زیادی از مواد اولیه ساخت کالاها از کشورهای خارجی وارد کشور می شود. مواد اولیه ممکن است در شرایط تحریم سخت تر و گران تر به کشور وارد شود و این گرانی بر هزینه تولید نیز تاثیرگذاراست.
بنابراین قیمت کالاها در این وضعیت گران است و اگر این کالاها بی کیفیت تهیه شود نیز در بازار و فرآیند فروش تاثیر منفی خواهد گذاشت.
جنس با کیفیت هرچند گران است اما با دوام بوده و همین مشخصه باعث می شود که همواره مشتریان خود را داشته باشد. بنابر این تولید کنندگان ایرانی باید در تولید کالاها ابتدا کیفیت را در نظر بگیرند و سپس به قیمت آن توجه کنند.
اما اصلی که در تولید کالا باید به آن توجه کرد این است که هزینه فایده تولید یک کالا را همواره مدنظر قرار دهیم. چون هر کالایی که تولید می کنیم باید دارای سود و منفعت برای ما باشد زیرا یک واحد تولیدی علاوه بر پرداخت دستمزدها و مخارج تهیه مواد اولیه و سایر هزینه ها، به کسب سود بیشتری برای پرداخت هزینه نوسازی واحد خود نیز نیازمند است.
در زمان حاضر برخی از کالاهای داخلی با کیفیت نیست واین مساله صدمه های زیادی به تولیدات کشور وارد کرده است. صادرات این کالاها به خارج موفقیت آمیز نبوده است و صرف نظر از صدمه به بازار همین تولیدات، ممکن است سایر محصولات تولیدی داخلی را نیز با چالش روبرو کند.
اکنون در برخی از بازارچه های مرزی کشور، جنس های داخلی با مارک خارجی به فروش می رسد که این مساله نشاندهنده نامرغوبیت برخی از اجناس ما در مقابل کالاهای خارجی است.
بنابراین باید همواره کالا و اجناس باکیفیت تولید کنیم زیرا در تولید محصولات باکیفیت هرگز متضرر نخواهیم شد بلکه به منافع فراوانی هم خواهیم رسید. کالاهای بی کیفیت اصلا چنین مشخصه ای ندارد و تولید این نوع کالاها می تواند سال های متمادی رونق صادرات را با اختلال روبرو کند.
یادداشت از: علی حبیبی/ روزنامه نگار