به گزارش خبرگزاری اقتصادایران، برخی از واحدهای تولیدی کشور از نظر به روز رسانی ابزارها و تجهیزات خود در شرایط مطلوبی قرار ندارد و این مساله هم در تولید و هم در کیفیت و به روز رسانی محصولات آن ها تاثیر گذاشته است.
امروزه خیلی از واحدهای تولیدی کشور از تجهیزات و امکانات به روز استفاده نمی کنند و همین موضوع در تولید بیشتر این واحدها تاثیرمنفی برجا گذاشته است.
تهیه تجهیزات و امکانات جدید ممکن است وجوهی بر واحد تولیدی تحمیل کند اما این مخارج هرگزهزینه نیست بلکه با نوسازی خطوط تولید، می توان محصولات بیشتری تولید کرد که چند برابر هزینه های نوسازی آن برای مجموعه یاد شده سودمند خواهد بود بنابراین سرمایه گذاری در نوسازی و تجهیز این واحدها هرگز به معنی هزینه نیست بلکه سرمایه ای محسوب می شود که دائم در حال افزایش خواهد بود.
نوسازی واحدهای صنعت به خلق ثروت منجر می شود در حالی که خلاف این جریان، از میزان تولیدات و کیفیت آن می کاهد.
کیفیت همواره از عوامل موفقیت فروش یک محصول بوده وهست و این مهم هرگز در بازار رقابت به فراموشی سپرده نمی شود.
نوسازی واحدهای تولیدی یکی از عوامل مهم رسیدن به کیفیت محصول است، امروزه خیلی از تولیداتی که به مدد واحدهای تولیدی جدید ساخته می شود به مراتب بهتر از تولیدات با ابزار و ادوات قدیمی است.
نوسازی جدا از بالا بردن کیفیت محصول تولیدی، در قیمت محصول نیز نقش به سزایی دارد. کارخانه ها و واحدهای تولیدی نوسازی شده به طور طبیعی از نظر میزان تولید محصولات، بیشتر و بهتر از کارخانه های با ابزارها و تجهیزات قدیمی عملکرد مثبت دارند.
وقتی تولیدات بیشتر شود به طور طبیعی یک رابطه منطقی بین عرضه و تقاضا بوجود خواهد آمد که نتیجه آن ثبات قیمت ها خواهد بود.
قیمت مناسب و محصول کیفی از مهم ترین عوامل موفقیت یک واحد تولیدی است که این عامل می تواند به رشد و گسترش این واحدها کمک کند.
رشد و توسعه این واحدها نیز به این معنی خواهد بود که نیروی انسانی بیشتری باید جذب کنند تا بتوانند همه خطوط تولید را فعال نگه دارند و این رونق کار و تولید در جامعه منجر می شود.
نوسازی نکردن ابزارها و تجهیزات کارخانه ها می تواند واحد تولیدی را از رقابت بازدارد و این موانع می تواند به رکود یا تعطیلی این کارخانجات منجر شود.
اما جدا از تعطیلی و رکود این قبیل از کارخانه ها، فاصله گرفتن با نوسازی واحدهای تولیدی می تواند ضایعات محصولات تولیدی را افزایش دهد و از طرف دیگر زمان تولید یک محصول را بالاتر ببرد.
درباره این موضوع مثال های مختلفی وجود دارد که نوسازی کارخانه های شالی کوبی به عنوان نمونه انتخاب می شود.
شالی کوبی و در اصطلاح سفید کردن برنج در گذشته های خیلی دور با استفاده از چوب و ضرباتی که کشاورز روی خوشه های برنج وارد می کرد انجام می گرفت که این روش ضایعات مختلفی از جمله خرد شدن برنج و زمانبر بودن فرآیند سفید کردن این محصول به همراه داشته است.
در دهه های قبل با احداث کارخانه های شالی کوبی نسلی از وسایل و تجهیزات شالی کوبی در این کارخانه ها نصب شد که محصول برنج را خیلی زودتر سفید می کرد و ضایعات کمتری نیز به همراه داشته است.
در این سال ها، این دستگاه ها و تجهیزات پیشرفته تر شده و به همین میزان نیز ضایعات کمتر شده و زمان سفید کردن برنج هم با کاهش روبرو شده است.
همه اینها به مدد نوسازی و بکارگیری دستگاه های جدید حاصل شده است بنابر این استفاده از فناوری ها و نوآوری های جدید در همه بخش ها می تواند میزان تولیدات را افزایش داده و همچنین ضایعات محصولات را با کاهش روبرو کند.
بنابر این نوسازی کارخانه ها و واحدهای تولیدی بخش های مختلف اقتصادی کشور، در واقع کسب ثروت بیشتر است در حالی که این حرکت می تواند در کنار تولید بیشتر، اشتغال بیشتری نیز ایجاد کند.
یادداشت از: علی حبیبی