به گزارش خبرگزاری اقتصادایران ، ماهیت کار خبرنگاری و روزنامه نگاری، انعکاس مسایل و مشکلات و خواسته های جامعه است و هر وقت مانعی در این خصوص ایجاد شود، اطلاعات به طور کافی و واقعی در جامعه انعکاس پیدا نمی کند و به طور طبیعی وقتی چیزی گفته و بیان نشود مسایل باقی خواهد ماند.
رسانه ها در فضای آزاد بیشتر رشد می کنند چون مشتری های زیادی پیدا خواهند کرد و همین موضوع به رونق کار آنان می افزاید و جامعه نیز از این فضا سود خواهد برد.
در نگاه کلی ارتقای آگاهی، رسالت رسانه ها و مطبوعات است و این جایگاه زمانی قابل دسترسی خواهد بود که استقلال آنان حفظ شود تا به طور فعالانه در تحولات مختلف جامعه حضور داشته باشند.
در زمان حاضر یکی از مسایلی که خبرنگاران و روزنامه نگاران را تهدید می کند امنیت شغلی آنان است، موضوعی که در هنگام مخدوش شدن آزادی بیان در جامعه و همچنین بحران های اقتصادی بیشتر بروز پیدا می کند.
خیلی از خبرنگاران کشور در چند ماه اخیر حتی به خاطر کمبود کاغذ و کاهش صفحات روزنامه ها کار خود را از دست دادند و این مساله نشان می دهد که امنیت شغلی این قشر تابع خیلی از موضوعات است در حالی که ربط منطقی به کار و فعالیت آنان ندارد.
نکته دیگری که در شغل خبرنگاری وجود دارد فقر قوانین حمایتی از این قشر است. خبرنگاران با توجه به سختی و حساسیت کارشان، کمتر از حمایت و امنیت شغلی متناسب برخوردارند و این مساله به شدت بر کیفیت کار آنان تاثیرگذاشته است.
خبرنگاران در چنین فضایی چنانچه مطالبی در جهت روشنگری جامعه و مسئولان بنویسند ممکن است با برخوردهای شدید آنان مواجه شوند در حالی که قوانین و دستگاه هایی که بتوانند به طور اثرگذار از آنان حمایت کنند وجود ندارد.
به نظر می رسد در چنین فضایی آستانه تحمل برخی از دست اندرکاران، پایین است و زود واکنش نشان می دهند و همین مساله به خودسانسوری در رسانه ها منجر می شود.
 اما همه مسایل و مشکلات خبرنگاران این نیست بلکه این قشر از جامعه پس از فارغ التحصیلی با مشکلات زیاد در راه اشتغال روبروست.
این دشواری رسیدن به کار و اشتغال در شرایطی است که پس از جذب و شروع به کار، با حداقل حقوق باید زندگی خود را اداره کند.
جذب به کار و اشتغال در حرفه خبرنگاری به سختی حاصل می شود در حالی که خبرنگاران به دلایل خیلی معمولی، به راحتی کار خود را از دست می دهند.
در زمان حاضر بیشترین یبکاری در بین فارغ التحصیلان خبرنگاری و روزنامه نگاری وجود دارد و با این مشکلات دور نمای امیدوارکننده ای برای ارتقای کار و فعالیت آنان وجود ندارد.
مساله دیگر فعالیت خبری و اطلاع رسانی این شغل است. ماهیت کار و فعالیت خبرنگاران کسب اخبار است اما وقتی این راه ها بسته شود به طور طبیعی خبرنگاران نمی توانند به اطلاعات غنی و تازه ای دست یابند بنابراین جامعه نیز از اطلاعات جدید محروم خواهد شد در حالی که اطلاعات و آگاهی از مهم ترین شاخصه های پیشرفت و توسعه است.
در این یادداشت بخشی از مشکلات خبرنگاران گفته شده است و هر سال 17 مرداد به عنوان روز خبرنگاران نیز چنین مسایلی بر زبان می آید اما مشکلات این قشر اگر در این سال ها بیشتر نشده باشد کمتر هم نشده است و این به همان بی توجهی به رفع مشکلات این قشر بر می گردد.
در زمان حاضر مهاجرت در بین خبرنگاران و روزنامه نگاران زیاد شده است در حالی که خیلی از آنان در داخل کشور به خاطر وضعیت نابسامان روزنامه ها از جمله کاغذ و مسایل اقتصادی، مجبور به ترک رسانه خود می شوند و اگر شانس بیاورند در حرفه های غیرمرتبط جذب کار می شوند اما خیلی ها بیکار می مانند و با مشکلات معیشتی روبرو هستند.
روز خبرنگار فرصتی است که به مسایل و مشکلات این قشر با نگاه عمیق و با قصد رفع آن برخورد کنیم در غیر این صورت مشکلات آنان همچنان باقی خواهند ماند و رفع نشدن مسایل خبرنگاران به اطلاع رسانی و روشنگری جامعه خدشه وارد خواهد کرد که آسیب آن در افزایش فساد نمایان خواهد شد.
یادداشت از: علی حبیبی