به گزارش خبرگزاری اقتصادایران، بخش کشاورزی تاجیکستان همه نیازهای مردم این کشور را تامین نمی کند و به همین دلیل خیلی از جوانان و مردم تاجیکستان برای تامین مخارج زندگی اعضای خانواده برای کار و کسب درآمد به کشورهای دیگر از جمله روسیه می روند.
با اینحال تاجیکستان هر چند سهم زیادی از تجارت بخش کشاورزی نصیب خود نمی کند اما در بخش صنعتی دارای ظرفیت های مختلف است.
نقره، طلا، اورانیوم و تنگستن از منابع معدنی تاجیکستان است و کارخانه های آلومینیوم، تاسیسات نیروگاه آبی و کارخانه های کوچک در این کشور فعال است.
منابع عمده درآمد در تاجیکستان تولید آلومینیوم و پرورش پنبه است اما پس از استقلال، اوضاع اقتصادی این کشور وخیم شد. اقتصاد تاجیکستان در خلال جنگ های داخلی 1992 تا 1997 به شدت آسیب دید و با کاهش تولیدات،  بسیاری از مردم را به زیرخط فقر کشاند.

این کشور بسیاری از نیازهای اساسی خود را از طریق کمک های بشر دوستانه بین المللی فراهم  می کند. ذخایر نفت و گاز طبیعی این کشور اندک است و به همین دلیل بخش زیادی از انرژی این کشور وارداتی است.
تاجیکستان از لحاظ منابع زیرزمینی در وضعیت خوبی قرار دارد و در زمان حاضر بیش از 40 نوع مواد معدنی و فلز کمیاب دارد.
اما آنچه در این کشور بیش از همه اهمیت دارد وفوری معادن طلا و نقره است. معادن نقره این کشور در دنیا شاخص است و متخصصان ایتالیایی روی این معادن کار می کنند.
با اینحال تاجیکستان در بخش تجارت باید بیشتر به حمایت از تجارت و بازرگانی اقدام کند  تا در این حوزه به کسب درآمد لازم برسد. تقویت این بخش که از نقاط قوت تاجیکستان است می تواند سایر حوزه های این کشور از جمله بخش کشاورزی را فعال تر کند.
دولت هر چند حمایت از بخش دولتی اقتصادی را در برنامه های خود قرارداده است اما تقویت بخش خصوصی در رفع مشکلات این کشور از ضرورت های تاجیکستان محسوب می شود.

بخش کشاورزی
تاجیکستان در حوزه کشاورزی هر چند می تواند بخشی از نیازهای داخلی را فراهم کند اما همچنان برای تامین نیازهای داخلی متکی به واردات محصولات کشاورزی از سایر کشورها است.
آب و هوای این کشوربرای کشت انواع محصولات کشاورزی مساعد است و به خاطر همین موضوع مردم این کشورعلاقه زیادی به کشاورزی دارند زیرا می توانند معیشت خود را از این راه تامین کنند.
رایج ترین شغل در حوزه کشاورزی این کشور پنبه کاری، باغ داری و انگورداری است که سالانه کشت این محصولات بسیاری از مردم این کشور به تامین معیشت خود می پردازند.

پنبه مهم ترین محصول تاجیکستان را تشکیل می دهد و بعداز آن غلات، سیب زمینی، سبزیجات، میوه ها و برنج از محصولات دیگر این کشور است.
این کشور مستعد گسترش کشاورزی است و توسعه این بخش در این کشور می تواند دستکم تاجیکستان را از داشتن خیلی از محصولات و مواد غذایی بی نیاز کند.
تاجیکستان در زمان حاضر نیمی از مایحتایج غذایی خود را وارد می کند که در صورت رسیدگی بیشتر می تواند این میزان را کمتر کند. حمل و نقل مواد غذایی وارداتی سالانه هزینه های زیادی به این کشور وارد می کند.
بیشتر واردات و صادرات تاجیکستان از کشورهای مشترک المنافع است. هر چند از دهه گذشته سرمایه گذاری خارجی این کشور شروع شده اما هنوز مشکلات این کشور کاهش پیدا نکرده است.
سرمایه گذاری در بخش های مختلف ازجمله کشاورزی، بهداشتی و آموزش و پرورش از نیازهای این کشور است که تاکنون بانک جهانی، بانک آسیایی و بانک رشد اسلامی آمادگی خود را در این زمینه اعلام کرده اند.
با اینحال بهبود ساختار کشاورزی از نیازهای این کشور است. بخش کشاورزی هنوز نمی تواند نیازهای داخلی را تامین کند و تقویت این بخش از مهم ترین اقدامات این بخش می تواند باشد.
افزایش سرمایه گذاری در بخش تجارت این کشور می تواند تاجیکستان را به سمت رفع مشکلات تجاری سوق دهد که در این زمینه جذب سرمایه های خارجی از نیازهای این بخش محسوب می شود.
گزارش از: علی حبیبی